Γαλλία, Ιαπωνία 1969

(από την ΕΠΟΧΗ, 30/6/2019)

Ερωτισμός χωρίς σύνορα

Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

Δυο ταινίες, δυο κόσμοι. Διαφορετικές ιστορίες, διαφορετική αισθητική με κοινό τόπο τον ερωτισμό. Από την Ιαπωνία η μία και από τη Γαλλία η άλλη, γυρισμένες και οι δύο το 1969, μια χρονική περίοδος που ο πλανήτης βρισκόταν σε πολιτική και κοινωνική αναταραχή, ο ψυχρός πόλεμος στο αποκορύφωμά του, τα διάφορα κινήματα αμφισβήτησης και διεκδίκησης σε άνθηση.

Στην Ιαπωνία ο Τόσιο Ματσουμότο γυρίζει την ταινία «Η πένθιμη παρέλαση των ρόδων» (Bara no soretsu),  η οποία θεωρείται ως εμβληματική στο χώρο του γιαπωνέζικου queer κινηματογράφου.

Μια νεαρή τρανσέξουαλ που τη στοιχειώνει ένα δραματικό παρελθόν πιάνει δουλειά σε ένα μπαρ και τα φτιάχνει με τον ιδιοκτήτη, τον Γκόντα. Η μαντάμ Λέντα, η οποία εργάζεται πολλά χρόνια εκεί νιώθει πως η νέα της παίρνει τη θέση. Η Έντι μπλέκεται σε αυτό το ερωτικό τρίγωνο και παράλληλα ζει μια έντονη ζωή.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 27/6 έως 3/7/2019)

(από το http://www.stokokkino.gr)

Κοινωνία και πολιτική

 Του Στράτου Κερσανίδη

Τελευταία εβδομάδα πριν από τις κρίσιμες εκλογές της 7^ης Ιουλίου και μερικές από τις νέες ταινίες έχουν έντονη κοινωνική και πολιτική χροιά.

Πρώτη από όλες η ταινία του Λουί – Ζουλιέν Πετί, «Οι αόρατες», η οποία αν και κωμωδία αφηγείται τον αγώνα μιας ομάδας κοινωνικών λειτουργών να μην κλείσει το κέντρο υποδοχής αστέγων γυναικών της περιοχής που έχει αποφασίσει ο δήμος.

Ο Αρμάντο Μπο με «Το ένστικτο της ζωής», αφηγείται τη δική του εκδοχή για το πώς ο καπιταλισμός βλέπει τις ανθρώπινες ανάγκες μέσα από την ιστορία ενός άνδρα ο οποίος αναζητά μόσχευμα για να κάνει μεταμόσχευση νερού.

Ο Πάμπλο Τραπέρο, στην ταινία «Η έπαυλη με τα μυστικά», αφηγείται ένα οικογενειακό δράμα σε άμεση σύνδεση με τη δικτατορία στην ΣΑργεντινή η οποία σημάδεψε τα μέλη της οικογένειας όπως ολόκληρο το σώμα της αργεντίνικης κοινωνίας.

Όσο για την ιταλική κωμωδία του Φραντσίσκο Μικιτσέ, «Κόλπο γκρόσο» θα μπορούσαμε και σε αυτήν την περίπτωση να μιλήσουμε για ταινία με έντονο το κοινωνικό στοιχείο αφού οι πρωταγωνιστές, ένα ερωτευμένο παράνομο ζευγάρι αδυνατεί να ζήσει τον έρωτά του εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.

Ο Ντάνι Μπόιλ, σκηνοθετεί μια ιδιαίτερα έξυπνη ταινία, με τίτλο «Yesterday». Είναι η ιστορία ενός νεαρού μουσικού του οποίου η καριέρα απογειώνεται όταν αρχίζει να ερμηνεύει τραγούδια των Μπιτλς. Κι αυτό συμβαίνει επειδή μετά από ένα μπλακ άουτ, έχει σβηστεί από τη συλλογική μνήμη των ανθρώπων η ύπαρξη και η μουσική του διάσημου συγκροτήματος!

