Καιρός να πάρουμε τα όπλα!
Το κεφαλαιοκρατικό αυταρχικό καθεστώς έχει εγκαθιδρυθεί για τα καλά. Η κοινωνία παγωμένη, βιώνει τον τρόμο και την εκμετάλλευση. Μοναδική λύση για να λιώσει ο πάγος και για να απελευθερωθούν οι άνθρωποι είναι ο ένοπλος αγώνας. Συνέχεια
Ο τρόμος πλανάται στην πόλη
Ένα αριστούργημα του γερμανικού εξπρεσιονισμού, η μυθική ταινία του Φριτζ Λανγκ «Ο δράκος του Ντίσελντορφ» («Μ»), γυρίστηκε το 1931 και έχει μία σημαντική θέση ανάμεσα τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Συνέχεια
Επτά νέες ταινίες και δύο επανεκδόσεις. Οι επανεκδόσεις σε διπλανές στήλες, οι νέες παρακάτω:
«Bright star» της Τζέιν Κάμπιον: Η ταινία περιγράφει τον έρωτα του 23χρονου άγγλου ρομαντικού ποιητή Τζον Κιτς με μια απλή κοπέλα, τη 18χρονη Φάνι Μπράουνι. Συνέχεια
Κλαίνε η Στέλλα κι ο Αλέξης Ζορμπάς
Ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες μας, ο Μιχάλης Κακογιάννης πέθανε την περασμένη Δευτέρα στα 90 του χρόνια μετά από 10μερη νοσηλεία στον Ευαγγελισμό. Συνέχεια
Ένας δραμινός φίλος
Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου όταν το πρωί της Δευτέρας κοινός φίλος με ειδοποίησε πως ο πέθανε ο Νίκος. Ο φίλος, ο σύντροφος, ο δημοσιογράφος, ο εκδότης της εφημερίδας Χρονικά της Δράμας Νίκος Σιμόπουλος. Συνέχεια
Προς τη θάλασσα
Η θάλασσα, ο δρόμος προς τους ανοιχτούς ορίζοντες, το σύμβολο της ελευθερίας. Την απεραντοσύνη της ονειρεύεται ο 13χρονος Αντουάν Ντουανέλ για να ξεφύγει από το ασφυκτικό περιβάλλον στο οποίο ζει.
Ο Φρανσουά Τριφό, ένας από τη φοβερή παρέα του γαλλικού νέου κύματος, γύρισε το 1959 «Τα 400 χτυπήματα» («Les quatre cents coups»), μία από τις ταινίες – σύμβολα του πρωτοποριακού εκείνου κινήματος. Μια ταινία με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία γυρισμένη στα λαϊκά προάστια στο βόρειο Παρίσι. Συνέχεια
Μια περιπλάνηση στον φιλμικό κόσμο
Δεν είναι ένα βιβλίο για το σινεμά σαν αυτά που γνωρίζουμε. Είναι μια περιπλάνηση, ένα ταξίδι, ένα «χάσιμο» ανάμεσα σε ήρωες, κώδικες, νοήματα, συμβολισμούς, απωθημένα, έρωτες, ηθικές, αλήθειες και ψεύδη. χίμαιρες, οράματα και ό,τι άλλο μπορεί να βρεθεί μέσα στον άνευ τέλους κόσμο του σινεμά.
Ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου με το βιβλίο του «Ήταν κάτι ταινίες…» κάνει ένα άλμα πέρα από την κριτική όπως τη γνωρίζουμε. Συνέχεια
Θα ήθελα σήμερα να σας θυμίσω πως φέτος συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τη μεγαλειώδη διαδήλωση εναντίον των G8 στη Γένοβα, αποκορύφωμα του κινήματος εναντίον της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ακολούθησαν κι άλλα μεγάλα γεγονότα, όπως η Φλωρεντία, το Πόρτο Αλέγκρε και εδώ η Θεσσαλονίκη και η Αθήνα. Θα ήθελα ακόμη να θυμηθούμε όλοι και όλες μαζί πως σε αυτές τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις η Αριστερά, η δική μας Αριστερά, πρωτοστάτησε. Συνέχεια
Νουάρ ιστορία σε ουκρανικό φόντο
«Αν ο πόνος τους ανθρώπους πλησιάζει,
τι να την κάνω τη ζωή χωρίς τον πόνο;»
Αντρέι Βοσνισιένσκι
Και να που βρέθηκα μπροστά στους παραπάνω στίχους του σοβιετικού (έτσι τον ήξερα) ποιητή Αντρέι Βοσνισιένσκι, που πρωτοδιάβασα στη δεκαετία του ’70, τότε που συναντιόμασταν όλοι με διάφορα θαυμαστά πράγματα. Του ποιητή που απήγγειλε μέσα σε στάδια και που είχα την τύχη να τον ακούσω το 1997 όταν η Θεσσαλονίκη ήταν –τρομάρα μας- Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Συνέχεια
Οι ομπρέλες του Χερβούργου
Πέντε νέες ταινίες από τις οποίες οι τρεις είναι νέες μεν… παλαιότερες δε! Με τα «400 χτυπήματα» του Τριφό να γίνεται αναφορά παραπλεύρως, μας μένουν οι εξής τέσσερις:
«Αφεντικά για σκότωμα» του Σεθ Γκόρντον: Τρεις τύποι έχουν την ατυχία να δουλεύουν για αφεντικά που μισούν. Ένα βράδυ πίνοντας λιγάκι παραπάνω, ο Νικ, ο Ντέιλ και ο Κερτ παίρνουν τη μεγάλη απόφαση: να απαλλάξουν τον κόσμο από τα διεστραμμένα αφεντικά τους. Αξιοπρεπής, ευχάριστη κωμωδία. Συνέχεια
Στράτος Κερσανίδης 