ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 18 έως 24/7/2019)

(από το http://www.stokokkino.gr)

 Πραγματικές ιστορίες

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Δύο ταινίες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα περιλαμβάνει το μενού της τρέχουσας κινηματογραφικής εβδομάδας.

Πρόκειται για την «Κόκκινη Τζόαν», του Τρέβορ Ναν, εμπνευσμένη από τη ζωή της βρετανίδας κατασκόπου των Σοβιετικών, Μελίτα Νόργουντ και τη «Ληστεία της Στοκχόλμης», του Ρόμπερτ Μπουντρό, εμπνευσμένη από μια ληστεία τράπεζας με ομήρους, που έγινε το 1972 στη Σουηδία και από την οποία επινοήθηκε ο όρος ‘σύνδρομο της Στοκχόλμης’.

Όμως στη λίστα των νέων ταινιών φιγουράρουν και δύο πολύ γνωστά και δημοφιλή ονόματα. Είναι ο Τζμ Τζάρμους, με τη την χιουμοριστική ταινία τρόμου «Οι νεκροί δεν πεθαίνουν» και ο Λικ Μπεσόν με την κατασκοπευτική περιπέτεια, «Άννα».

Χαράς ευαγγέλια για τους μικρούς σινεφίλ καθώς μετά από 25 χρόνια επανέρχεται η νέα ταινία «Ο βασιλιάς των λιονταριών», του Τζον Φαβρό.

Τέλος προβάλλονται σε επανέκδοση και δύο παλαιότερες ταινίες. Ο λόγος για την κατασκοπευτική ταινία «Η κυρία εξαφανίζεται», που ο μετρ του σασπένς Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε το 1938 και για την τρελή κωμωδία «Ο χωροφύλακας του Σεν-Τροπέ», με πρωταγωνιστή τον αξεπέραστο Λουί ντε Φινές, που γύρισε ο Ζαν Ζιρό το 1964.

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΤΖΟΑΝ

RED JOAN

Σκηνοθεσία: Τρέβορ Ναν
Πρωταγωνιστούν: Τζούντι Ντεντς, Σόφι Κούκσον, Στίβεν Κάμπελ Μουρ, Τομ Χιουζ

Το 2005, πέθανε σε ηλικία 93 ετών η Μελίτα Νόργουντ. Μια γυναίκα που το όνομά της θα έμενε εντελώς άγνωστο εάν, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1990 δεν είχε συνδεθεί με μια υπόθεση κατασκοπίας η οποία απασχόλησε εκείνα τα χρόνια τη βρετανική κοινή γνώμη.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 11/7 έως 17/7/2019)

(από το http://www.stokokkino.gr)

 Η ταξική πάλη συνεχίζεται

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Φτωχή η μετεκλογική εβδομάδα στους κινηματογράφους καθώς έχουμε έξι μόνον νέα ταινίες στις αίθουσες.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η ταινία «Habanastation», του Ιόν Παδρόν, στην οποία βλέπουμε πως ακόμη και στην Κούβα υπάρχουν ταξικές διαφορές. Και το γεγονός γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον αφού ο σκηνοθέτης δεν κάνει μια ταινία αντικαθεστωτική αλλά αντίθετα, αφηγείται μια ιστορία και μέσα από τα μάτια ενός παιδιού αναδεικνύει τις αντιφάσεις μιας χώρας η οποία αντιστέκεται και προσπαθεί να ακολουθήσει το δικό της δρόμο.

Ο Γκαστόν ΝΤουπράτ είναι από την Αργεντινή και υπογράφει την πανέξυπνη κωμωδία «Το αριστούργημά μου», με πρωταγωνιστές δυο αγαπημένους φίλους οι οποίοι όμως δε συμφωνούν σε τίποτε.

Αρκετό γέλιο υπόσχεται η κωμωδία «Θεέ μου τι σου κάναμε 2», του Φιλίπ ντε Σοβερόν, ριμέικ της προ 5ετίας μεγάλη επιτυχίας.

Βασισμένη σε αληθινή ιστορία είναι η ταινία «Τεντ Μπάντι, ένας γοητευτικός δολοφόνος» του Τζο Μπέρλινγκερ και ο κατάλογος κλείνει με δύο ταινίες τρόμου. Την «Κούκλα του Σατανά», του Λαρς Κλέβμπεργκ, ριμέικ της ομότιτλης ταινίας του 1988 και τη «Διαφυγή» του Αλεξάντερ Αζά.

