ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 14 έως 20 Νοεμβρίου 2019)

(από το http://www.stokokkino.gr)

Ημέρες εξέγερσης

του Στράτου Κερσανίδη

Εμπνευσμένος από την εξέγερση του 2005 στη Παρίσι, ο Λαντζ Λι, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, ενώ είναι περισσότερο γνωστός ως ντοκιμαντερίστας. Η ταινία του “Οι άθλιοι” έχει κερδίσει το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες, καθώς και τα βραβεία Κοινού και Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ  Κινηματογράφου της Αθήνας, Νύχτες Πρεμιέρας.

Η Έλεν Μίρεν και ο Ίαν ΜακΚέλεν, για πρώτη φορά μαζί επί της οθόνης στο αγωνιώδες θρίλερ του Μπιλ Κόντον “Ένας καλός κλέφτης”.

Αυτές είναι οι δύο πιο σημαντικές ταινίες της τρέχουσας κινηματογραφικής εβδομάδας.

Προβάλλονται όμως και η ταινία του Αντουάν Μπλοσιέ, “Χωρίς οικογένεια”, βασισμένη στο πασίγνωστο κλασικό μυθιστόρημα του Έκτορα Μαλό,  καθώς και η ταινία της Ντομινίκ Σάβατζ, “Μια ευτυχισμένη γυναίκα”, με θέμα τη μεγάλη απόφαση μιας νοικοκυράς να πάρει στη ζωή της  στα χέρια της. Δυο ταινίες οι οποίες δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες.

Έχουμε ακόμη την περιπέτεια “Κόντρα σε όλα” του Τζέιμς Μάνγκολντ, τη χριστουγεννιάτικη αισθηματική κομεντί “Last Christmas” του Πολ Φέιγκ και την παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, “Σκυλκομπελάς”, του Κέβιν Τζόνσον.

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ
LES MISERABLES

Σκηνοθεσία: Λαντζ Λι
Πρωταγωνιστούν: Νταμιάν Μπονάρ, Τζεμπρίλ Ζονγκά, Ζαν Μπαλιμπάρ, Αλέξις Μάνεντι, Στιβ Τιεντσέ

«Είναι μια ανθρωπιστική και ταυτόχρονα πολιτική ταινία που καταγγέλλει το σύστημα στο οποίοι όλοι πέφτουν θύματα. Η ευθύνη πέφτει στους πολιτικούς και τα πράγματα μόνο χειροτερεύουν. Παρόλα αυτά, έχουμε μάθει να ζούμε σε αυτές τις γειτονιές, με 30 εθνικότητες να συνυπάρχουν. Η ζωή στα προάστια απέχει πολύ από αυτό που δείχνει η τηλεόραση. Πως θα μπορούσαν οι πολιτικοί να λύσουν τα προβλήματα μας όταν δεν ξέρουν καν πως ζούμε;». Λόγια του Λαντζ Λι, ο οποίος μιλά για την ταινία του «Οι άθλιοι» (Les miserables), η οποία τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών.

60ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΙΑ

(από το http://www.stokokkino.gr)

Τελετή λήξης και βραβεία του 60ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

 Στο λαό της Χιλής και τον πρόεδρο Λούλα

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Χαιρετισμό στον αγωνιζόμενο λαό της Χιλής έστειλε καταχειροκροτούμενη η Μελίνα Λεόν παραλαμβάνοντας το βραβείο σκηνοθεσίας για την ταινία της «Τραγούδι χωρίς όνομα», ένα συγκλονιστικό ασπρόμαυρο δράμα, το οποίο αναφέρεται σε αρπαγές βρεφών που συνέβησαν στο Περού, τη δεκαετία του 1980.