Τέλος, ο Γκάρι Ντάουμπερμαν υπογράφει την 3^η συνέχεια των ταινιών τρόμου με τη δαιμονική κούκλα Άναμπελ, με τον τίτλο «Annabelle home coming».

Έχουμε όμως και δυο εξαιρετικές ταινίες οι οποίες γυρίστηκαν το 1969 στην Ιαπωνία η πρώτη και στη Γαλλία η δεύτερη.

Πρόκειται για την εμβληματική στο χώρο του γιαπωνέζικου queer κινηματογράφου ταινία «Η πένθιμη παρέλαση των ρόδων», του Τόσιο Ματσουμότο και την «Πισίνα» του Ζαν Ντερέ, ένα αστυνομικό φιλμ το οποίο είχε θεωρηθεί πού τολμηρό στην εποχή του λόγω του έντονου ερωτισμού.

Αλλά η κινηματογραφική εβδομάδα περιλαμβάνει ακόμη μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ταινία από τα παλιά. Είναι η «Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο» αστυνομική κωμωδία μυστηρίου του Ρόμπερτ Μουρ, που γυρίστηκε το 1976.

ΟΙ ΑΟΡΑΤΕΣ

INVISIBLES

Σκηνοθεσία: Λουί-Ζουλιέν Πετί

Πρωταγωνιστούν:Οντρέ Λαμί, Κορίν Μασιέρο, Νοεμί Λόβσι, Ντέμπορα Λουκουμόεβα, Σάρα Σούκο, Πάμπλο Πόλι

Μετά από απόφαση του δήμου ένα κέντρο υποδοχής για άστεγες γυναίκες πρόκειται να κλείσει κι αυτό πρέπει να γίνει μέσα σε τρεις μήνες! Σε αυτό το χρονικό διάστημα οι κοινωνικοί λειτουργοί πρέπει να καταφέρουν να επανεντάξουν στην κοινωνία τις άστεγες που έχουν υπό τη μέριμνά τους. Για να τα καταφέρουν θα χρησιμοποιήσου κάθε μέσο νόμιμο ή και… λιγότερο νόμιμο! Ο σκοπός είναι ιερός, οι γυναίκες αυτές πρέπει να σωθούν και πρέπει η απόφαση να ανασταλεί.

ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ, ΒΑΡΝΤΑ, ΑΛΕΑ, ΒΙΣΚΟΝΤΙ

(από την ΕΠΟΧΗ, 23/6/2019)

 Η αγωνία του σινεφίλ μπροστά στην επιλογή

 Του Στράτου Κερσανίδη

Τέσσερις ταινίες από τον προηγούμενο αιώνα, με την παλαιότερη από αυτές να είναι 61 ετών, δημιουργούν μια πραγματική αγωνία στους σινεφίλ μπροστά στη δυσκολία της επιλογής. Τέσσερις ταινίες, ισάριθμα αριστουργήματα της 7^ης Τέχνης που δίνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα καλοκαιρινά μας βράδια.

Το 1958, ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν γύρισε τις «Άγριες φράουλες» (Smultronstaallet), εμβληματική ταινία του σουηδού δημιουργού, που θεωρείται ως μία από τις 10 καλύτερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά.

Ένας ηλικιωμένος γιατρός, ο Άιζακ Μποργκ, ταξιδεύει με το αυτοκίνητό του για μια πόλη όπου πρόκειται να τιμηθεί στο πανεπιστήμιο για την 50χρονη καριέρα του.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 20 έως 26/6/2019)

(από το http://www.stokokkino.gr)

 Παρελθοντολογίες

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Τέσσερις ταινίες από το παρελθόν σημαδεύουν την τρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα δημιουργώντας ευχάριστο πονοκέφαλο στους σινεφίλ.

Χρονολογικά προηγούνται οι «Άγριες φράουλες» (1958), το αριστούργημα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, στο οποίο αυτό που απασχολεί, ως συνήθως, το σουηδό δημιουργό είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.

Ακολουθεί «Η ευτυχία», της Ανιές Βαρντά, με μια ιστορία για τον έρωτα και τη συζυγική πίστη με έντονα πολιτικοποιημένη φεμινιστική ματιά.

