ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 25/5 έως 28/5/2017)

 (από το http://www.stokokkino.gr)

Η ταινία που ενόχλησε

 Κριτική-παρουσίαση: Στράτος Κερσανίδης

 Ενόχλησε την οικονομική ελίτ της Βραζιλίας και έτσι αποκλείστηκε από την επιτροπή η οποία επέλεξε την ταινία που θα εκπροσωπούσε τη χώρα για το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Πρόκειται για την ταινία «Aquarius», του Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιο, με ηρωίδα μια γυναίκα η οποία αντιστέκεται σε μια κτηματομεσιτική εταιρία η οποία θέλει να τη βγάλει από το σπίτι στο οποίο έζησε όλη της τη ζωή.

Μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία αφηγείται «Το δείπνο» του Όρεν Όβερμαν, μια ταινία βασισμένη σε ένα βιβλίο που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο ακόμη δύο φορές το 2013 και το 2014.

Στο «Σουβενίρ», ο Μπάβο Ντεφούρν θυμάται μια παλιά τραγουδίστρια η οποία προσπαθεί να ξαναβγεί στη σκηνή ενώ οι Αντζελίν Πρελζοκάζ και  Βαλερί Μουλέρ στην «Πολίνα: Ο χορός είναι η ζωή μου», αναδεικνύουν τον αγώνα και τη ζωή μιας διάσημης και πρωτοπόρας μπαλαρίνας.

Ο άνθρωπος ο οποίος αποτέλεσε την αφορμή για να γεννηθεί η ιδέα για ο Ρόκι, που ενσάρκωσε ο Σταλόνε, είναι το θέμα της ταινίας του Φιλίς Φαλαρντό, «Chuk: Η ιστορία του πραγματικού Ρόκι Μπαλμπόα».

Τέλος η επτάδα συμπληρώνεται από εκόμη ένα επισόδιο της επιτυχημένης σειράς «Οι πειρατές της Καραϊβικής» με τον τίτλο «Η εκδίκηση του Σαλαζάρ» σε σκηνοθεσία Έσπεν Σάντμπεργκ και Γιοακίμ Ρόνινγκ.

AQUARIUS

Σκηνοθεσία: Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιο
Πρωταγωνιστούν: Σόνια Μπράγκα, Μέβε Ζίκινς, Ιραντίρ Σάντος, Χουμπέρτο Τσαράο, Ζοραϊντε Κολέτο

Η 65χρονη Κλάρα έρχεται αντιμέτωπη με τον ανελέητο νόμο του κέρδους και ως μοναδικό όπλο που έχει να αντιπαραθέσει είναι η μνήμη. Η Κλάρα έζησε όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής της -ευχάριστες και δυσάρεστες- σε ένα διαμέρισμα, σε μια παραθαλάσσια περιοχή στο Ρέσιφε στα βόρεια της Βραζιλίας.

«ΑΦΤΕΡΛΩΒ»

 

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 21/5/2017)

Ερωτικά πάθη, αδιέξοδα σχέσεων

Του Στράτου Κερσανίδη

 Με τον έρωτα δεν παίζεις γιατί θα καείς. Αλλά αν δεν παίξεις πως θα τον νιώσεις; Κι αν δεν τον νιώσεις πως θα προχωρήσεις στη ζωή; Γιατί όλα, ή σχεδόν όλα, κινούνται γύρω από την ανθρώπινη αυταπάτη που ονομάζουμε έρωτα. Που παίζεις μαζί του, τον νιώθεις, τσουρουφλίζεσαι, σε σημαδεύει και προχωράς. Με κάποιες δυσκολίες στην αρχή, αλλά προχωράς.

Γιώργος Ζιάκας: Ταξίδι στο χώρο και το χρόνο

Εισήγηση στην παρουσίαση του βιβλίου «Γιώργος Ζιάκας» Θέατρο-Κινηματογράφος-Ζωγραφική» των εκδόσεων Θεμέλιο, η οποία έγινε στο πλαίσιο της 14ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, την Παρασκευή 12 Μαΐου 2017.

Θα προσπαθήσω να πω κι εγώ δυο λόγια για αυτό το μνημειώδες εκδοτικό επίτευγμα στο έργο του εικαστικού Γιώργου Ζιάκα.

Όταν που έγινε η ευγενική και τιμητική πρόσκληση να βρίσκομαι ανάμεσα στους παρουσιαστές του λευκώματος, ένιωσα μια ιδιαίτερη συγκίνηση αρχικά επειδή πίσω από την έκδοση βρίσκονται οι εκδόσεις Θεμέλιο. Εκδόσεις που κάποτε ήταν συνώνυμες με τις ιδεολογικές μας αναζητήσεις στα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, συνδεδεμένες με τη  μυθική μορφή του Μίμη Δεσποτίδη.