Και λίγο αργότερα η Ζιλιέτ Λεπούτρ, συμπαραγωγός στην ταινία «Πυρετός», παραλαμβάνοντας τον Αργυρό Αλέξανδρο, ταινία-αναφορά στους ιθαγενείς του Αμαζονίου οι οποίοι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στις πόλεις, αφιέρωσε το βραβείο στον ελεύθερο Λούλα, τον αριστερό πρώην πρόεδρο της Βραζιλίας ο οποίος φυλακίστηκε με χαλκευμένες κατηγορίες και αφέθηκε ελεύθερος πριν από 2 μέρες.

Η Μελίνα Λεόν

Προσδίδοντας  έτσι, έναν αγωνιστικό τόνο στην τελετή λήξης του 60^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η Λεόν και η Λεπούτρ προετοίμασαν το έδαφος για την προβολή της ταινίας «Τζότζο» του Τάικα Γουατίτι, μια ταινία η οποία διακωμωδεί το ναζισμό, παρουσιάζοντας με γλαφυρό τρόπο τη γελοιότητα της ναζιστικής ιδεοληψίας και των οπαδών της, με την οποία έκλεισε επίσημα το φεστιβάλ.

«ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΑΤΕ»

(από την ΕΠΟΧΗ, 10/11/2019)

Εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης

Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

Το μοντέλο εργασίας στο σύγχρονο καπιταλισμό αλλάζει ραγδαία. Η νεοφιλελεύθερη εκδοχή του δημιουργεί όλο και πιο βάρβαρες συνθήκες εργασίας με επιχειρήματα όπως  η ανταγωνιστικότητα, η ευελιξία, η μείωση του κόστους εργασίας κλπ. Ιδεολογήματα στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται το κέρδος και απουσιάζει εντελώς ο παράγοντας άνθρωπος.

Ο Κεν Λόουτς είναι ένας σκηνοθέτης ο οποίος κινείται στον αντίποδα αυτής της αντίληψης. Όντας πολιτικοποιημένος και τοποθετημένος στην Αριστερά, έχει στο επίκεντρο της προσοχής του τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Γι’ αυτό και σε όλες του τις ταινίες πρωταγωνιστούν άνθρωποι καθημερινοί οι οποίοι ανήκουν στη εργατική τάξη και είτε εργάζονται κάτω από κακές συνθήκες είτε είναι άνεργοι. Αυτοί είναι οι ήρωες του Λόουτς, οι άνθρωποι του μόχθου και της καθημερινής αγωνίας, εκείνοι που περιμένουν στις ουρές των γραφείων ευρέσεως εργασίας και των συσσιτίων.

60ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ -9

(από το http://www.stokokkino.gr)

Το (προ)τελευταίο σημείωμα

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Ολοκληρώνεται αύριο το 60^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και αυτό είναι το (προ)τελευταίο κριτικό μας σημείωμα, καθώς απομένει το αυριανό κείμενο για την Τελετή Λήξης και τα Βραβεία.

Αρχίζοντας από την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου, μέχρι σήμερα, δημοσιεύσαμε σύντομα κριτικά σημειώματα για 27 συνολικά ταινίες. Από αυτές οι 15 ήταν ελληνικές ανάμεσα στις οποίες και τις 3 οι οποίες συμμετέχουν στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα.

Οι τρεις ταινίες του σημερινού σημειώματος είναι το ασπρόμαυρο ψυχολογικό θρίλερ «Ο φάρος», του Ρόμπερτ Έγκερς, από το τμήμα Round Midnight, το κοινωνικό δράμα «Η εποχή της βροχής», του Άντονι Τσεν από τη Σιγκαπούρη από το Διεθνές Διαγωνιστικό και την ταινία του φανταστικού σινεμά «Entwined», του Μίνου Νικολακάκη, από το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου.

«Ο φάρος», του Ρόμπερτ Έγκερς

Σε μια απομονωμένη βραχονησίδα, σε ένα φάρο, φτάνει ο Έφραμ, ένας νέος άνδρας για να εργαστεί ως βοηθός του φαροφύλακα για 4 εβδομάδες. Ο φαροφύλακας, ο Τομ ,είναι ένα παράξενος, βλοσυρός άνδρας. Βετεράνος ναυτικός.