Σειρά παίρνει «Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη» (1966), του κουβανού Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα, μια γκροτέσκα κωμωδία στην οποία ο σκηνοθέτης στηλιτεύει με ευρηματικό τρόπο την παράνοια της γραφειοκρατίας στην πατρίδα του.

Τον κύκλο των αριστουργημάτων κλείνει ο «Θάνατος στη Βενετία» (1971), το απόλυτο κινηματογραφικό κομψοτέχνημα του Λουκίνο Βισκόντι, βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Τόμας Μαν.

Όσον αφορά στις καθαρά νέες ταινίες, ξεχωρίζουν η «Κόκκινη έκλειψη», του αργεντίνου Μπέντζαμιν Ναϊστάτ, ένα δυνατό πολιτικό θρίλερ με απρόοπτη εξέλιξη και «Ο έρωτας της Βιρτζίνια Γουλφ», της Τσάνια Μπάτον, με θέμα τη θυελλώδη σχέση της συγγραφέως με την ποιήτρια Βίτα Σάκβιλ-Γουέστ.
Προβάλλονται ακόμη η διασκεδαστική κωμωδία «Μικρά αθώα ψέματα 2», του Γκιγιόμ Κανέ, σίκουελ της προ δεκαετίας μεγάλης επιτυχίας και η συνέχεια της επιτυχημένης σειράς παιδικών ταινιών «Toy story 4».

ΑΓΡΙΕΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ

SMULTRONSTAALLET

Σκηνοθεσία: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Πρωταγωνιστούν: Βίκτορ Σιέστρομ, Ίνγκριντ Τούλιν, Μπίμπι Άντερσον

Το 1958, ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν γύρισε τις «Άγριες φράουλες» εμβληματική ταινία του σουηδού δημιουργού, που θεωρείται ως μία από τις 10 καλύτερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά.

«ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ»

(από την ΕΠΟΧΗ, 15/6/2019)

Η πορεία προς την προσωπική απώλεια

Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

Το 1929 ήταν μια χρονιά στη Γερμανία που κατά κάποιον τρόπο σήμανε την απαρχή της ραγδαίας αύξησης των οπαδών του Χίτλες και του ναζιστικού κόμματος. Η χώρα ζούσε ήδη μία δύσκολη οικονομική κρίση εξαιτίας η οποία επιτάθηκε από το οικονομικό κραχ στη Γουολ Στριτ το οποίο συμπαρέσυρε όλη την παγκόσμια οικονομία. Οι μεγαλύτερες τράπεζες χρεοκόπησαν, ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε στα ύψη, η ανεργία απογειώθηκε. Επόμενο ήταν να διαταραχτεί και η πολιτική ζωή και έτσι ήρθα στην επιφάνεια ο γερμανικός μιλιταρισμός ενισχυμένος και από τις ταπεινώσεις που είχε υποστεί η χώρα ως ηττημένη του Μεγάλου Πολέμου.

Από τη γενικότερη κατάσταση δε θα μπορούσε να μην επηρεαστεί ο κινηματογράφος ο οποίος κατέγραφε τα όσα συνέβαιναν στη γερμανική κοινωνία η οποία βάδιζε στην κόψη του ξυραφιού.

Μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα πεσιμισμού, ο Γκεόργκ Βίλχελμ Παμπστ, μετέφερε στον κινηματογράφο το βιβλίο «Ημερολόγιο ενός χαμένου κοριτσιού», το οποίο έγραψε η Μαργκαρέτε Μπέμε και πρωτοκυκλοφόρησε το 1905. Η κεντρική ηρωίδα του Παμπστ, η Θύαμις Χένινγκ, αποτελεί την περίπτωση μια τραγικής ηρωίδας η οποία δέχεται το ένα χτύπημα πίσω από το άλλο. Μια ηρωίδα η οποία θα μπορούσε να ιδωθεί ως η ίδια η χώρα η οποία βυθίζεται όλο και περισσότερο.

«ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΔΙΚΗ»

(από την ΕΠΟΧΗ, 15/6/2019)

Παραλλαγή του Μύθου

Τριάντα χρόνια μετά από το «Αίμα του ποιητή», ο εμβληματικός αβανγκαρντίστας καλλιτέχνης, ο Ζαν Κοκτό, συνεχίζει με το δεύτερο μέρος της ορφικής τριλογίας του.

