«ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»

Καταστροφικοί έρωτες

Μετά από 10 χρόνια απουσίας, η αντισυμβατική, ανατρεπτική και προκλητική για τους ηθικολόγους, Κατρίν Μπρεγιά, επανέρχεται με το ριμέικ της επιτυχημένης δανέζικης ταινίας «Η βασίλισσα της καρδιάς», που σκηνοθέτησε το 2019 η Μέι Ελ Τούκι. Πατώντας επάνω στην ίδια ιστορία αλλά με τη δική της οπτική, η Μπρεγιά σκηνοθέτησε την ταινία «Το περασμένο καλοκαίρι» (L’ ete dernier).

Η επιτυχημένη δικηγόρος Αν ζει με τον σύζυγό της Πιέρ και τις δύο κόρες τους, μια ευτυχισμένη, κατά πως φαίνεται ζωή. Όταν όμως θα έρθει να μείνει μαζί τους ο Τεό, ο 17χρονος γιος του Πιερ από προηγούμενο γάμο, όλα θα αλλάξουν. Η Αν στην προσπάθειά της να συνετίσει και να βάλει όρια στον νεαρό, θα του αφιερώσει χρόνο. Κάπως έτσι θα ξεκινήσει μια παθιασμένη ερωτική σχέση μεταξύ τους που θα θέσει σε κίνδυνο την οικογενειακή ζωή και την καριέρα της Αν. Από δω και πέρα οι ζωές όλων κινούνται επάνω σε τεντωμένο σχοινί, ανάμεσα σε ψέματα, υπεκφυγές, μυστικά και αποκαλύψεις.

«Η ΑΡΠΑΓΗ»

Ο Κύκλος του ψέματος

Η Λιντιά, που εργάζεται ως μαία σε νοσοκομείο, βλέπει τη ζωή της να ανατρέπεται εξαιτίας του πρόσφατου χωρισμού της. Εν τω μεταξύ η καλύτερή της φίλη, η Σαλομέ, είναι έγκυος. Ένα βράδυ η Λιντιά γνωρίζει τυχαία τον Μίλος, έναν οδηγό λεωφορείου καταλήγουν στο κρεβάτι αλλά εκείνος της ξεκαθαρίζει πως δεν θέλει συνέχεια στη γνωριμία τους. Όμως η γέννηση της κόρης της Σαλομέ θα τα αλλάξει όλα. Μια μέρα, και ενώ η Λιντιά έχει στην  αγκαλιά της το μωρό της φίλης της, συναντά μέσα στο νοσοκομείο τον Μίλος και του λέει πως το παιδί είναι δικό της και καρπός της μοναδικής τους ερωτικής συνεύρεσης. Ο κύκλος του ψέματος έχει ανοίξει και δεν είναι δυνατόν να κλείσει χωρίς επιπτώσεις.

«Η αρπαγή» (Le Ravissement), της Ιρίς Καλτενμπάκ  είναι μια αναπάντεχα όμορφη ταινία με θέμα τα αποτελέσματα που μπορεί να φέρει ένα αστόχαστο ψέμα και που κέρδισε το βραβείο σεναρίου στην εβδομάδα κριτικής του Φεστιβάλ των Καννών.

«ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ»

Κρυμμένες, κατεστραμμένες ζωές

Ο Στεφάν Μπελκούρ ένας μεσήλικας διάσημος συγγραφέας μετά από δεκαετίες επιστρέφει στην πόλη που μεγάλωσε. Αφορμή είναι οι εκδηλώσεις που διοργανώνει εκεί μια μεγάλη φίρμα κονιάκ για να γιορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της. Φτάνοντας θα γνωριστεί με το νεαρό Λουκάς, ο οποίος είναι γιος του Τομάς, του πρώτου και αλησμόνητου έρωτα του Στεφάν. Μέσα στις λίγες μέρες που ο συγγραφέας θα μείνει εκεί, θα πάρει απαντήσεις σε ερωτήματα που τον βασάνιζαν όλα αυτά τα χρόνια. Παράλληλα ο Λουκά θα γνωρίσει καλύτερα τον άγνωστο πατέρα του. Έτσι θα ξεδιπλωθεί η πραγματικά τραγική ιστορία ενός άνδρα που αναγκάστηκε να ζήσει κρυμμένος από το περιβάλλον χωρίς να μπορέσει ποτέ να εκφράσει ό,τι αισθανόταν.

Ο Ολιβιέ Πεγιόν με την ταινία «Μη μου λες ψέματα» (Arrete avec tes mensonges) αφηγείται μια δραματική, συγκινητική ιστορία που αφορά χιλιάδες ανθρώπους. Μια σπαρακτική ιστορία καταπιεσμένων επιθυμιών και ονείρων, αποτέλεσμα της διαφορετικότητας που επί αιώνες δεν ήταν ανεκτή.

