22ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

(από την ΕΠΟΧΗ, 24/5/2020)

Το διαδίκτυο εναντίον του κορωνοϊού

Του Στράτου Κερσανίδη

Στα τέλη του Φεβρουαρίου, ο κορωνοϊός είχε κάνει ήδη την εμφάνισή του αλλά όλοι νομίζαμε πως η κατάσταση βρίσκεται υπό έλεγχο. Έτσι δόθηκε κανονικά η συνέντευξη Τύπου για το 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο επρόκειτο να διεξαχθεί από τις 5 ως τις 15 Μαρτίου. Βέβαια υπήρχαν κάποιες ανησυχίες και έτσι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, κ. Ορέστης Ανδρεαδάκης, φρόντισε να τις διασκεδάσει λέγοντας πως «δεν υπάρχει λόγος πανικού». Μάλιστα είχε πει πως θα υπάρχει απολυμαντικό υγρό για τα χέρια σε κάθε αίθουσα προβολής, θα γίνεται καθημερινή απολύμανση όλων των χώρων ενώ θα υπάρχει και εξουσιοδοτημένο ιατρικό προσωπικό.

Ο κ. Ανδρεαδάκης ακολουθώντας τα μέχρι εκείνη τη στιγμή δεδομένα της επιστημονικής κοινότητας, ακολούθησε την πρακτική που ακολουθούσε εκείνη τη στιγμή ολόκληρη η Ευρώπη. Όμως η κατάσταση ανετράπη με μεγάλη ταχύτητα και μετά από μερικές μέρες άλλαξαν όλα τα δεδομένα με αποτέλεσμα την ημέρα που επρόκειτο να ξεκινήσει το φεστιβάλ, να παρθεί και η απόφαση κλεισίματος των κινηματογραφικών αιθουσών. Φυσικά το φεστιβάλ ανεβλήθη με την ελπίδα πως θα πραγματοποιηθεί λίγο αργότερα.

ΘΥΜΑ ΤΟΥ AIRBNB ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΘΥΜΑ ΤΟΥ AIRBNB ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Η αλληλεγγύη αραδιασμένη στο πεζοδρόμιο

Του Στράτου Κερσανίδη

Βλέπω μια μετακόμιση. Άνθρωποι αραδιάζουν πράγματα στο πεζοδρόμιο καθώς αδειάζουν ένα κτίριο και στη συνέχεια τα φορτώνουν σε ένα φορτηγό. Δεν ξέρω πόσα δρομολόγια χρειάστηκαν για να μεταφερθούν όλα αυτά, ξέρω όμως πως όλη η διαδικασία κράτησε αρετές ώρες και πολλά χέρια για να βοηθήσουν.

Για τον ανύποπτο περαστικό η εικόνα αυτή δε σημαίνει τίποτα. Τραπέζια, καρέκλες, ψυγεία και ό,τι άλλο μπορεί να δει κανείς σε μια μετακόμιση. Γιατί θα πρέπει κάτι που αποτελεί στοιχείο καθημερινότητας σε μία πόλη να απασχολήσει τους περαστικούς;

ΣΕ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΚΙΝΗΜΤΟΓΡΑΦΟΙ

(δημοσιεύτηκε στην ΕΠΟΧΗ, την Κυριακή 17/5/2020)

Αγνοεί επιδεικτικά τα αιτήματα των αιθουσαρχών η κυβέρνηση

Του Στράτου Κερσανίδη

Οι κυβερνητικές αποφάσεις για την «στήριξη» της κινηματογραφικής αίθουσας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο πολλών από αυτές.

Τα όσα έχουν μέχρι στιγμής εξαγγελθεί βρίσκονται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από τα αιτήματα των αιθουσαρχών καθώς τα μέτρα «στήριξης» βρίσκονται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από τις ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί μετά από την πρωτοφανή υγειονομική κρίση του κορωνοϊού.

Πρώτα απ’ όλα να σημειώσουμε πως παραμένει στο 24% ο ΦΠΑ στο εισιτήριο, γεγονός που αποτελεί μια μεγάλη αδικία αφού είναι ο υψηλότερος από όλα τα άλλα πολιτιστικά δημόσια θεάματα, που είναι μόλις 6% και ο υψηλότερος στην Ευρώπη.

Αντίο, flou

(7/5/2020)

Ροκιές, αλκοόλ και καπνός. Παρέες, μεθύσια, ερωτικά αγγίγματα. Εκμυστηρεύσεις, γέλια και δάκρυα. Μνήμες…