Ο Κοκτό μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή, στα 1950 συγκεκριμένα, χρονιά που γυρίστηκε η ταινία, τον αρχαιοελληνικό μύθο του Ορφέα.

Διάσημος ποιητής ο Ορφέας, όταν πεθαίνει η γυναίκα του Ευρυδίκη αποφασίζει να την ακολουθήσει στον Κάτω Κόσμο.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 13 έως 19/6/2019)

(από το http://www.stokokkino.gr)

 Με Παμπστ και Κοκτό

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Οκτώ ταινίες κάνουν πρεμιέρα την τρέχουσα εβδομάδα με δύο από αυτές να έρχονται από τα παλιά, χωρίς αυτό όμως να μειώνει τη λάμψη τους. Αντίθετα, η λάμψη τους οφείλεται στο γεγονός πως πρόκειται για δύο σημαντικές κινηματογραφικέ δημιουργίες η αξία των οποίων παρέμεινε αναλλοίωτη παρά τα χρόνια που πέρασαν.

Η πρώτη από αυτές είναι ήδη 90 ετών, αφού γυρίστηκε το 1929. Πρόκειται για «Το ημερολόγιο ενός χαμένου κοριτσιού», του Γκεόργκ Βίλχελμ Παμπστ, μια ταινία με κοινωνικό περιεχόμενο στην οποία πρωταγωνιστεί η μεγάλη σταρ της εποχής, Λουίζ Μπρουκς.

Η δεύτερη, είναι νεότερη, αφού γυρίστηκε το 1950 από τον πολυσχιδή καλλιτέχνη της πρωτοπορίας, Ζαν Κοκτό και είναι η ταινία «Ορφέας και Ευρυδίκη». Μια παραλλαγή του αρχαιοελληνικού μύθου μια αλληγορική ματιά στην οποία υ συνυπάρχει το θρίλερ με το χιούμορ και την κοινωνική κριτική.

Από τις ταινίες φετινής παραγωγής ξεχωρίζει ο «Νουρέγιεφ, το Λευκό Κοράκι», του ηθοποιού και σκηνοθέτη Ρέιφ Φάινς, με θέμα την προσωπικότητα του μεγάλου ρώσου χορευτή.

Δυο ταινίες με παραπλήσιο θέμα είναι οι «Κολύμπα ή αλλιώς βυθίσου», του Ζιλ Λελούς και «Κορίτσια κάποιας ηλικίας» της Ζάρα Χέις. Στην πρώτη μια ομάδα από άντρες οι οποίοι αντιμετωπίζουν την κρίση της μέσης ηλικίας αποφασίζουν να συγκροτήσουν μια ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης και μάλιστα να λάβουν μέρος σε διεθνείς αγώνες. Στη δεύτερη, μερικές γυναίκες οι οποίες ζουν σε οίκο ευγηρίας, αποφασίζουν πως ποτέ δεν είναι αργά να κάνουν σχέδια και έτσι γίνονται μαζορέτες και επί πλέον διεκδικούν να διαγωνιστούν σε διαγωνισμό μαζορετών! Δυο ευχάριστες καλοκαιρινές κωμωδίες. Όπως κωμωδία είναι και η ταινία «Booksmart», της Ολίβια Γουάιλντ, με πρωταγωνίστριες δυο φίλες οι οποίες αφιερωμένες στο διάβασμα δε χάρηκαν τα μαθητικά τους χρόνια κάτι που προσπαθούν να κάνουν μέσα σε ένα βράδυ!