«ΧΡΗΣΤΟΣ, ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΙΔΙ»

Τόπος χωρίς μέλλον

Ο τίτλος «Χρήστος, το τελευταίο παιδί» από μόνος του, δηλώνει ότι βρισκόμαστε λίγο πριν από το τέλος. Αυτός είναι ο τίτλος του ντοκιμαντέρ της Τζούλια Αμάτι που μας μεταφέρει στους Αρκιούς, ένα ερημονήσι 40 κατοίκων στο νομό Δωδεκανήσων. Η κάμερα παρακολουθεί και καταγράφει τον Χρήστο που φοιτά στην ΣΤ΄ τάξη του μονοθέσιου δημοτικού σχολείου του νησιού και είναι ο μοναδικός μαθητής του! Αυτό σημαίνει πως το παιδί σε μερικούς μήνες θα φύγει για να φοιτήσει στο γυμνάσιο, άρα το σχολείο θα μείνει χωρίς μαθητές και το νησί χωρίς παιδιά! 

Αυτήν τη σκληρή κι ανηλεή πραγματικότητα καταγράφει η σκηνοθέτρια. Που μιλά για την πραγματική ζωή των ανθρώπων χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς με τους οποίους βλέπουν οι κάτοικοι των αστικών κέντρων, τόπους όπως οι Αρκιοί. Που δεν είναι μικροί, ρομαντικοί, τουριστικοί παράδεισοι με ευτυχισμένους ανθρώπους, αλλά τόποι όπου οι κάτοικοι βιώνουν έναν καθημερινό μόχθο, αντιμέτωποι με τη φύση και με ελάχιστες πιθανότητες απόδρασης. Είναι συγκλονιοστικό το να παρατηρεί κάποιος το προσωπάκι του Χρήστου σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Το παιδί παραμένει αγέλαστο, σοβαρό, μελαγχολικό. Είναι ένα παιδί μόνο που δεν έχει άλλα παιδιά για να παίξει! Φανταστείτε το κι ύστερα μιλείστε ξανά για παραδείσους!

Θαυμάσια ταινία που συγκλονίζει με την αδιαμεσολάβητη αλήθεια της. (Η ΕΠΟΧΗ 20/4/2024)

«ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ»

Πάτερ (Ζαν Λικ) ημών!

Ζαν Λικ Γκοντάρ, 1985 και «Χαίρε Μαρία». Ταινία γκονταρική -πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι- που προκάλεσε σκάνδαλο!

Η Μαρί (Μαρία) και ο Τζοζέφ (Ιωσήφ) είναι ζευγάρι, όχι στην προ Χριστού Ιουδαία αλλά στη σύγχρονη Γαλλία. Εκείνη παίζει μπάσκετ, σπουδάζει, βοηθά τον πατέρα της στο βενζινάδικό του και εξερευνά τη σεξουαλικότητά της! Ο Τζοζέφ από τη μεριά του παράτησε τις σπουδές και εργάζεται ως ταξιτζής. Η Μαρί αρνείται πεισματικά να πλαγιάσει με τον Τζοζέφ και όταν ένας άγνωστος, που ονομάζεται Γαβριήλ της λέει πως θα μείνει έγκυος, ο φίλος της αρνείται να αποδεχτεί την εγκυμοσύνη της αφού η ίδια ισχυρίζεται πως είναι παρθένα!!! Από εδώ και πέρα συμβαίνουν διάφορα… αιρετικά αλλά εμπλέκονται και διάφοροι ακόμη χαρακτήρες που ανατρέπουν συθέμελα τις γραφές!

Αυτήν είναι η ταινία «Χαίρε Μαρία» και η ματιά του Ζαν Λικ Γκοντάρ επάνω στην ιστορία της αμώμου συλλήψεως που έκανε τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄ να την καταδικάσει δημόσια. (Η ΕΠΟΧΗ 20/4/2024)

Στράτου Κερσανίδη «ΤΡΑΝΣΙΛΒΑΝΙΑ ΜΠΛΟΥΖ», εκδόσεις Εύμαρος

Τα ψέμματα τελείωσαν. Μια δουλειά που ξεκίνησε πριν από 6 χρόνια, επιτέλους, ολοκληρώθηκε.

Ευχαριστώ τον εκδότη, φίλο και συμπολεμιστή Πέτρο Κακολύρη (εκδόσεις Εύμαρος) για το ενδιαφέρον και την αγάπη που έδειξε από την πρώτη στιγμή που διάβασε το αρχικό κείμενο.

Επίσης ευχαριστώ την επιμελήτρια Θούλη Στάικου και τη γραφίστρια Κατερίνα Χαραλαμπίδου για την άψογη συνεργασία.

«ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΠΛΑΓΚΑ»

Η οικονομία της αγοράς!

Η Μπλάγκα Ναούμοβα μια 70χρονη συνταξιούχος δασκάλα, που κάνει ιδιαίτερα για να συμπληρώσει την πενιχρή της σύνταξη, αγωνίζεται να συμπληρώσει το ποσό που χρειάζεται για να αγοράσει έναν τάφο και να κατασκευάσει το μνήμα όπου θα θάψει τις στάχτες του πρόσφατα αποβιώσαντος συζύγου της. Όμως θα πέσει θύμα μιας τηλεφωνικής απάτης και θα χάσει όσα χρήματα είχε αποταμιεύσει. Στην προσπάθειά της να συγκεντρώσει εκ νέου το ποσό, θα βρεθεί, χωρίς να το καταλάβει, να συνεργάζεται τη σπείρα των απατεώνων που κάνει τηλεφωνικές απάτες!