Στη συνέχεια σκέφτηκα αν θα έπρεπε να επικεντρωθώ στο ίδιο το βιβλίο ή στο πρόσωπο για το οποίο έχει γραφτεί. Όταν το ξεφύλλισμα και είδα. πώς είναι χωρισμένο το πλούσιο υλικό του κατάλαβα πως η δική μου θέση στην παρουσίαση ήταν να περιοριστώ στα του κινηματογράφου. Κι έτσι θα επιχειρήσω να πω δυο λόγια, οπωσδήποτε φτωχά μπροστά στο τεράστιο καλλιτεχνικό έργο του Ζιάκα.

Η προσφορά του Γιώργου Ζιάκα στον κινηματογράφο ίσως να μην μπορεί να συγκριθεί ποσοτικά με την τεράστια προσφορά του προς το θέατρο αλλά δεν παύει να είναι εξίσου σημαντική.

Η πρώτη του επαφή με το σινεμά ήταν ως ενδυματολόγος στους «Προστάτες» του αείμνηστου Παύλου Τάσσιου, το 1973, κοινωνική ταινία η οποία δυστυχώς δε γνώρισε την επιτυχία που θα της άξιζε. Είχε όμως ήδη μια προηγούμενη πορεία στο χώρο του θεάτρου.

Από αριστερά: Στράτος Κερσανίδης, Πόλυ Κρημνιώτη, Βουβούλα Σκούρα και Γιάννης Ρήγας.

Το 1975, συνεργάστηκε με τον Γιάννη Σμαραγδή στο «Κελλί μηδέν» (η ταινία πρωτοπροβλήθηκε το 1978) , μια ασπρόμαυρη ταινία για τον αντιδικτατορικό αγώνα βασισμένη στα ημερολόγιο του Αναστάσιου Μήνη, ‘111 μέρες στην ΕΣΑ’ και το βιβλίο ‘Ανθρωποφύλακες’ του Περικλή Κοροβέση.

Εδώ να σημειώσω πως την ίδια χρονιά προβλήθηκε ο εμβληματικός «Θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, με το οποίο έμελλε να συνεργαστεί ο Γιώργος Ζιάκας, ήδη από την επόμενη ταινία του, του «Κυνηγούς», δύο χρόνια μετά. . Μια συνεργασία η οποία συνεχίστηκε για έξι ακόμη ταινίες, περιλαμβανόμενης και της «Άλλης θάλασσας», που έμεινε ανολοκλήρωτη λόγω του τραγικού θανάτου του σκηνοθέτη πριν από 5 χρόνια, το 2012.

«Το αιγυπτιακό γραμματόσημο», του Οσίπ Μαντελστάμ – εκδόσεις Οροπέδιο

Μικρή εισαγωγή στην παρουσίαση του βιβλίου «Το αιγυπτιακό γραμματόσημο», του Οσίπ Μαντελστάμ των εκδόσεων Οροπέδιο, που έγινε στην 14 Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, την Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, λίγο πριν από τη λήξη της φετινής Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, για να παρουσιάσουμε το βιβλίο «Το αιγυπτιακό γραμματόσημο», του Όσιπ Μαντελστάμ, των εκδόσεων Οροπέδιο.

Ένα βιβλίο το οποίο ανήκει στην κατηγορία εκείνων που δεν προσφέρεται για μια ευκολοχώνευτη ανάγνωση.

Το κάθε λογοτεχνικό κείμενο αλλά και ο ίδιος ο συγγραφέας, όταν θέλουμε να το προσεγγίσουμε, νομίζω πως θα πρέπει να πάρουν υπόψη και την εποχή του.

Από αριστερά: Δημήτρης Κανελλόπουλος, Στράτος Κερσανίδης, Ιωάννα Λιούτσια, Ηλίας Παπαμόσχος και Τέλλος Φίλης

Το συγκεκριμένο αναφέρεται σε μια εποχή που επικρατούσε αφενός ο επαναστατικός ενθουσιασμός αφετέρου η αβεβαιότητα για το μέλλον. Η αβεβαιότητα για το ότι τα πάντα βρίσκονται σε μια λεπτή ισορροπία που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τα μελλούμενα.

Εκεί και τότε συναντάμε τον Παρνόκ, τον ήρωα του βιβλίου. Ο οποίος περιφέρεται, ψάχνει, μονολογεί.

Η αφήγηση του Μάντελσταμ είναι ασθματική, υπνωτιστική, ποιητική, γεμίζει τις σελίδες με θραύσματα, αποσυναρμολογημένα μεν αλλά τα οποία δεν παύουν να αποτελούν κομμάτια ενός συνόλου το οποίο μπορεί να επανασυναρμολογηθεί.

«ΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ στο γαλλικό φιλμ νουάρ» (βιβλίο)

 

(από το http://www.stokokkino.gr)

Γράφοντας για το γαλλικό φιλμ νουάρ

Το αμερικανικό γκαγκστερικό φιλμ των δεκαετιών 1940-1950, ονομάστηκε με το γαλλικό όρο «φιλμ νουάρ» (film noir), δηλαδή «μαύρη ταινία», το 1946 από το Γάλλο κριτικό κινηματογράφου, Νινό Φρανκ. Σύντομα όμως, αρχές της δεκαετίας του 1950, πέρασε τον Ατλαντικό και ταινίες παρόμοιου ύφους και αισθητικής άρχισαν να γυρίζονται και στην Ευρώπη. Ιδιαίτερα στη Γαλλία όπου όμως ενσωμάτωσε την ιδιοσυγκρασία, την αισθητική και τις αναζητήσεις των γάλλων κινηματογραφιστών. Γι αυτό όταν μιλάμε για φιλμ νουάρ, συνηθίζουμε να ξεχωρίζουμε το αμερικανικό από το γαλλικό.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 18/5 έως 24/5/2017)

 (από το http://www.stokokkino.gr)

Μετά τον έρωτα, τι;

 Κριτική-παρουσίαση: Στράτος Κερσανίδης

 Μια ελληνική ταινία η οποία αξίζει να απασχολήσει τους φίλους του σινεμά επειδή το αξίζει, ‘ανοίγει’ το σημερινό μας σημείωμα. Πρόκειται για το «Άφτερλωβ», του Στέργιου Πάσχου, μια ταινία για έναν έρωτα που πέρασε αλλά …δεν πέρασε!

Παρόμοιο θέμα, δηλαδή έρωτας, σεξ, σχέσεις. Οικογένεια έχει και η ταινία «Σ΄ αγαπώ ισπανικά», του Πάνο Λεόν.

Η «Υπόθεση Φριτς Μπάουερ: Μυστική ατζέντα», του Λαρς Κράουμε, με θέμα τις διώξεις των ναζιστών μετά το τέλος του πολέμου στη Γερμανία, προβάλλεται αυτήν την εβδομάδα ενώ ο αρχικός της προγραμματισμός ήταν μέσα στο χειμώνα.

Με ενδιαφέρον αναμένεται η ταινία «Στέφαν Τσβάιχ: Αποχαιρετισμός στην Ευρώπη», της Μαρίας Σράντερ, με θέμα τη ζωή του κορυφαίου αυστριακού συγγραφέα.

Ένα ψυχολογικό θρίλερ με φόντο τον πόλεμο στο Ιράκ, είναι «Ο τοίχος» του Νταγκ Λάιμαν, ενώ ο Στεφάν Ρομπελέν υπογράφει το τρυφερό «Ένα προφίλ για δύο». Τέλος, ο Ρίντλεϊ Σκοτ, συνεχίζει το έπος που ξεκίνησε το 1976 με το «Άλιεν», αυτή τη φορά με το δεύτερο μέρος της τριλογίας πρίκουελ, «Alien: Convenant».

 

ΑΦΤΕΡΛΩΒ

Σκηνοθεσία: Στέργιος Πάσχος
Πρωταγωνιστούν: Χάρης Φραγκούλης, Ηρώ Μπέζου

Καμένος από έρωτα είναι ο Νίκος, ο ήρωας της ταινίας «Άφτερλωβ», του Στέργιου Πάσχου. Βέβαια έχει περάσει κάποιος χρόνος και ο ίδιος υποστηρίζει με κάθε ευκαιρία, πως την έχει ξεπεράσει. Τη Σοφία, την πρώην κοπέλα του. Είναι σίγουρος γι’ αυτό και εντελώς έτοιμος να δει τη σχέση τους διαφορετικά. Με ψυχραιμία, χωρίς ερωτικό πάθος αλλά ως μία αγνή φιλία.

«Η ΕΝΟΧΗ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ»

 

(από την ΕΠΟΧΗ, 14/5/2017)

Εγκυμοσύνες στο Μοναστήρι

Του Στράτου Κερσανίδη

Η Μανίλντ Μπολιέ προσφέρει τις υπηρεσίες της ως νοσηλεύτρια σε ένα πρόχειρο νοσοκομείο του Γαλλικού Ερυθρού Σταυρού στην Πολωνία το 1945, για τους Γάλλους τραυματίες οι οποίοι επιστρέφουν στην πατρίδα. Μια νεαρή καλόγρια από τη γειτονική μονή καταφθάνει εκεί και ζητά τη βοήθεια και την εχεμύθειά της. Η Ματίλντ την ακολουθεί και βρίσκεται μπροστά κάτι απίστευτο. Οι περισσότερες από τις καλόγριες βρίσκονται σε στάδιο προχωρημένης εγκυμοσύνης.