Προβάλλονται επίσης οι ταινίες «Πόκεμον, ντετέκτιβ Πικατσού», του Ρομπ Λέτερμαν, αστυνομική κωμωδία με κινούμενα σχέδια και αληθινούς ηθοποιούς και «Οι άνδρες με τα Μαύρα: Παγκόσμια απειλή», του Φ. Γκάρι Γκρέι, ταινία επιστημονικής φαντασίας της γνωστής σειράς.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ

DIARY OF A LOST GIRL / TAGEBUCH EINER VERLORENEN

Σκηνοθεσία: Γκεόργκ Βίλχελμ Παμπστ
Πρωταγωνιστούν: Λουίζ Μπρουκς, Αντρέ Ροάν, Φριτς Ρασπ

Η Θύαμις Χένινγκ, ανακαλύπτει πως η οικονόμος της οικογένειας, η Ελισάβετ, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι τους μετά την αποκάλυψη πως ο φαρμακοποιός πατέρας της την άφησε έγκυο. Την ίδια μέρα το πτώμα της κοπέλαςκαταλήγει στο φαρμακείο και όλοι μιλούν για αυτοκτονία. Στις απορίες της Θύαμις δέχεται να απαντήσει ο βοηθός του πατέρα της, Μάινερτ, ο οποίος όμως την αποπλανά και την αφήνει έγκυο. Η οικογένειά της την πιέζει να τον παντρευτεί αλλά εκείνη αρνείται επειδή δεν τον αγαπά κι έτσι καταλήγει στο αναμορφωτήριο ενώ το μωρό της καταλήγει στα χέρια μιας μαίας. Στο μεταξύ ο φίλος της κόμης Όσντορφ, διώχνεται από τον πλούσιο θείο του επειδή ο τελευταίος τον θεωρεί ανίκανο.

«ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΗ ΛΑΙΔΗ ΓΟΥΙΝΣΛΕΪ»

(από την ΕΠΟΧΗ, 9/6/2019)

Μυστηριώδης φόνος σε τουρκικό νησί

Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

Ιρακινός κουρδικής καταγωγής ο Χινλερ Σαλίμ, γεννήθηκε το 1965 στην πόλη Άκνα στο ιρακινό Κουρδιστάν. Σκηνοθέτης αλλά και συγγραφέας είναι κυρίως γνωστός από τις ταινίες «Ζήτω η νύφη… και η απελευθέρωση του Κουρδιστάν»  (1998), «Βότκα λεμόνι» (2003) και «Η γλυκόπικρη πατρίδα μου» (2013).

Στην προηγούμενη του ταινία (αγγλικός τίτλος: My sweet pepper land), χρησιμοποίησε τους κώδικες του γουέστερν για να μιλήσει για το κουρδικό πρόβλημα. Τώρα, στην τελευταία του ταινία «Ποιος σκότωσε τη Λαίδη Γουίνσλεϊ» (Lady Winsley), χρησιμοποιεί τους κώδικες του αστυνομικού γρίφου με αρκετά νουάρ στοιχεία αλλά και κωμωδίας, θέλοντας να προσεγγίσει τη θέση της γυναίκας στη σύγχρονη τουρκική κοινωνία.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 6 ως 12/6/2019

(Από το http://www.stokokkino.gr)

 Ανεξιχνίαστοι φόνοι

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Σαν κυνήγι θησαυρού μοιάζει η τρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα για τους σινεφίλ, καθώς ελάχιστα γνωστές είναι οι ταινίες οι οποίες προβάλλονται.

Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το όνομα του βέλγου Μπενουά Ζακό, ο οποίος σκηνοθετεί την ταινία εποχής, «Καζανόβα, η τελευταία αγάπη», μια διαφορετική ματιά στη ζωή του γνωστού καρδιοκατακτητή.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν δύο αστυνομικές ταινίες στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονται δυο ανεξιχνίαστοι φόνοι. Η πρώτη, «Ποιος σκότωσε τη λαίδη Γουίνσλεϊ», την οποία σκηνοθετεί ο ιρακινής καταγωγής Κούρδος, Χινέρ Σαλίμ, με αρκετά στοιχεία κωμωδίας, στοχεύει στη συντηρητική, πατριαρχική κοινωνία της Τουρκίας, ενώ η δεύτερη, «Αγκάθα: Η εξιχνίαση ενός φόνου», του Τέρι Λόαν, έχει για πρωταγωνίστρια την Αγκάθα Κρίστι η οποία καλείται να επιλύσει έναν αστυνομικό γρίφο ή ίδια και όχι ίδια μέσω των ηρώων της.