Ο Τομ φέρεται υποτιμητικά και βάναυσα στον Έφραμ, σχέσεις τω δύο ανδρών περνούν από διάφορα στάδια, άλλοτε είναι τεταμένες με βίαιες εξάρσεις κι άλλοτε γίνονται συντροφικές και εξομολογητικές. Όταν η βραχονησίδα θα αποκλειστεί λόγω κακοκαιρίας η κατάσταση θα αρχίσει να ξεφεύγει, οι δυο άνδρες θα αρχίσουν να αποκαλύπτουν μυστικά και μέσα σε μια ατμόσφαιρα αλκοόλ και παράνοιας η σύγκρουση ανάμεσά τους θα κορυφωθεί.

60ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ -8

(από το http://www.stokokkino.gr)

Μπροστά στον εφιάλτη

Του Στράτου Κερσανίδη

Δυο ταινίες οι οποίες –από τη δική της οπτική η κάθε μία- αφουγκράζονται το παρόν και το μέλλον ενός κόσμου που μοιάζει εφιαλτικό.

Ο Βασίλης Μαζωμένος, στην «Εξορία», αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου ο οίος βιώνει την εξορία μέσα στην ίδια του τη χώρα. Ενώ ο Γιώργος Γεωργόπουλος, με την ταινία «Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό» μας μιλά για έναν όμορφο κόσμο ο οποίος εξαιτίας ενός θανατηφόρου ιού μπορεί να μετατραπεί σε κόλαση.

Η Τρίτη ταινία την οποία παρουσοάζουμε σε αυτό το σημείωμα είναι ένα πολύ δυνατό οικογενειακό δράμα σχέσεων από τη Ρουμανία, η ταινία «Τέρατ» του Μάριους Ολτεάνου.

«Εξορία», του Βασίλη Μαζωμένου

Ένας άνδρας. ένας Έλληνας, προσπαθεί να φύγει από τη χώρα. Στην προσπάθειά του αυτή, πέφτει στη θάλασσα και διασώζεται από την ακτοφυλακή η οποία τον επιστρέφει πίσω. Αυτομάτως μετατρέπεται σε φυγά, σε εξόριστο μέσα στην ίδια του την πατρίδα και προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο.

60ο ΦΕΣΤΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ -7

(από το http://www.stokokkino.gr)

Ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς σύνορα…

Του Στράτου Κερσανίδη

 Τι όμορφος που θα ήταν ο κόσμος αν δεν υπήρχαν σύνορα! Αν οι άνθρωποι θα μπορούσαν να πηγαίνουν οπουδήποτε, να ζουν οπουδήποτε να ερωτεύονται οποιονδήποτε.

Η Σεπαντί Φαρσί, είναι από το Ιράν Και υπογράφει τη θαυμάσια ταινία «Αύριο περνάω απέναντι», ελληνικής παραγωγής, η οποία προβάλλεται στην ενότητα Ξεπερνώντας τα Σύνορα.

Είδαμε όμως κι άλλες πολύ καλές ταινίες όπως το «Ζίζοτεκ», του Βαρδφή Μαρινάκη, η οποία συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα.

Στο Διεθνές Διαγωνιστικό προβάλλονται και τρεις ακόμη αξιολογότατες ταινίες –που συμπτωματικά τις σκηνοθετούν ισάριθμες γυναίκες- στις οποίες κυριαρχεί η κοινωνική ματιά. Είναι «Η κόρη του κλέφτη», της Μπελέν Φούνες, «Ο πυρετός», της Μάγια Ντα-Ρεν και το «Τραγούδι χωρίς όνομα» της Μελίνα Λεόν.

