ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ
Ήταν μεγάλη χρονιά το 1968. Ήταν το αποκορύφωμα μιας δεκαετίας η οποία σιγόβραζε μέχρι που έφτασε η μεγάλη παγκόσμια έκρηξη, η οποία μπορεί να μην ανέτρεψε το σύστημα αλλά, οπωσδήποτε ο κόσμος έγινε διαφορετικός. Συνέχεια
ΒΑΘΙΑ ΚΟΦΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ – Η κατάρα της ανθρώπινης μοίρας
Μερικοί άνθρωποι κουβαλούν το στίγμα μέσα τους. Σαν να τους έχει σημαδέψει η μοίρα, να τους έχει καταραστεί και να μην μπορούν να ξεφύγουν από το πεπρωμένο τους.
Τέτοιοι είναι ο Γκάμπριελ, ο Κώστας και ο Μπόμπι. Ο πρώτος Τούρκος, ο δεύτερος Έλληνας κι ο τρίτος Σέρβος. Τρεις φίλοι που ζουν στο περιθώριο της παρανομίας, γεμάτοι όνειρα για μια καλύτερη ζωή. Μόνο που η μοίρα, που λέγαμε, έχει άλλα σχέδια γι’ αυτούς. Συνέχεια
ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΣΤΑ 30
Η ελεγεία του Μάη
Ο Ρομέν Γκουπίλ ήταν, το 1968, μαθητής στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου. Ως τέτοιος έζησε τα γεγονότα του Μάη συμμετέχοντας μαζί με άλλους μαθητές στις καταλήψεις των σχολείων και τα οδοφράγματα. Συνέχεια
Η έξοδος προς την Ουτοπία
«Κάθομαι σ’ ένα μπαρ και πίνω, με συντροφιά ένα παραμύθι που δεν έμαθα ποτέ το τέλος του» (Τάσου Λειβαδίτη: «Ο φρουρός των ημερών)
Υπάρχουν πολλών λογιών παραμύθια, προσωπικά και συλλογικά. Λαβύρινθοι βιωμένοι με αόρατες εξόδους, που τις αναζητούμε μέσα από τις ψευδαισθήσεις, κρυμμένοι στις σκοτεινές γωνίες παρέα με τις αναθυμιάσεις του αλκοόλ. Συνέχεια
Το ιστολόγιο (μπλογκ ή blog) που βλέπετε, έγινε ενός έτους!!! ΄
Ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο, στις 18 Μαϊου, και μέχρι σήμερα το έχουν επισκεφθεί 32.323 άνθρωποι.
Ένα μεγάλο «ευχαριστώ»… και συνεχίζουμε!!! ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΣ ΠΙΟΥΜΕ…
ΜΑΗΣ ΄68 ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
«Εάν μια πολιτική πρόκειται να είναι μαρξιστική, τότε πρέπει να συνδεθεί με την ασήμαντη, κοινότυπη, πρωτόγονη, απλή καθημερινή ζωή και τις επιθυμίες των πλατύτερων μαζών του λαού με όλη την ιδιομορφία της κοινωνικής τους κατάστασης» έγραφε ήδη το 1957 ο Βίλχελμ Ράιχ στο βιβλίο του ‘Ταξική συνείδηση και σεξουαλική χειραφέτηση’. Συνέχεια
«ΚΟΚΑΛΕΡΟ»
Ο δικός μας, Έβο Μοράλες
Το τελευταίο διάστημα στη Βολιβία έχει ξεκινήσει μια συντονισμένη και υποκινούμενη εκστρατεία αποδόμησης του προέδρου Έβο Μοράλες. Η πιο πλούσια επαρχία της χώρας, η Σάντα Κρουζ, με δημοψήφισμα ζητά την ανεξαρτησία της, μέσα από μια διαδικασία την οποία ο Έβο χαρακτήρισε «παράνομη» και «αντισυνταγματική», υπογραμμίζοντας πως υπήρχε μεγάλη αποχή. Συνέχεια