HABANASTATION

Σκηνοθεσία: Ίαν Παδρόν

Πρωταγωνιστούν: Κλαούντια Αλβαρίνιο, Ρουμπέν Αραούχο, Μπλάνκα Ρόσα

Πριν από μερικές εβδομάδες προβλήθηκε η ταινία του Τόμας Γκουτιέρες Αλέα, «Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη» που γυρίστηκε το 1966 και ασκούσε κριτική στον παραλογισμό της γραφειοκρατίας.

Τώρα, με μια ταινία που γυρίστηκε το 2011, ο Ιάν Παδρόν, ασκεί τη δική του κριτική στο καθεστώς της πατρίδας του, της Κούβας, με την ταινία «Habanastation». Και όλα αυτά μέσα από την τρυφερή ματιά ενός παιδιού, το οποίο ανακαλύπτει πτυχές μια ζωής την οποία δεν γνώριζε.

«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΒΕΡΝΤΟΥ» και «Ο ΚΟΜΦΟΡΜΙΣΤΑΣ»

(από την ΕΠΟΧΗ, 7/7/2019)

Η αέναη γοητεία του φασισμού

του Στράτου Κερσανίδη

Τρεις μέρες πριν από την κρίσιμη εκλογική μάχη από το αποτέλεσμα της οποίας θα κριθεί εάν ο ελληνικός λαός θα επιλέξει τη συνέχιση μιας πορείας προς την πρόοδο ή την επαναφορά στις πιο σκοτεινές σελίδες του πρόσφατου αλλά και του ποιο μακρινού παρελθόντος, ήρθαν δύο ταινίες από το παρελθόν για μας θυμίσουν πως ο αγώνας είναι διαρκής και πως η λαϊκιστική εκδοχή της δεξιάς, δηλαδή ο φασισμός και οι παραφυάδες του, εξακολουθούν να γοητεύουν ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού.

Ο κύριος Βερντού

Το 1947, προβλήθηκε «Ο κύριος Βερντού» (Monsieur Verdoux), του Τσάρλι Τσάπλιν. Ταινία εμφανώς επικριτική για την πολιτική η οποία οδήγησε στην τραγωδία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οποία συνδέει την άνοδο του φασισμού και του ναζισμού με την οικονομική εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 4 έως 10/7/2019)

(από το www,stokokkino.gr)

Αθάνατα διαχρονικά αριστουργήματα

Του Στράτου Κερσανίδη

Τρεις μέρες πριν από την κρίσιμη εκλογική μάχη από το αποτέλεσμα της οποίας θα κριθεί η πορεία της χώρας τα επόμενα έτη και στις κινηματογραφικές αίθουσες προβάλλονται δύο αθάνατα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου με ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση.

Ταινίες οι οποίες μιλούν με σαφήνεια για την οικονομική κρίση αλλά και την κρίση αξιών που οδηγεί στην κοινωνική κατάπτωση. Μιλούν για τη μεσαία τάξη, τον ατομισμό, τον κομφορμισμό και την αδιαφορία που σε συνδυασμό με τις κοινωνικές συνθήκες οδηγούν στο φασισμό. Μιλούν για την ανθρώπινη απελπισία και τα αδιέξοδα θέλοντας όμως να αφυπνίσουν και να δείξουν πως υπάρχει διέξοδος, πάντα υπάρχει, αρκεί να την αναζητήσουμε.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν με τον «Κύριο Βερντού» (1947) και ο Μπερνάντο Μπερτολούτσι με τον «Κομφορμίστα» (1970), είναι δύο προτάσεις τις οποίες οφείλετε να ακολουθήσετε εφόσον θεωρείτε πως είστε σινεφίλ και πολιτικοποιημένο άτομο.

Όμως ακόμη δύο ταινίες από το παρελθόν που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής είναι «Το αγαπημένο μου ημερολόγιο», το τρυφερό κι ανάλαφρο αυτοβιογραφικό φιλμ ποπυ σκηνοθέτησε το 1992 ο Νάνι Μορέτι καθώς και η 5^η μεγάλου μήκους ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, η μαύρη κωμωδία «Μια ζωή ταλαιπωρία», με την οποία το 1984 καθιερώθηκε διεθνώς.

Από τις φετινές ταινίες εκείνη η οποία ξεχωρίζει είναι η «Γκλόρια», του χιλιανού Σεμπάστιαν Λέλιο, αγγλόφωνο ριμέικ της δικής του βραβευμένης ταινίας που είχε γυρίσει το 2013. Αυτή τη φορά πρωταγωνιστούν δυο μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ, η Τζούλιαν Μουρ και ο Τζον Τορτούρο.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον φαίνεται πως είναι και το θρίλερ «70 πεντακοσάρικα», του Κόλντο Σέρα, ταινία γεμάτη σασπένς κι ανατροπές.

