ΛΟΥΣΕΤΑ
Η πατρίδα μου είναι μια ακροθαλασσιά
κάπου ανάμεσα στις κορυφές των Ιμαλαϊων.
Το παράθυρο του σπιτιού μου βλέπει τις Πυραμίδες,
βγαίνοντας από την πόρτα
αντικρίζω την Ακρόπολη.
Είναι όμορφα στην πατρίδα μου
Τα βράδια μαζευόμαστε στα παγκάκια της Κόκκινης Πλατείας
και παρακολουθούμε τα παιδιά να παίζουν
Εκείνο το κοριτσάκι με το άσπρο φόρεμα κάνει συνέχεια σκανταλιές.
Θυμάμαι, όταν το πρωτοείδα
δεν έχει πολύ καιρό
πάνε κα’ να δυο αιώνες που μετακόμισε στην πάνω γειτονιά.
Δεν ξέρω πούθε ήρθε
Αυτό που ξέρω
είναι πως χαμογελά, με εκείνο το χαμόγελο
που κάνει τους ανθρώπους να ελπίζουν.
Η πατρίδα μου είναι όμορφη
τη διασχίζει ένα μεγάλο ποτάμι
ο Αμαζόνιος
παραπόταμος του Δούναβη που κυλά πλάι στο δρόμο
που τον λένε Μαλεκόν
Εκεί βρίσκεται το σπίτι του Ρήγα του Βελεστινλή
στενού φίλου του Αζίζ Νεσίν.
Τα απογεύματα παίζουν σκάκι στα παγκάκια του Αλ Χαλίλι
Κάπου κάπου σηκώνουν το βλέμμα τους
για να κοιτάξουν τα πλοία που διασχίζουν το Βόσπορο.
Η πατρίδα μου βρίσκεται κάπου ανάμεσα στη Γη του Πυρός,
το Σάγκρες, το Νόρφολκ και το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας
Φτάνεις εύκολα εκεί με το τραμ.
Το παίρνεις από το σταθμό του Βλαδιβοστόκ
και σε πέντε λεπτά βρίσκεσαι στον προορισμό σου.
Ο μεγάλος αρχηγός, ο Καθιστός Βούβαλος κόβει τα εισιτήρια
Δεν παίρνει χρήματα
στην πατρίδα μου δεν υπάρχουν χρήματα
ούτε τράπεζες, ούτε πιστωτικές κάρτες, ούτε ενοίκια.
Τα πρωινά μου αρέσει να βολτάρω στο Καράκας,
ενώ για τα απογεύματα προτιμώ το Κλουζ-Ναπόκα
Θυμάμαι μια μέρα που συνάντησα τον Κάρολο Μαρξ.
Κάτι έγραφε στο τραπέζι του καφενείου και δεν τον ενόχλησα,
απλά ψέλλισα μια «καλημέρα», με κοίταξε αφηρημένος
και ξαναγύρισε στα χαρτιά του
Στην όχθη της λίμνης Τιτικάτα
στο σημείο που εκβάλλει ο Γάγγης,
κάθε χρόνο στις 2 Φεβρουαρίου
κάνουμε μια μεγάλη γιορτή
τότε που ο καιρός είναι ανοιξιάτικος.
Πίνουμε ρούμι, ο Βαμβακάρης μας παίζει τη Φραγκοσυριανή
κι ο Τζιμ Μόρισον τον συνοδεύει.
Σαν ξωτικό χορεύει ανάμεσά μας η Μάγια Πλιτσέσκαγια,
ο Σεργέι Αινζεστάιν την κινηματογραφεί
ο Φελίνι αστειεύεται με τον Λουίς Μπουνιουέλ
κι ο Βλαδίμιρος Ίλιτς Λένιν σηκώνει ψηλά το ποτήρι
και λέει με τη βροντερή φωνή του: Βενσερέμος!
«Βενσερέμος» του απαντά ο Πάμπλο Νερούδα,
και τα ποτήρια σηκώνονται στον αέρα
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, τσουγκρίζει με την Ντολόρες Ιμπαρούρι
ο Ναζίμ Χικμέτ με τον Λέοντα Τρότσκι
Ακόμη κι ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είναι στη γιορτή
ακόμη κι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Οι δυο τους σιγοτραγουδούν ένα ρυθμό του Άστορ Πιατσόλα
Η γιορτή συνεχίζεται ως το ξημέρωμα
ως την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος πίσω από τον Όλυμπο
την ψηλότερη κορυφή των Άνδεων.
Στην πατρίδα μου δεν έχουμε ρολόγια
μετράμε την ώρα με τις επιθυμίες μας,
όπως ακριβώς τις ζωγραφίζει ο γείτονάς μου
ο Πάμπλο Πικάσο
κι όπως τις τραγουδά ο Τζον Λένον
γείτονας κι αυτός.
Άλλωστε η πατρίδα μου μια γειτονιά είναι
Μικρή όσο κι ο Ειρηνικός Ωκεανός
με τα πολλά νησιά:
τη Σαντορίνη, τη Σαχαλίνη, την Κούβα, την Ισλανδία
Αποστάσεις που τις κάνουμε κολυμπώντας.
Δυο απλωτές μέχρι τη Νέα Ζηλανδία
κι άλλες δυο για να πατήσεις στα χώματα της Παταγονίας.
