“SPOTLIGHT”

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 28/2/2016)

Η μεγάλη αποκάλυψη

του Στράτου Κερσανίδη

Υπάρχουν γεγονότα που παραμένουν κρυμμένα για χρόνια, μπορεί κάποια από αυτά να μην αποκαλυφθούν ποτέ. Είναι κάποια σκοτεινά μυστικά που μένουν στο σκοτάδι επειδή η αποκάλυψή τους θα έχει δυσάρεστα αποτελέσματα για πολλούς. Και δυστυχώς, όχι μόνο για τους θύτες!
Από τα προλεγόμενα προκύπτει πως δεν πρόκειται για απλά γεγονότα αλλά για εγκλήματα που τεχνηέντως υποκρύπτονται επειδή όπως λέει και η γνωστή παροιμία, “το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι”. Δηλαδή το σύστημα, κάποιο σύστημα εξουσίας, κινδυνεύει με επικίνδυνους κλυδωνισμούς.

“ΚΑΥΤΟΣ ΗΛΙΟΣ”

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 28/2/2016)

Έρωτας και πόλεμος

Οι άνθρωποι είναι ίδιοι παντού. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γεγονότα, είτε αυτά είναι καλά είτε κακά. Να μην ξεχνάμε πως όλα μπορεί να συμβούν οπουδήποτε, οποτεδήποτε και σε όποιον-οποιαδήποτε.
Ο κροάτης σκηνοθέτης Ντάλιμπορ Μάτανιτς, με την ταινία “Καυτός ήλιος” (Zvizdan), έχει βιώματα και φροντίζει να μας τα μεταφέρει. Αφηγείται λοιπόν τρεις ιστορίες, τρεις ιστορίες αγάπης σε τρεις διαφορετικές εποχές.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (έως τις 2/3/2016)

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 28/2/2016)

Το Ξυπνημα της Άνοιξης

“Το ξύπνημα της άνοιξης”, του Κωνσταντίνου Γιάνναρη: Πέντε νεαρά παιδιά, τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι, γνωρίζονται μέσα από κάποιες συμπτώσεις και στήνουν μια ένοπλη συμμορία. Αποφασίζουν να κάνουν μια ληστεία αλλά κάτι δεν πηγαίνει καλά. Ο Γιάνναρης για μια ακόμη φορά αποδεικνύει πως γνωρίζει πολύ καλά να κάνει κινηματογράφο. Κι όχι μόνον αυτό αλλά να βρίσκεται και μερικά βήματα πιο μπροστά μέσα από σύγχρονες σκηνοθετικές ιδέες και δυνατά σενάρια τα οποία είναι βαθιά ριζωμένα στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

“ANOMALISA”

 

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 21/2/2016)

Στον αφόρητο κόσμο της ομοιομορφίας

του Στράτου Κερσανίδη

Ζούμε στα χρόνια της απώλειας. Στα χρόνια που η οικονομία βρίσκεται πάνω από κυβερνήσεις, πολιτικούς και ιδεολογίες και επιδιώκοντας τη μεγιστοποίηση του κέρδους επιβάλει, συν τοις άλλοις και, κώδικες καθημερινής συμπεριφοράς. Όλα αυτά παρουσιάζονται ενδυόμενα το μανδύα των “αξιών” του δυτικού πολιτισμού αλλά δεν είναι τίποτε περισσότερο από επιστημονικές μεθόδους που επιβάλλει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός στο όνομα της “δημοκρατίας”.

“ILLUSION”

 

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 21/2/2016)

Σκοτεινοί έρωτες

Έχουμε συνηθίσει να ταυτίζουμε τον έρωτα με το φως. Όμως δεν είναι πάντοτε έτσι. Υπάρχουν κάποιοι έρωτες σκοτεινοί, επικίνδυνοι, που μυρίζουν θάνατο!
Ένας τέτοιος σκοτεινός έρωτας είναι το θέμα γύρω από το οποίο ξεδιπλώνεται η ταινία του Σάββα Καρύδα, “Illusion”.
Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από ένα στριπτιζάδικο θα μπορούσε όμως να είναι κι ίδιος ο έρωτας, ο οποίος δεν είναι τίποτε άλλο από μία ψευδαίσθηση!

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (έως 24/2/2016)

Χαίρε, Καίσαρ!

