(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 30/4/2016)
Θάλασσα από δέντρα
Το τελευταίο ταξίδι
Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης
Διαβάζοντας για την τελευταία ταινία του Γκας Βαν Σαντ, θυμήθηκα την “Μπαλάντα του Ναραγιάμα”, του Σοέι Ιμαμούρα που όταν την είχα δει το 1983, με είχε συγκλονίσει. Συνέχεια
(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 30/4/2016)
Η φετινή συγκυρία που η Πρωτομαγιά συμπίπτει με το Πάσχα, δηλαδή η πιο σημαντική γιορτή του εργατικού κινήματος συμπίπτει με τη μεγαλύτερη γιορτή των ορθοδόξων χριστιανών μου δίνει την ευκαιρία, σε ένα κείμενο, να ασχοληθώ με δύο ταινίες οι οποίες έχουν ως θέμα την Ανάσταση η μία και την Επανάσταση η άλλη.
Ανάσταση
Και μάλιστα η πρώτη μέσα, από τη χριστιανική μυθολογία εξελίσσεται σε ένα αστυνομικό φιλμ εποχής ενώ η δεύτερη, μέσα από τα ιστορικά γεγονότα της Γαλλικής Επανάστασης, είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία. Συνέχεια
(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 30/4/2016)
Το τελευταίο μας τάνγκο
“Η γιορτή της μητέρας” (Mother’s day), του Γκάρι Μάρσαλ: Πέντε γυναίκες άμεσα σχετιζόμενες με τη μητρότητα είναι οι ηρωίδες αυτής της ταινίας, στην οποία ο Γκάρι Μάρσαλ αποτίει φόρο τιμής στη Γιορτή της Μητέρας. Συνέχεια
(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 24/4/2016)
Η κρυφή γοητεία των καταστροφικών σχέσεων
του Στράτου Κερσανίδη
Μυστήριο πράγμα οι ανθρώπινες σχέσεις. Και ακόμη πιο μυστήριες, οι ερωτικές σχέσεις. Εκείνες που παρασέρνουν ως δίνη στο βυθό, που συνεπάγεται σίγουρο πνιγμό, αλλά αφηνόμαστε στο ηδονικό λίκνισμα παρά τη διαφαινόμενη καταστροφή. “Είναι η ιστορία μιας καταστροφικής σχέσης”, λέει η Μαϊουέν, σκηνοθέτιδα της ταινίας “Ο βασιλιάς μου”, η οποία μας μιλά για μια τέτοια σχέση και την κρυφή γοητεία της. Συνέχεια
(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 24/4/2016)
Ο λύκος της στέπας από τη Δανία
Πολιτικοποίηση, αμφισβήτηση, ψυχεδέλεια. Αναζητήσεις δρόμων επικοινωνίας και διεξόδων μέσα από ανατολικές φιλοσοφίες και διάφορες ουσίες. Είναι η ταραγμένη δεκαετία του 1960 η οποία έφερε τους μπίτνικ, τους χίπις, το αντιπολεμικό κίνημα, τις μεγάλες διαδηλώσεις – εξεγέρσεις σε πολλές χώρες του κόσμου. Και όλα αυτά συνοδεύονταν από το δικό τους ‘΄σάουντρακ’, από τη μουσική που συνάρπαζε τους νέους και αναζητούσε κι αυτή νέες οδούς έκφρασης. Συνέχεια
(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 24/4/2016)
Short Fuse
“Short fuse”, των Ανδρέα Λαμπρόπουλου και Κώστα Σκύφτα: ο 30χρονος Άρης, πρώην δικηγόρος ενώ προσπαθεί να επιστρέψει στη δικηγορία εργάζεται προσωρινά ως κούριερ. Ενώ μεταφέρει ένα δέμα σε κάποιο εγκαταλελειμμένο αρχοντικό, δέχεται επίθεση από αγνώστους. Συνέχεια
(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 17/4/2016)
Τσιράκι
Ταινίες και τίποτα άλλο
Του Στράτου Κερσανίδη
Παρά την τεταμένη κατάσταση στην Τουρκία εξαιτίας της τρομοκρατίας και τον κόκκινο συναγερμό εν όψει νέων τρομοκρατικών επιθέσεων σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, η καθημερινή ζωή στην Κωνσταντινούπολη δε φαίνεται να έχει επηρεαστεί. Το ίδιο συμβαίνει και με το 35ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κωνσταντινούπολης,, τουλάχιστον μέχρι την περασμένη Τρίτη που βρισκόμασταν εκεί, το οποίο ολοκληρώνεται σήμερα. Συνέχεια
(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 17/4/2016)
Φωτιά στη θάλασσα
«Φωτιά στη θάλασσα» (Fuocoammare), του Τζιανφράνκο Ρόσι: Το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ το οποίο κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, απεικονίζει με το δραματικά τρόπο του ωμού ρεαλισμού το δράμα των προσφύγων. Συνέχεια
Ο ρ/σ 93.4 “στο κόκκινο” και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, παρουσιάζουν το σύγχρονο φιλμ νουάρ του Σάββα Καρύδα, “Illusion”.
Την Τετάρτη 20 Απριλίου 2016, στις 10 το βράδυ, στην αίθουσα Σταύρος Τορνές, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Την ταινία θα παρουσιάσει ο σκηνοθέτης, Σάββας Καρύδας.
Σκοτεινοί έρωτες και ψευδαισθήσεις
Έχουμε συνηθίσει να ταυτίζουμε τον έρωτα με το φως. Όμως δεν είναι πάντοτε έτσι. Υπάρχουν κάποιοι έρωτες σκοτεινοί, επικίνδυνοι, που μυρίζουν θάνατο!
Ένας τέτοιος σκοτεινός έρωτας είναι το θέμα γύρω από το οποίο ξεδιπλώνεται η ταινία του Σάββα Καρύδα, “Illusion”. Συνέχεια
(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ. 10/4/2016)
«Χόβολη» του Ζεκί Ντεμιρκουμπούζ
Στην κόψη του ξυραφιού
του Στράτου Κερσανίδη
Σε μια ιδιαίτερη ιστορική συγκυρία διεξάγεται τις μέρες αυτές στην Κωνσταντινούπολη το 35ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Με το προσφυγικό σε κορύφωση, με την περιοχή του τουρκικού Κουρδιστάν σε αναβρασμό, με την κυβέρνηση Ερντογάν να δείχνει καθημερινά ένα όλο και πιο αυταρχικό πρόσωπο και με την πόλη να ζει ακόμη με το φόβο μετά από την πρόσφατη πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση, η γειτονική φαίνεται να βαδίζει στην κόψη του ξυραφιού.
Μέσα σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας και την απειλή ακόμη και αποσταθεροποίησης το φεστιβάλ -όπως και κάθε εκδήλωση πολιτισμού- καλείται να παίξει το δύσκολο ρόλο της προσέγγισης των ανθρώπων μέσα από τις κινηματογραφικές εικόνες οι οποίες συναντώνται στις ακτές του Βοσπόρου. Συνέχεια
Στράτος Κερσανίδης 