«ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ: ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΤΟΧΗΣ»

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 29/4/2018)

Για έναν βλάχικο γάμο;

Του Στράτου Κερσανίδη

Βορειανατολικά των Ιωαννίνων βρίσκεται το όρος Μιτσικέλι (φωλιά της αρκούδας στα σλάβικα). Στις πλαγιές του βρίσκεται το χωριό Λιγκιάδες, το επονομαζόμενο και Μπαλκόνι των Ιωαννίνων εξαιτίας της πανοραμικής θέας που έχει προς την πρωτεύουσα της Ηπείρου.

Στις 3 Οκτωβρίου 1943, οι Λιγκιάδες μπήκαν στον μακρύ κατάλογο των μαρτυρικών χωριών της Ελλάδας που έκαψαν οι Γερμανοί κατακτητές αφήνοντας πίσω τους 88 νεκρούς, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Αυτό είναι το θέμα του συγκλονιστικού ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησε ο Χρύσανθος Κωνσταντινίδης αξιοποιώντας την έρευνα του Κριστόφ Σμινκ –Γκουστάβους, ιστορικού, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης.

«ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ Η ΣΗΜΑΙΑ»

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 29/4/2018)

Μια ελληνική ιστορία

του Στράτου Κερσανίδη

Σε μια βαθιά εξερεύνηση της δικής τους, της πιο προσωπικής πατρίδας προχωρά ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος με αυτήν την ταινία που είδαμε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το 2017.

Με αφορμή τις οικογενειακές του μνήμες μας ξεναγεί στα Βούρβουρα της ορεινής Αρκαδίας και ύστερα στο Μαρούσι, όπου πήγε η οικογένειά του και άλλοι συγχωριανοί, ως εσωτερικοί μετανάστες.

Όμως ο Χαραλαμπόπουλος μέσα όμως από τις οικογενειακές ιστορίες και τις ιστορίες των ανθρώπων του χωριού, ‘κοιτάζει’ την Ιστορία και τα πάθη ολόκληρης της χώρας. Η ελληνική Ιστορία του προηγούμενου αιώνα και των αρχών του παρόντος αιώνα έρχονται μέσα από παλιές, ξεθωριασμένες φωτογραφίες και αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα. Αγροτιά, αστικοποίηση, ερήμωση της υπαίθρου, πόλεμος και κατοχή, εμφύλιος, εξορίες, μετανάστευση. Και όλα αυτά κάτω από τους εθνικούς μύθους για το μεγαλείο του έθνους με τελευταίο εκείνον της Ολυμπιάδας του 2004.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 26/4 έως 3/5/2018)

(από το http://www.stokokkino.gr) 

Εβδομάδα ντοκιμαντέρ

 του Στράτου Κερσανίδη

 Τρία ντοκιμαντέρ προβάλλονται αυτήν την εβδομάδα στους κινηματογράφους σε ένα σύνολο 10 ταινιών, μερικές από τις οποίες αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τους σινεφίλ.

Από τα τρία ντοκιμαντέρ, τα δύο είναι ελληνικά. Ο Χρύσανθος Κωνσταντινίδης σκηνοθετεί «Το μπαλκόνι: Μνήμες κατοχής», που αναφέρεται στην καταστροφή του χωριού Λυγκιάδες των Ιωαννίνων το 1943. Ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος στο «Της πατρίδας μου η σημαία», διατρέχει την ελληνική Ιστορία του 20^ου αιώνα μέσα από την ιστορία της οικογένειας του. Το τρίτο ντοκιμαντέρ, είναι «Το απώτατο σημείο της ανθρωπότητας», του Έμερ Ρέινολτς, το οποίο με συναρπαστικό τρόπο αναφέρεται στο ταξίδι του διαστημοπλοίου Βόγιατζερ σε άγνωστους κόσμους, το οποίο ξεκίνησε το 1977 και συνεχίζεται.

Και η δεκάδα συνεχίζεται με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ταινίες, όπως «Η ασυμβίβαστη», του Σέρτζιο Καστελίτο με πρωταγωνίστρια τη Γιασμίν Τρίνκα ποπυ βραβεύτηκε για την ερμηνεία της στις Κάννες, την «Οδύνη», του Εμανουέλ Φινκιέλ, βασισμένη σε αυτοβιογραφικό βιβλίο της Μαργκερίτ Ντιράς και η «Απάτη σε μαύρο φόντο», του Ολιβιέ Μαρσάλ, που βασίζεται σε αληθινή ιστορία η οποία συντάραξε τη Γαλλία το 2000-09.

Οι φαν των ‘εκδικητών’ θα απολαύσουν την τρίτη ταινία της σειράς, «Εκδικητές: ο πόλεμος της αιωνιότητας», των αδελφών Ρούσο.