«Αύριο περνάω απέναντι», της Σεπίντε Φαρσί

Ένας 25χρονος Σύριος φεύγει από την πατρίδα του επειδή «δε θέλει να σκοτώσει». Περνώντας από την Τουρκία στην Ελλάδα η βάρκα που τον μεταφέρει μαζί με άλλους βουλιάζει, περισυλλέγεται από το Λιμενικό και μεταφέρεται σε στρατόπεδο προσφύγων στη Λέσβο. Η Μαρία είναι αστυνομικός, χωρισμένη και μητέρα μιας 16χονης η οποία τα βγάζει δύσκολα πέρα. Όταν το τμήμα στο οποί εργάζεται κλείνει μετατίθεται στο προσφυγικό στρατόπεδο στη Λέσβο. Εκεί θα γνωριστεί με το νεαρό Σύριο, τη μέρα που εκείνος μαθαίνει πως όλη η οικογένειά του στη Συρία σκοτώθηκε. Μια έντονη σχέση δημιουργείται μεταξύ τους και όταν η κόρη της Μαρίας εξαφανίζεται έρχονται μαζί στην Αθήνα.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 7 έως 13/11/2019)

(από το http://www.stokokkino.gr)

Η αγορά ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος

 Του Στράτου Κερσανίδη

Με δέκα ταινίες υποδέχεται τους σινεφίλ οι τρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα.

Ξεχωρίζει βέβαια η νέα ταινία του Κεν Λόουτς, «Δυστυχώς απουσιάζατε» ακόμη ένα πολιτικό φιλμ στο οποίο μας υπενθυμίζει πως η αγορά δεν ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο αλλά μόνον για το κέρδος. Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών.

Ξεχωρίζουν ακόμη το ντοκιμαντέρ των Ανιές Βαρντά και Ντιντιέ Ρουγκέ, «Η Ανιές με τα λόγια της Βαρντά», η νέα ταινία του Σεργκέι Λόζνιτσα, «Η δύναμη της αλήθειας» και η ταινία του Μιχαήλ Ρομ, «Ο Λένιν το 1918».

Προβάλλονται επίσης η ταινία του Γουέιν Ρόμπερτ, «Ποτέ δεν είναι αργά κύριε καθηγητά», με πρωταγωνιστή τον Τζόνι Ντεπ, η ταινία κινουμένων σχεδίων των Κόνραντ Βέρνον και Γκρεγκ Τίρναν «Οικογένεια Άνταμς» και η πολεμικξ΄λη περιπέτεια του Ρόλαν Έμεριχ «Η ναυμαχία του Μίντγουεϊ».

Τη δεκάδα συμπληρώνουν ο «Δόκτωρ Ύπνος», η «Zobieland: Διπλή βολήα» και το ντοκιμαντέρ «Τα μάρμαρά μας».

 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΑΤΕ

SORRY WE MISSED YOU

Σκηνοθεσία: Κεν Λόουτς
Πρωταγωνιστούν: Κρις Χίτσεν, Ντέμπι Χόνεϊγουντ, Ρις Στόουν, Κέιτι Πρόκτορ

Στη νέα του ταινία, με τον τίτλο «Δυστυχώς απουσιάζατε» (Sorry we missed you), η οποία προβλήθηκε στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του 72^ου Φεστιβάλ των Κανών, ο Λόουτς συνεχίζει την ίδια, συνεπή του πορεία. Οι ήρωές του, είναι ο Ρίκι και η Άμπι με τα παιδιά τους, τον έφηβο Σεμπ και γη μικρή Λίζα. Είναι μια πολύ αγαπημένη και δεμένη οικογένεια που ζει στο Νιούκαστλ. Ο Ρίκι αλλάζει τη μια δουλειά μετά την άλλη ενώ η Άμπι φροντίζει ηλικιωμένους. Δουλεύουν σκληρά και πολλές ώρες αλλά το όνειρό τους να αποκτήσουν δικό τους σπίτι γίνεται όλο και πιο μακρινό. Έτσι όταν παρουσιάζεται μια καλή ευκαιρία η Άμπι πουλά το αυτοκίνητό της και ο Ρίκι αγοράζει ένα φορτηγάκι για να εργαστεί ως αυτοαπασχολούμενος μεταφορέας.