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 21/2/2016)

“Χαίρε Καίσαρ!” (Hail Caesar!), Των Ίθαν και Τζόελ Κοέν: Ο Έντι Μάνιξ είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος τη δεκαετία του 1950, φρόντιζε ώστε τα σκάνδαλα των αστέρων του Χόλιγουντ να μη φτάνουν ποτέ στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Η απαγωγή ενός διάσημου ηθοποιού και πρωταγωνιστή στην ταινία εποχής “Χαίρε Καίσαρ” από τα γυρίσματα θα φέρει τον Έντι μπροστά σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Ταινία στην οποία το ανατρεπτικό, καυστικό χιούμορ των αδελφών Κοέν αποτελεί εγγύηση ποιότητας.

“Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ”

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 14/2/2016)

Το “τείχος” της συλλογικής αμνησίας

του Στράτου Κερσανίδη

Η συλλογική ευθύνη για τα εγκλήματα του ναζισμού δεν έπαψε να στοιχειώνει τη γερμανική κοινωνία. Ιδίως τα πρώτα χρόνια μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε μια προσπάθεια αυτοκάθαρσης, επιλέχτηκε το κουκούλωμα της ιστορίας, η άποψη του “δε μιλάμε για το παρελθόν”. Σε αυτό συνέβαλλε και η συσπείρωση των αυτοαποκαλούμενων δημοκρατικών χωρών, απέναντι στο νέο εχθρό που ήταν, πλέον, οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ο ναζισμός και τα εγκλήματά του μπήκαν κάτω από το χαλί και η Δυτική Γερμανία μαζί με τους συμμάχους της στόχευαν πλέον στον κομμουνιστικό κίνδυνο.

“ΤΡΑΜΠΟ”

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 14/2/2016)

Ο άνθρωπος που δε λύγισε ποτέ!

Ο Ντάλτον Τράμπο υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σεναριογράφους στο Χόλιγουντ. Στη δεκαετία του 1940 συγκαταλέγονταν ανάμεσα στους πιο διάσημους και καλοπληρωμένους σεναριογράφους. Είχε όμως ένα κουσούρι: ήταν κομμουνιστής! Κάτι που στις ΗΠΑ εκείνα τα χρόνια τον έκανε να θεωρείται περίπου ως κατά συρροή δολοφόνος!
Ο Τράμπο ακτιβιστής για τα πολιτικά και εργατικά δικαιώματα, υπέρμαχος της ισότητας και της δικαιοσύνης, έπεσε θύμα της διαβόητης Μαύρης Λίστας, του διαβόητου γερουσιαστή Μακάρθι.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (έως 17/2/2016)

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 14/2/2016)

Ταξίδι στην άλλη όχθη

“Η Τζέιν πήρε το όπλο της” (Jane got a gun), του Γκάβιν Ο΄Κόνορ: Η Τζέιν προσπαθεί να προστατεύσει τον άντρα της, Μπιλ αλλά και όλη την οικογένειά της από το Τζον Μπίσοπ και τη συμμορία του. Ζητά τη βοήθεια του Νταν, ενός παλιού της έρωτα. Και ενώ οχυρώνουν το σπίτι το παλιό αίσθημα αρχίζει να αναζωπυρώνεται. Η Τζέιν ενώ αγωνίζεται για τη ζωή της πρέπει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο άνδρες.Κλασικό γουέστερν.

«ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ»

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 7/2/2016)

                                                                                                              

Θαυμαστός, καινούργιος κόσμος

Του Στράτου Κερσανίδη

Ο κόσμος μας, το περιβάλλον που ζούμε είναι ό,τι γνωρίζουμε γι’ αυτόν και έχει όρια. Οτιδήποτε πέρα από αυτά, είναι κάποιες γνώσεις, εικόνες και απεριόριστη φαντασία. Και όσο μεγαλύτερα είναι τα όρια του κόσμου μας, δηλαδή όσο μεγαλύτερος είναι ο χώρος, τόσο συρρικνώνεται ο χρόνος.
Σκεφτήκατε ποτέ πως θα ήταν η ζωή σας εάν την περνούσατε μέσα σε έναν περιορισμένο χώρο 10 τετραγωνικών μέτρων; Εάν δεν γνωρίζατε τι υπάρχει πίσω από τους τοίχους και εάν οι εικόνες σας από το «έξω» -άγνωστη έννοια επί της ουσίας- ερχόταν μέσα από μια τηλεοπτική οθόνη;