Σε έχασα ένα βράδυ την ώρα που η Τζόπλιν τραγουδούσε το Summertime κι ο λυγμός της έγινε ένα με το δικό μου λυγμό. Κι ύστερα πνίγηκα στο ρούμι και το μόνο που θυμάμαι ήταν πως έφυγα με τους Σάιμον και Γκαρφάνκελ να προσπαθούν να με γλυκάνουν με το Sound of silence. Έκανα ένα εξάμηνο να ξαναπάω, δεν άντεχα την ανάμνηση του χωρισμού.
Κι ένα άλλο βράδυ θυμάμαι τα γενέθλια της Ανθούλας, ήμασταν μια μεγάλη παρέα, 8-10 άτομα. Ήπιαμε μπίρες, πολλές μπίρες, κόψαμε και τούρτα με κεράκι.
Εκεί είχα χάσει κάποια αποκριά μια δερμάτινη θήκη που έβαζα τον καπνό μου. Εκεί γέλασα με τα ανέκδοτα του Μάκη, εκεί τσακώθηκα με το Βασίλη για τα πολιτικά, εκεί φίλησα για πρώτη φορά τη Φαίη, εκεί πρωτοδοκίμασα τεκίλα-μπουμ! Κι όταν δεν ήμουν εκεί, βρισκόταν εκείνο στη θέση του, ως μια σταθερά, ένας τόπος συνάντησης, ένα σημείο αναφοράς. Ένα μικρό, πολύτιμο κομμάτι της ζωής μου.
Τα χρόνια πέρασαν αλλά αυτό ήταν πάντα εκεί. Μπορεί να μην πήγαινα τα τελευταία χρόνια, όχι από επιλογή -ξέρετε πως συμβαίνουν αυτά- αλλά όποτε περνούσα, το κοιτούσα και ζωντάνευαν στα μάτια μου οι εικόνες και πλημμύριζε το μυαλό μου από μνήμες. Και πάντα με την ενδόμυχη υπόσχεση πως κάποιο βραδάκι θα περάσω για ένα ποτό.
Σήμερα έμαθα πως σε μερικές μέρες δε θα είναι πια εκεί. Και ένιωσα σαν κάποιος να προσπαθεί με βίαιο τρόπο να με αποσπάσει από τον εαυτό μου, να προσπαθεί να σκοτώσει τις μνήμες μου. Τις πολύτιμες μνήμες μιας ζωής που τρέχει όλο και πιο γρήγορα…
Ακόμη ένα θύμα της «ανάπτυξης», το θρυλικό flou, στη Νικηφόρου Φωκά!
Και τώρα…
Τώρα θα πιω ένα ποτό στην υγεία όλων των ανθρώπων που συνάντησα εκεί. Κι άλλο ένα στη μνήμη κάποιων άλλων, που επίσης συνάντησα εκεί…
Αντίο flou!

                                                                                                    Στράτος Κερσανίδης

ΜΠΟΝΓΚ ΤΖΟΥΝ-ΧΟ

(δημοσιεύτηκε στην ΕΠΟΧΗ, 10/5/2020)

Η κομψότητα στη σκηνοθεσία

Του Στράτου Κερσανίδη

Τα «Παράσιτα» ήταν η μεγάλη επιτυχία της σεζόν η οποία φέτος ολοκληρώθηκε νωρίτερα εξαιτίας της πανδημίας. Η ταινία η οποία κέρδισε 4 βραβεία Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρωτότυπου σεναρίου και ξενόγλωσσης ταινίας) καθώς και μια σειρά από σημαντικά βραβεία παγκοσμίως (Μεγάλο Βραβείο Φεστιβάλ Καννών, BAFTA ξενόγλωσσης ταινίας και σεναρίου κ.α.) έκανε ευρέως γνωστό στο παγκόσμιο κοινό το σκηνοθέτη Μπονγκ Τζουν-χο.

Βέβαια ο γεννημένος το 1969 νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης ήταν ήδη γνωστός εκτός από την πατρίδα του, στο χώρο των διεθνών φεστιβάλ καθώς και μεταξύ των κριτικών και των σινεφίλ.

Για να μείνει όρθιος ο ελληνικός κινηματογράφος

ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΖΗΤΟΥΝ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

Για να μείνει όρθιος ο ελληνικός κινηματογράφος

Του Στράτου Κερσανίδη

Όπως όλοι οι κλάδοι της οικονομικής δραστηριότητας έτσι και ο χώρος του κινηματογράφου και της τηλεόρασης επλήγησαν από την κρίση της πανδημίας και τα μέτρα τα οποία ελήφθησαν για την αντιμετώπισή της.

Παραγωγές σταμάτησαν, εκδηλώσεις (φεστιβάλ) αναβλήθηκαν, οι κινηματογραφικές αίθουσες έκλεισαν. Και ενώ η οικονομική δραστηριότητα σταμάτησε και πολλοί άνθρωποι πέρασαν στην ανεργία, οι οικονομικές υποχρεώσουν συνέχισαν και συνεχίζουν να τρέχουν ενώ κανείς δε γνωρίζει πότε η κατάσταση θα αρχίσει να εξομαλύνεται αλλά, κυρίως, πιο θα είναι το τοπίο την επόμενη μέρα.

Άλφρεντ Χίτσκοκ: 40 χρόνια από το θάνατό του

(από την ΕΠΟΧΗ, 26/4/2020)

 Για τον Άλφρεντ Χίτσκοκ

 Του Στράτου Κερσανίδη

Είναι ένας από τους δημοφιλείς σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου ενώ οι ταινίες του ακόμη και σήμερα όχι μόνο δεν έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους αλλά εξακολουθούν να γοητεύουν.

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ (13 Αυγούστου 1899- 29 Απριλίου 1980) είναι ο σκηνοθέτης ο οποίος έχει συνδέσει το όνομά του με τις ταινίες μυστηρίου και αγωνίας γι αυτό και έχει καθιερωθεί να αποκαλείται «μετρ του σασπένς».

Κι αν αυτό είναι το βασικό στοιχείο το οποίο χαρακτηρίζει το έργο του, δεν αρκεί για να δικαιολογήσει τη διαχρονική δημοφιλία των ταινιών του τόσο μεταξύ του κοινού όσο και μεταξύ των κριτικών και θεωρητικών του σινεμά.