Ενδιαφέρουσα φαίνεται και η γαλλική κωμωδία «Η οικογένειά μου σε λατρεύει», των Αλέν Κορνό και Ζερόμ Κομαντέρ καθώς και το πολύ καλό φιλμ κινουμένων σχεδίων «Ζουγκλοπαρέα», του Νταβίντ Αλόξ.

 

ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ: ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Σκηνοθεσία: Χρύσανθος Κωνσταντινίδης

Βορειανατολικά των Ιωαννίνων βρίσκεται το όρος Μιτσικέλι (φωλιά της αρκούδας στα σλάβικα). Στις πλαγιές του βρίσκεται το χωριό Λιγκιάδες, το επονομαζόμενο και Μπαλκόνι των Ιωαννίνων εξαιτίας της πανοραμικής θέας που έχει προς την πρωτεύουσα της Ηπείρου.

Στις 3 Οκτωβρίου 1943, οι Λιγκιάδες μπήκαν στον μακρύ κατάλογο των μαρτυρικών χωριών της Ελλάδας που έκαψαν οι Γερμανοί κατακτητές αφήνοντας πίσω τους 88 νεκρούς, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Αυτό είναι το θέμα του συγκλονιστικού ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησε ο Χρύσανθος Κωνσταντινίδης αξιοποιώντας την έρευνα του Κριστόφ Σμινκ –Γκουστάβους, ιστορικού, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης.

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 20 Απριλίου 2018, στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, ημερίδα με θέμα:  «Τηλεοπτική πραγματικότητα και πολιτισμός: Όψεις-Στρεβλώσεις-Ανισότητες».

Η ημερίδα διοργανώθηκε από το Τμήμα Τέχνης και Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης και περιελάμβανε τέσσερις ενότητες με τέσσερις ομιλητές η κάθε μία.

Είχα την τιμή να συμμετάσχω στην πρώτη από αυτές με μία εισήγηση η οποία είχε το θέμα: «Ιδιωτική τηλεόραση: Πρότυπα, στερεότυπα, κλισέ ή ανοιχτό παράθυρο σε έναν εικονικό κόσμο;»

Ιδού:

Ο καθηγητής Καρλ Γιένσεν (1929-2015), είναι ο ιδρυτής του Project Censored, μια πρωτοβουλίας η οποία παρακολουθεί και ερευνά τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ, από το 1976.

Σύμφωνα με τον Γιένσεν, «το μέλλον του Τύπου στη νέα χιλιετία φαντάζει δυσοίωνο». Λέει, λοιπόν ο καθηγητής: «Ο Τύπος έχει τη δύναμη να παρακινήσει τους ανθρώπους να καθαρίσουν το περιβάλλον, να εμποδίσουν τη διάδοση των πυρηνικών, να εξαναγκάσει ανέντιμους πολιτικούς να εγκαταλείψουν τα αξιώματά τους, να μειώσει τη φτώχεια, να προσφέρει ποιότητα ιατρικής περίθαλψης για όλους, ακόμη και να σώσει ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, όπως το έκανε στην Αιθιοπία το 1984. Όμως, αντί γι’ αυτά, τον χρησιμοποιούμε για να προωθήσουμε το σεξ, τη βία και όλες τις υπερβολές και για να γεμίσουμε τις τσέπες ήδη ζάπλουτων μεγιστάνων των μέσων ενημέρωσης».

«ΘΕΛΜΑ»

(από την ΕΠΟΧΗ, 22/4/2018)

Ένα παράξενο κορίτσι

Του Στράτου Κερσανίδη

Το μεταφυσικό είναι ένα στοιχείο ιδιαίτερα προσφιλές στον κινηματογράφο. Κάποιες φορές μπορεί να ενοχλήσει τους λάτρεις της ρεαλιστικής αφήγησης και κάποιες άλλες όχι, επειδή ακριβώς χρησιμοποιείται ως μέσο για να ειπωθούν κάποια άλλα πράγματα.

«ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΦΙΛΟΣ»

(Από την ΕΠΟΧΗ, 22/4/2018)

Ο άγνωστος πατέρας

Ο Ματιέ είναι 35 χρονών, χωρισμένος και πατέρας ενός αγοριού και ζει στο Παρίσι. Δε γνώρισε ποτέ τον πατέρα του και το μόνο που του είχε πει η νεκρή πλέον μητέρα του, είναι πως υπήρξε καρπός μιας εφήμερης σχέσης. Μια μέρα όμως καλείται να παραλάβει ένα πακέτο και από το τηλέφωνο μαθαίνει πως ο άγνωστος πατέρας είναι νεκρός, ονομαζόταν Ζαν και πως έχει δύο αδέλφια που ζουν στο Μόντρεαλ! Ο Ματιέ θέλει να γνωρίσει τα αδέλφια του και να μάθει για τον πατέρα του κι έτσι αποφασίζει να πάει στον Καναδά για την κηδεία.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 19 έως 25/4/2018)

 (από το http://www.stokokkino.gr)

Διαμάντι μέσα στο σωρό

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Μέσα στο σωρό των νέων ταινιών -10 παρακαλώ!- της τρέχουσας κινηματογραφικής εβδομάδα, ξεχωρίζει ένα κινηματογραφικό διαμάντι από τη Νορβηγία. Πρόκειται για το μεταφυσικό δράμα «Θέλμα», του Γιοακίμ Τρίερ, μια ταινία που θα σας γοητεύσει.

Βέβαια το γεγονός πως η ταινία του Τρίερ ξεχωρίζει αυτό δε σημαίνει πως στον υπόλοιπο ‘σωρό’ δεν περιλαμβάνονται αξιόλογες ταινίες. Θα ήταν αδικία κάτι τέτοιο για το πολυαναμένομενο φιλμ κινουμένων σχεδίων, του Γουές Άντερσον, «Το νησί των σκύλων», που θυμίζει σινεμά του Σκίρα Κουροσάουα! Το ίδιο ισχύει και για τον τρυφερό «Οικογενειακό φίλο», του Φιλιπ Λιορέ.

Μεγάλη αδικία θα ήταν επίσης εάν δεν αναφερθώ στις δύο ελληνικές ταινίες που προβάλλονται. Την «Μπλε βασίλισσα», του Αλέξανδρου Σιπσίδη, ταινία γεμάτη απρόοπτα και ανατροπές και το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ της Ελένης Αλεξανδράκη, «Κωστής Παπαγιώργης: Ο πιο γλυκός μισάνθρωπος».

Και μέσα σε όλα αυτά πως μπορεί να αγνοήσει κάποιος τη νέα ταινία του ‘τσιγγάνου της καρδιάς μας’, Τόνι Γκάτλιφ, «Μποέμικη ψυχή», ένα ρόουντ μούβι με όχημα τη ρεμπέτικη μουσική;

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι και η ταινία Ντέιβιντ Λεβό, «Το τελευταίο φιλί του κάιζερ», βασισμένη σε ιστορικά γεγονότα.

Προβάλλονται επίσης δύο ταινίες τρόμου. Το «Amityville: Το ξύπνημα», του Φρανκ Χάλφουν και «Κυνηγός φαντασμάτων», των Τζέρεμι Ντάισον και Άντι Νάιμαν.

Προβάλλεται επίσης η  δραματική ταινία  «Καλπάζοντας στο όνειρο», της Κλόε Ζάο.

 

ΘΕΛΜΑ

THELMA

Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Τρίερ

Πρωταγωνιστούν: Έλι Χάρμπο, Κάγια Γουίλκινς, Χένρικ Ράφαλσεν, Έλεν Ντόριτ Πίτερσεν

Η νεαρή Θέλμα, είναι μια ντροπαλή κοπέλα από την επαρχία η οποία φεύγει από το σπίτι της για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο του Όσλο. Μια μέρα ενώ διαβάζει στη βιβλιοθήκη παθαίνει μια κρίση η οποία μοιάζει με επιληψία.

«Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ» και άλλες ταινίες (έως 18/4/2018)

(από την ΕΠΟΧΗ, 15/4/2018)

Το παρελθόν στο παρόν

Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

Από το 1975 ως το 1990 ο Λίβανος γνώρισε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο ο οποίος άφησε πίσω του 120.000 νεκρούς, 75.000 εσωτερικούς πρόσφυγες ενώ περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι εγκατέλειψαν τη χώρα. Σήμερα, 30 περίπου χρόνια μετά το τέλος του οι πληγές που άφησε είναι ακόμη ευδιάκριτες στην καθημερινότητα των ανθρώπων.

Ο Ζιλάντ Ντουερί, στην ταινία του «Η προσβολή» (L’ insulte), μας μεταφέρει στη σύγχρονη Βηρυτό για να μας θυμίσει πως ο εμφύλιος πόλεμος μπορεί να τελείωσε αλλά το σώμα της λιβανέζικης κοινωνίας ακόμη αιμορραγεί.