Οι γαλλικές κωμωδίας «Διακοπές στη Βενετία» του Ιβάν Καλμπεράκ και «Διακοπές στην Ίμπιζα» του Αρνό Λρεμόρτ υπόσχονται άφθονο γέλιο.

Ο κατάλογος των νέων ταινιών της εβδομάδας κλείνει με το ντοκιμαντέρ «ΜακΚουίν», των Ιάν Μπανότ και Πίτερ Ετένγκουϊ με θέμα τη ζωή του σχεδιαστή μόδας Αλεξάντερ ΜακΚουίν και ακόμη μια συνέχεια της σειράς ταινιών με τον Σπάιντερμαν, με τίτλο «Σπάιντερ Μαν: Μακριά από τον τόπο σου» του Τζον Γουότς.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΒΕΡΝΤΟΥ

MONSIEUR VERNDOUX

Σκηνοθεσία: Τσάρλι Τσάπλιν
Πρωταγωνιστούν:Τσάρλι Τσάπλιν, Μάρθα Ρέι, Γουίλιαμ Φρόλεϊ, Μέριλιν Νας, Ίζομπελ Έλσομ, Μάντι Κορέλ, Μάρτζορι Μπένετ, Ίρβινγκ Μπέικον, Μπέρναρντ Νεντέλ, Βέρα Μαρς

Το 1947, πρωτοπροβλήθηκε η ταινία αυτή του μεγάλου Τσάρλι Τσάπλιν. Ταινία εμφανώς επικριτική για την πολιτική η οποία οδήγησε στην τραγωδία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οποία συνδέει την άνοδο του φασισμού και του ναζισμού με την οικονομική εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού.

Γαλλία, Ιαπωνία 1969

(από την ΕΠΟΧΗ, 30/6/2019)

Ερωτισμός χωρίς σύνορα

Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

Δυο ταινίες, δυο κόσμοι. Διαφορετικές ιστορίες, διαφορετική αισθητική με κοινό τόπο τον ερωτισμό. Από την Ιαπωνία η μία και από τη Γαλλία η άλλη, γυρισμένες και οι δύο το 1969, μια χρονική περίοδος που ο πλανήτης βρισκόταν σε πολιτική και κοινωνική αναταραχή, ο ψυχρός πόλεμος στο αποκορύφωμά του, τα διάφορα κινήματα αμφισβήτησης και διεκδίκησης σε άνθηση.

Στην Ιαπωνία ο Τόσιο Ματσουμότο γυρίζει την ταινία «Η πένθιμη παρέλαση των ρόδων» (Bara no soretsu),  η οποία θεωρείται ως εμβληματική στο χώρο του γιαπωνέζικου queer κινηματογράφου.

Μια νεαρή τρανσέξουαλ που τη στοιχειώνει ένα δραματικό παρελθόν πιάνει δουλειά σε ένα μπαρ και τα φτιάχνει με τον ιδιοκτήτη, τον Γκόντα. Η μαντάμ Λέντα, η οποία εργάζεται πολλά χρόνια εκεί νιώθει πως η νέα της παίρνει τη θέση. Η Έντι μπλέκεται σε αυτό το ερωτικό τρίγωνο και παράλληλα ζει μια έντονη ζωή.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 27/6 έως 3/7/2019)

(από το http://www.stokokkino.gr)

Κοινωνία και πολιτική

 Του Στράτου Κερσανίδη

Τελευταία εβδομάδα πριν από τις κρίσιμες εκλογές της 7^ης Ιουλίου και μερικές από τις νέες ταινίες έχουν έντονη κοινωνική και πολιτική χροιά.

Πρώτη από όλες η ταινία του Λουί – Ζουλιέν Πετί, «Οι αόρατες», η οποία αν και κωμωδία αφηγείται τον αγώνα μιας ομάδας κοινωνικών λειτουργών να μην κλείσει το κέντρο υποδοχής αστέγων γυναικών της περιοχής που έχει αποφασίσει ο δήμος.

Ο Αρμάντο Μπο με «Το ένστικτο της ζωής», αφηγείται τη δική του εκδοχή για το πώς ο καπιταλισμός βλέπει τις ανθρώπινες ανάγκες μέσα από την ιστορία ενός άνδρα ο οποίος αναζητά μόσχευμα για να κάνει μεταμόσχευση νερού.

Ο Πάμπλο Τραπέρο, στην ταινία «Η έπαυλη με τα μυστικά», αφηγείται ένα οικογενειακό δράμα σε άμεση σύνδεση με τη δικτατορία στην ΣΑργεντινή η οποία σημάδεψε τα μέλη της οικογένειας όπως ολόκληρο το σώμα της αργεντίνικης κοινωνίας.