Συγκινητική και έντονα κοινωνική είναι η ταινία της Βανές Φίλιο, «Ένα αγγελικό πρόσωπο», με ηρωίδα ένα 8χρονο κοριτσάκι που το εγκατέλειψε η μητέρα του. Από κοντά, διεκδικεί την προσοχή των σινεφίλ και η πρόταση της Σουηδίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ, «Σύνορα» μια παράδοξη ατμοσφαιρική και μυστηριώδης ταινία του Αλί Αμπάσι.

Ταινία εποχής, σε σκηνοθεσία Αλεξίς Νισαλί, είναι και το «Εντμόντ, ένας απρόβλεπτος συγγραφέας», στην οποία μαθαίνουμε πως ο Εντμόντ Ροστάν έγραψε το Σιρανό ντε Μπερζεράκ. Ενώ ο Κρις Άντερσον στην «Κομπίνα», κάνει ένα ριμέικ βασισμένο σε δυο παλιότερες ταινίες, με ηρωίδες δυο απατεώνισσες οι οποίες σχεδιάζουν να τα φάνε από έναν δισεκατομμυριούχο.

Προβάλλονται ακόμη το αισθηματικό δράμα «Ο ήλιος είναι ένα αστέρι», του Ράι Ρούσο Γιουνγκ και ακόμη ένα επεισόδιο της σειράς «X Men», αυτή τη φορά με τον τίτλο «Ο Μαύρος Φοίνικας».

Τέλος οι φίλοι του παλιού καλού σινεμά θα απολαύσουν το δυναμικό αστυνομικό φιλμ του Ζαν Ερμάν, «Αντίο φίλε», παραγωγής 1968, με τους Αλέν Ντελόν και Τσαρλς Μπρόνσον.

ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΗ ΛΑΙΔΗ ΓΟΥΙΝΣΛΕΪ

LADY WINSLEY

Σκηνοθεσία: Χινέρ Σαλίμ
Πρωταγωνιστούν: Μεχμέτ Κουρτουλούς, Εζγκί Μολά, Εργκούν Κουγιουτσού, Σανάι Γκούρλερ, Τουργκάι Αϊντίν, Αρίν Κουσακσιζόγλου, Μεσούτ Ακούστα

Ιρακινός κουρδικής καταγωγής ο Χινλερ Σαλίμ, γεννήθηκε το 1965 στην πόλη Άκνα στο ιρακινό Κουρδιστάν. Σκηνοθέτης αλλά και συγγραφέας είναι κυρίως γνωστός από τις ταινίες «Ζήτω η νύφη… και η απελευθέρωση του Κουρδιστάν»  (1998), «Βότκα λεμόνι» (2003) και «Η γλυκόπικρη πατρίδα μου» (2013).

Στην προηγούμενη του ταινία (αγγλικός τίτλος: My sweet pepper land), χρησιμοποίησε τους κώδικες του γουέστερν για να μιλήσει για το κουρδικό πρόβλημα. Τώρα, χρησιμοποιεί τους κώδικες του αστυνομικού γρίφου με αρκετά νουάρ στοιχεία αλλά και κωμωδίας, θέλοντας να προσεγγίσει τη θέση της γυναίκας στη σύγχρονη τουρκική κοινωνία.

«ΤΡΙΣΤΑΝΑ»

(Από την ΕΠΟΧΗ, 2/6/2019)

«ΤΡΙΣΤΑΝΑ»

Η αλληγορίας της σήψης

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Ο Λουίς Μπουνιουέλ, ο μεγάλος αυτός ισπανός σκηνοθέτης, ο οποίος έχει αποκληθεί και «πατέρας του σουρεαλιστικού σινεμά», γύρισε την «Τριστάνα» (Tristana), το 1970. Η ταινία είχε προταθεί το 1971 για το ξενόγλωσσο Όσκαρ το απονεμήθηκε στην ταινία «Ο κήπος των Φίντζι Κοντίνι», του Βιτόριο ντε Σίκα.

Βέβαια εδώ να σημειώσουμε πως η συγκεκριμένη ταινία ξεφεύγει κάπως από τη σουρεαλιστική ματιά του σκηνοθέτη καθώς διαθέτει ένα κατανοητό και βατό σενάριο. Παρόλα αυτά δεν απουσιάζου οι συμβολισμοί και οι αλληγορίες.