Όλα ξεκινούν από μία παρεξήγηση ανάμεσα στον Τόνι, έναν Χριστιανό Λιβανέζο και τον Γιάσερ έναν Παλαιστίνιο Μουσουλμάνο. Μια προσβολή του Τόνι προς τον Γιάσερ θα δημιουργήσει τεράστια ένταση με αποτέλεσμα οι δύο άνδρες να οδηγηθούν στα δικαστήρια.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 12 έως 18/4/2018)

(από το http://www.stokokkino.gr)

Ένας εμφύλιος που συνεχίζεται…

 του Στράτου Κερσανίδη

 Τριάντα περίπου χρόνια μετά το τέλος του αιματηρού εμφυλίου πολέμου στο Λίβανο, οι πληγές που άφησε είναι ακόμη ευδιάκριτες στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Έτσι, ο Ζιάντ Ντουερί, με την ταινία του  «Η προσβολή», μας μεταφέρει στη σύγχρονη Βηρυτό για να μας θυμίσει πως ο εμφύλιος πόλεμος μπορεί να τελείωσε αλλά το σώμα της λιβανέζικης κοινωνίας ακόμη αιμορραγεί.

Αυτήν είναι η ταινία η οποία ξεχωρίζει -κυρίως λόγω θέματος- από τις 9 οι οποίες κάνουν πρεμιέρα  την μεταπασχαλινή εβδομάδα στις αίθουσες.

Βέβαια δεν είναι και η μοναδική η οποία προκαλεί το ενδιαφέρον του σινεφίλ κοινού.  Έτσι αξίζει να σημειώσουμε το “The day after”, του νοτιοκορεάτη Χονγκ Σανγκ-σου, ένα ασπρόμαυρο φιλμ που θυμίζει το σινεμά του Ερίκ Ρομέρ, την επικών διαστάσεων γαλλική παραγωγή του Ερίκ Μπαρμπιέ, “Η υπόσχεση της αυγής” αλλά και την “Κυρία Χάιντ”, του Σερζ Μποζόν, ελεύθερη μεταφορά του πασίγνωστου “Δρ. Τζέκιλ, Μϊστερ Μάιντ”, του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον.

Προβάλλεται ακόμη η αισθηματική ταινία φαντασίας, “Ο ήλιος του μεσονυκτίου”, του Σκοτ Σπιρ,  η περιπέτεια του Μάικλ Άπτεντ, “Συνωμοσία”, οι περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας “Rampage: Το απόλυτο χάος”, του Μπραντ Πέιτον και  “Οι νέοι μεταλλαγμένοι”, του Τζος Μπουν καθώς και “Η μέρα της επιστροφής μου”, του Τζέιμς Μαρς, η οποία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.

 

Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ

L’ INSULTE

Σκηνοθεσία: Ζιάντ Ντουερί
Πρωταγωνιστούν: Αντέλ Καράμ, Ρίτα Χάγιεκ, Κάμελ Ελ Μπάσα, Κριστίν Χουεϊρί, Καμίλ Σαλαμέ, Ντιαμάντ Άμπου Αμπντούντ

Όλα ξεκινούν από μία παρεξήγηση ανάμεσα στον Τόνι, έναν Χριστιανό Λιβανέζο και τον Γιάσερ έναν Παλαιστίνιο Μουσουλμάνο. Μια προσβολή του Τόνι προς τον Γιάσερ θα δημιουργήσει τεράστια ένταση με αποτέλεσμα οι δύο άνδρες να οδηγηθούν στα δικαστήρια. Σύντομα η δίκη θα γίνει θέμα στη χώρα, τα ΜΜΕ προβάλουν το γεγονός και η κοινωνία διχάζεται. Οι παλιές έριδες και τα μίση έρχονται στο φως φέρνοντας στη μνήμη τις πληγές του εμφυλίου. Μέσα σε αυτό το κλίμα οι δύο άνδρες καλούνται να αναμετρηθούν με το παρελθόν, με  τις επιλογές τους και τις προκαταλήψεις τους.

«BARBARA»

(από την ΕΠΟΧΗ, 7/4/2018)

Η αλήθεια ενός ρόλου

Του Στράτου Κερσανίδη

Η Μονίκ Αντρέ Σερφ, γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1930 στο Παρίσι και πέθανε το 1997 στο Νειγί. Όμως στο πλατύ κοινό έγινε γνωστή ως Μπαρμπαρά και με το όνομα αυτό έγινε διάσημη στο χώρο του τραγουδιού. Αγαπήθηκε χάρις στην ευαισθησία των τραγουδιών της και τη δύναμη της μουσικής την οποία μετέφερε με το δικό της χαρακτηριστικό τρόπο.

Είκοσι χρόνια μετά το θάνατό της ο Ματιέ Αμαλρίκ σκηνοθέτησε την ταινία «Barbara» σε μια προσπάθεια να προσεγγίσει με το δικό του τρόπο την προσωπικότητα της αινιγματικής τραγουδίστρια.