Όσο για την ιταλική κωμωδία του Φραντσίσκο Μικιτσέ, «Κόλπο γκρόσο» θα μπορούσαμε και σε αυτήν την περίπτωση να μιλήσουμε για ταινία με έντονο το κοινωνικό στοιχείο αφού οι πρωταγωνιστές, ένα ερωτευμένο παράνομο ζευγάρι αδυνατεί να ζήσει τον έρωτά του εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.

Ο Ντάνι Μπόιλ, σκηνοθετεί μια ιδιαίτερα έξυπνη ταινία, με τίτλο «Yesterday». Είναι η ιστορία ενός νεαρού μουσικού του οποίου η καριέρα απογειώνεται όταν αρχίζει να ερμηνεύει τραγούδια των Μπιτλς. Κι αυτό συμβαίνει επειδή μετά από ένα μπλακ άουτ, έχει σβηστεί από τη συλλογική μνήμη των ανθρώπων η ύπαρξη και η μουσική του διάσημου συγκροτήματος!

Τέλος, ο Γκάρι Ντάουμπερμαν υπογράφει την 3^η συνέχεια των ταινιών τρόμου με τη δαιμονική κούκλα Άναμπελ, με τον τίτλο «Annabelle home coming».

Έχουμε όμως και δυο εξαιρετικές ταινίες οι οποίες γυρίστηκαν το 1969 στην Ιαπωνία η πρώτη και στη Γαλλία η δεύτερη.

Πρόκειται για την εμβληματική στο χώρο του γιαπωνέζικου queer κινηματογράφου ταινία «Η πένθιμη παρέλαση των ρόδων», του Τόσιο Ματσουμότο και την «Πισίνα» του Ζαν Ντερέ, ένα αστυνομικό φιλμ το οποίο είχε θεωρηθεί πού τολμηρό στην εποχή του λόγω του έντονου ερωτισμού.

Αλλά η κινηματογραφική εβδομάδα περιλαμβάνει ακόμη μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ταινία από τα παλιά. Είναι η «Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο» αστυνομική κωμωδία μυστηρίου του Ρόμπερτ Μουρ, που γυρίστηκε το 1976.

ΟΙ ΑΟΡΑΤΕΣ

INVISIBLES

Σκηνοθεσία: Λουί-Ζουλιέν Πετί

Πρωταγωνιστούν:Οντρέ Λαμί, Κορίν Μασιέρο, Νοεμί Λόβσι, Ντέμπορα Λουκουμόεβα, Σάρα Σούκο, Πάμπλο Πόλι

Μετά από απόφαση του δήμου ένα κέντρο υποδοχής για άστεγες γυναίκες πρόκειται να κλείσει κι αυτό πρέπει να γίνει μέσα σε τρεις μήνες! Σε αυτό το χρονικό διάστημα οι κοινωνικοί λειτουργοί πρέπει να καταφέρουν να επανεντάξουν στην κοινωνία τις άστεγες που έχουν υπό τη μέριμνά τους. Για να τα καταφέρουν θα χρησιμοποιήσου κάθε μέσο νόμιμο ή και… λιγότερο νόμιμο! Ο σκοπός είναι ιερός, οι γυναίκες αυτές πρέπει να σωθούν και πρέπει η απόφαση να ανασταλεί.

ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ, ΒΑΡΝΤΑ, ΑΛΕΑ, ΒΙΣΚΟΝΤΙ

(από την ΕΠΟΧΗ, 23/6/2019)

 Η αγωνία του σινεφίλ μπροστά στην επιλογή

 Του Στράτου Κερσανίδη

Τέσσερις ταινίες από τον προηγούμενο αιώνα, με την παλαιότερη από αυτές να είναι 61 ετών, δημιουργούν μια πραγματική αγωνία στους σινεφίλ μπροστά στη δυσκολία της επιλογής. Τέσσερις ταινίες, ισάριθμα αριστουργήματα της 7^ης Τέχνης που δίνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα καλοκαιρινά μας βράδια.

Το 1958, ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν γύρισε τις «Άγριες φράουλες» (Smultronstaallet), εμβληματική ταινία του σουηδού δημιουργού, που θεωρείται ως μία από τις 10 καλύτερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά.

Ένας ηλικιωμένος γιατρός, ο Άιζακ Μποργκ, ταξιδεύει με το αυτοκίνητό του για μια πόλη όπου πρόκειται να τιμηθεί στο πανεπιστήμιο για την 50χρονη καριέρα του.