Πολύ δυνατή, πραγματική γροθιά στο στομάχι είναι η ταινία του Στέφαν Κομαντάρεφ «Τα μαθήματα της Μπλάγκα» (Urotcite na Blaga). Έχοντας ως οδηγό ένα εξαιρετικό ρεαλιστικό σενάριο ξεδιπλώνει τις σκηνοθετικές του αρετές και προσφέρει ένα δραματικό κοινωνικό φιλμ που δίνει ανάγλυφη την εικόνα της σύγχρονης Βουλγαρίας. Και δεν είναι μόνον οι τηλεφωνικές απάτες σε βάρος ηλικιωμένων που συμβαίνουν (και στην Ελλάδα).

«ΡΑΔΙΟ ΓΟΥΛΦΜΑΝ»

Ονειρική περιπλάνηση

Υπάρχουν κάποιες ταινίες με μοιάζουν με τον κόσμο των ονείρων. Που είναι ένας κόσμος ανεξήγητος, που τα όσα συμβαίνουν ξεπερνούν τη λογική και γι’ αυτό συχνά περνούν στη δικαιοδοσία της ψυχανάλυσης. Και όπως τα όνειρα, αφήνουν κι αυτές μια γλυκιά, μια μαγική αίσθηση υπέρβασης.

Τέτοια είναι η ταινία του Γιώργου Παντελεάκη «Ράδιο Γούλφμαν», μια αγγλόφωνη παραγωγή που ο σκηνοθέτης γύρισε στο Λονδίνο την περίοδο του εγκλεισμού. Κεντρικός χαρακτήρας του έργου είναι ο Τόμυ, ένα καλλιτέχνης που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης. Στους δρόμους αυτούς συναντιέται με ένα τυφλό κορίτσι, έναν μονοκυκλιστή τον ράφτη -που ράβει ένα κουστούμι για τον Τόμυ- και τον μαθητευόμενό του. Κι όλα όσα συμβαίνουν σχολιάζονται ή και προκαλούνται από τον ραδιοφωνικό παραγωγό Γούλφμαν.

«ΤΟΤΕΜ»

Ένας αποχαιρετισμός

Η μικρή Σολ φτάνει με τη μητέρα της σε ένα σπίτι όπου προετοιμάζεται ένα πάρτι. Το πάρτι διοργανώνεται για τα γενέθλια του Τούνα, πατέρα της Σολ, από τις αδελφές του και τον πατέρα τους και προσκεκλημένοι είναι πολλοί άνθρωποι από το ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Όταν το κορίτσι ζητά να δει τον πατέρα του οι θείες του θα της απαντήσουν πως δεν μπορεί γιατί ξεκουράζεται. Έτσι μαθαίνουμε ότι είναι άρρωστος, πάσχει από κάποια ανίατη ασθένεια και το πάρτι αποτελεί ουσιαστικά έναν αποχαιρετισμό.

Αυτό είναι με λίγα λόγια το «Τοτέμ» (Totem) της μεξικάνας Λίλα Άβιλες. Η σκηνοθέτρια μπαίνει με την κάμερά της μέσα στο σπίτι και κινηματογραφεί ένα χαοτικό περιβάλλον προετοιμασιών, συζητήσεων και μικροδιενέξεων ενώ η Σολ περιφέρεται και περιμένει να δει τον πατέρα της.

«ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΝΕΟΙ»

Νεανικό πάθος

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, μια ομάδα μελλοντικών ηθοποιών έχει επιλεγεί για να παρακολουθήσει μαθήματα στη διάσημη σχολή «Les amandiers» που διευθύνει ο Πατρίς Σερό. Γεμάτα όρεξη και όνειρα τα κορίτσια και τα αγόρια της ομάδας ρίχνονται με πάθος στη ζωή και στην ευκαιρία που τους έχει δοθεί. Ανάμεσά τους η Στέλλα και ο Ετιέν που ο έρωτάς τους θα σημαδευτεί από την αυτοκαταστροφική τάση του Ετιέν.

Η ταινία «Για πάντα νέοι» (Les amandiers) της Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι αποτελεί ημι-αυτοβιογραφία της σκηνοθέτριας και ηθοποιού που είχε σπουδάσει στη σχολή του Πατρίς Σερό. Από εκεί και πέρα όμως οι εμπειρίες της εμπλουτίζονται από πρόσωπα και γεγονότα δημιουργώντας μια ταινία που σφύζει από τη νεανική φλόγα των χαρακτήρων της. Μουσική, πρόβες, έρωτες, συγκρούσεις, αντιζηλίες, ελπίδες, απογοητεύσεις, φιλίες, πάθη και ό,τι άλλο μπορεί να συμβαίνει σε μια παρέα σαν αυτήν, απλώνονται στον καμβά της Τεντέσκι η οποία προσπαθεί να τα ταξινομήσει.