Οι νύχτες είναι τρυφερές στην πατρίδα μου
Νύχτες εβένινες σαν τα μάτια της Ρίτας Χέιγουορθ
Για τα δικά της μάτια, λένε, έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης το «Μονόγραμμα»
Ανεπιβεβαίωτη πληροφορία, αλλά χωρίς ιδιαίτερη σημασία.
Αυτό που έχει σημασία είναι η δημιουργία
Να, τώρα, τούτη τη στιγμή, βλέπω στο δάσος της Βουλώνης
τον Μπρανκούσι να σκαλίζει την πέτρα
τον Μπέλα Μπάρτοκ και παιδεύεται με ένα μάτσο παρτιτούρες
και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ να γράφει
Μόλις πέρασε με το ποδήλατό του ο Βιτόριο ντε Σίκα
κάνοντας ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στους φοίνικες.
Κάνει καθημερινά τη διαδρομή Ρώμη – Αλεξάνδρεια
συναντά τον κολλητό του
τον Κωνσταντίνο Καβάφη.
Παίζουν μια παρτίδα τάβλι, πίνουν σάκε κι ύστερα πηγαίνουν σινεμά.
Μια ατέλειωτη γιορτή είν’ η πατρίδα μου
Χρώματα, μουσικές, αρώματα
Αλήθεια, εμπιστοσύνη, αγάπη
Συχνά αναρωτιέμαι,
πως χωράνε τόσοι τόποι
και τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι
σε μια τοσοδούλα πατρίδα;
πως μπορεί ο Τάσος Λειβαδίτης
από το σπίτι του στο Μπουένος Άιρες
να καλημερίζει τον Παζολίνι
που μένει στα βουνά της Τρανσυλβανίας;
Νομίζω πως ξέρω,
γιατί στην πατρίδα μου δεν έχουμε αποστάσεις,
όλοι κατοικούμε εδώ.
Απλώνουμε τα ρούχα μας στην ίδια αυλή
μας ξυπνά ο ίδιος κόκορας τα ξημερώματα
μοιραζόμαστε το ίδιο υπόστεγο στη βροχή.
Η πατρίδα μου είναι ένα πλοίο που ταξιδεύει στη θάλασσα
Είναι ένα λιμάνι υπέργειο
Είναι ο υπερσιβηρικός του κόσμου
Κινείται αενάως στο χώρο και το χρόνο
Ανατέλλει και δύει σαν ήλιος ανάμεσα σε οργασμικές φωτοχυσίες
Είναι πανσέληνος και τρικυμία
Χωρίς θεούς και δαίμονες
Χωρίς θυμό
Οι γέροι παίζουν με τα παιδιά μακριά γαϊδούρα
Παραμύθι και πραγματικότητα δεν ξεχωρίζεις
Στο δάσος μπορείς να συνομιλήσεις με τις νεράιδες
Ο Μινώταυρος είναι ένα άκακο κατοικίδιο
Οι ορδές των Ούννων, των Σταυροφόρων και των κονγκισταδόρες
είναι μολυβένια στρατιωτάκια,
παιχνίδια στα χέρια των παιδιών
Τα πεφταστέρια στεφανώνουν τα μαλλιά των γυναικών.
Κάπου στα παλιά βιβλία
αναφέρεται μια επανάσταση.
Η τελευταία που έγινε στην πατρίδα μου
και δεν προδόθηκε ποτέ
Η πατρίδα μου είναι σύννεφο
Γίνεται βροχή
Δροσίζει το άπειρο
Είμαστε σταγόνες
μικρές κι ασήμαντες σταγόνες
που, όμως, όλες μαζί
μπορούμε να γίνουμε μπόρα.
Στην πατρίδα μου οι ποιητές είναι πολύ καλοί χτίστες
και οι ξυλουργοί γνωρίζουν να συνθέτουν μουσική
Οι ζωγράφοι καλλιεργούν τη γη
και οι αγρότες παίζουν θέατρο.
Το κλάμα θεωρείται γενναιότητα
και το γέλιο ανάγκη.
Τις πιο όμορφες ιστορίες τις φτιάχνουμε
από τα όνειρα της προηγούμενης νύχτας.
Η πατρίδα μου δεν έχει σημαία, ούτε σύνορα
μάταια θα την αναζητήσετε στο χάρτη.
Μοναχά μέσα μας υπάρχει και θα τη βρούμε,
αν ψάξουμε με υπομονή κι ευγένεια
αν δε φοβηθούμε στον πόνο και την οδύνη της διαδρομής.
Κι όταν συναντηθούμε εκεί,θα το γλεντήσουμε
με σαλτιμπάγκους, ακροβάτες και γελωτοποιούς
χορεύοντας κυκλικούς χορούς με γκάιντες και ταμπούρλα
αγκαλιασμένοι κάτω από το βλέμμα του μεγάλου Πάνα
του θεού των αθέων,
Όλοι μαζί, με σεληνιακά φωτοστέφανα στο κεφάλι
εκστασιασμένοι, αληθινοί, ελεύθεροι.
Αυτήν είναι η πατρίδα μου
φάρος φωτογεννήτορας
κι ένα τέτοιοι όνομα της πρέπει
που να θυμίζει φως.
Η πατρίδα μου έχει όνομα:
Λουσέτα…
Στράτος Κερσανίδης
3 Αυγούστου 2007
24/08/2007
Κατηγορίες: Λογοτεχνία . . Συντάκτης: kersanidis . Comments: Σχολιάστε
Στράτος Κερσανίδης 