(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 26-27/5/2018)
Σκοτεινή πόλη, σκοτεινοί άνθρωποι, σκοτεινή ιστορία
Του Στράτου Κερσανίδη
Ανάμεσα στα προσφιλή θέματα των σεναριογράφων του κινηματογράφου είναι η εκδίκηση και η αυτοδικία. Συνήθως έρχονται ως αποτέλεσμα μια άδικης πράξης η οποία έχει συντελεστεί στο παρελθόν και ως πράξη απονομής δικαιοσύνης η οποία δεν απονεμήθηκε όταν έπρεπε. Συνέχεια
(από το http://www.stokokkino.gr)
Σταθμός χωρίς τρένα
Του Στράτου Κερσανίδη
Με έξι ταινίες υποδέχεται τους σινεφίλ η τρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα, σημάδι πως τελειώνει η χειμερινή και αρχίζει η θερινή σεζόν.
Με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, «Τερματικός σταθμός», ο Βον Στέιν μας μεταφέρει σε μια ανώνυμη πόλη με κέντρο δράσης έναν σταθμό χωρίς τρένα! Πρόκειται για μια νέο-νουάρ ιστορία εκδίκησης σκηνοθετημένη με μπρίο και έμπνευση.
Μου άρεσε και η γαλλική κομεντί «Ξυπόλητοι στο Παρίσι», του Ντομινίκ Αμπέλ, ενώ το ψυχολογικό θρίλερ, «Μια αληθινή ιστορία», του Ρομάν Πολάνσκι, δε θα περάσει απαρατήρητο, κυρίως λόγω του ονόματος του σκηνοθέτη.
Αλλά ούτε το όνομα του Πάολο Βίρτζι μπορεί να μας αφήσεις αδιάφορους (-ες) ο οποίος σκηνοθετεί το «Ταξίδι αναψυχής», ένα τρυφερό ρόουντ μούβι, με δύο μεγάλα ονόματα του σινεμά στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Προβάλλονται επίσης η φανταστική περιπέτεια «Solo: A Star Wars story», του Ρον Χάουαρντ και η συνέχεια της σειράς ταινιών «Taxi 5», του Φρανκ Γκασταμπίντ.
ΤΕΡΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ
TERMINAL
Σκηνοθεσία: Βον Στέιν
Πρωταγωνιστούν: Μάργκο Ρόμπι, Σάιμον Πεγκ, Μάθιου Λιούις, Μάικ Μάγιερς, Μάξ Άιρονς, Ντέξτερ Φλέτσερ
Ο χώρος δράσης είναι μια σκοτεινή, ανώνυμη, άχρονη και έρημη πόλη. Οι μόνοι άνθρωποι που βλέπουμε να κινούνται σε αυτή, με επίκεντρο τον τερματικό σταθμό της πόλης στον οποίο όμως δεν κινείται κανένα τρένο, είναι αρκετά παράξενοι. Δύο πληρωμένοι δολοφόνοι οι οποίοι έχουν αναλάβει μια αποστολή, ένας περίεργος δάσκαλος ο οποίος πάσχει από ανίατη ασθένεια, ο κουτσός επιστάτης του σταθμού και η αινιγματική σερβιτόρα στο καφέ του σταθμού. Αυτοί είναι οι μοναδικοί άνθρωποι, δεν υπάρχει κανένας άλλος, δεν υπάρχουν άγνωστοι περαστικοί, ούτε πολυσύχναστοι δρόμοι. Συνέχεια
(από το http://www.stokokkino.gr)
Σκηνοθέτης σε νευρική κρίση!
Του Στράτου Κερσανίδη
Την είδαμε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μας άρεσε, βραβεύτηκε και τώρα προβάλλεται και στους κινηματογράφους. Ο λόγος για την ταινία «Too much info clouding over my head», του Βασίλη Χριστοφιλάκη η οποία αποτελεί όαση μέσα σε μια ‘ξερή’ κινηματογραφική εβδομάδα.
Όχι πως δεν υπάρχουν κάποιες ταινίες οι οποίες για τον έναν ή τον άλλο λόγο να έχουν ενδεχομένως ένα ενδιαφέρον αλλά δεν υπάρχει η πληθώρα των επιλογών που είχαμε πριν από μερικές εβδομάδες.
Ο Ρίτσαρν Λινκλέιτερ σκηνοθετεί το ρόουντ μούβι για την ανδρική φιλία, «Η τελευταία σημαία», η Μπλαντίν Ρενουάρ τη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία, «50 φορές άνοιξη», ο Ερίκ Λαβέν την κομεντί, «Εσύ διαλέγεις», ο Μαρκ Ντουγκέν, την ιστορική ταινία εποχής, «Βασιλικοί γάμοι» και ο Ντέιβιντ Λιτς, την φανταστική περιπέτεια, «Deadpool».
Διαλέγετε και παίρνετε!
TOO MUCH INFO CLOUDING OVER MY HEAD
Σκηνοθεσία: Βασίλης Χριστοφιλάκης
Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Χριστοφιλάκης, Κίττυ Παϊταζόγλου, Λένα Ουζουνίδου, Λένα Δροσάκη, Νικολίτσα Ντρίζη, Ζήσης Ρούμπος, Ελίνα Ρίζου, Κωνσταντίνα Μιχαήλ, Άλκηστη Πουλοπούλου, Νίκος Μαγδαληνός, Δημοσθένης Φίλιππας
Ο 35χρονος Βασίλης, είναι ένας άνθρωπος με διάφορα προβλήματα ο οποίος όμως έχει ένα όνειρο: να γυρίσει μια ταινία εποχής με ερωτικό τρίγωνο. Κι επειδή κάτι τέτοιο απαιτεί έξοδα, ο Βασίλης προσπαθεί να βρει χρήματα για να πραγματοποιήσει το σχέδιό του. Για το σκοπό αυτό κάνει διάφορες δουλειές. Μέσα σε μερικές μέρες παίζει σε μια διαφήμιση κινέζικης μπίρας, κινηματογραφεί ένα φιλανθρωπικό γκαλά στα βόρεια προάστια και σκηνοθετεί μια ξεπεσμένη τηλεοπτική σταρ η οποία ερμηνεύει έναν μονόλογο του Τσέχοφ. Αλλά παράλληλα έχει κι άλλα προβλήματα. Με τις ανασφάλειες της κοπέλας του, με την πιεστική παραγωγό του, με τη συναισθηματική πίεση που του ασκεί η μητέρα του, με μια τεράστια συλλογή έργων τέχνης που κληρονόμησε από τον πατέρα του, με τον καρκίνο που εμφανίζεται αλλά πάνω απ’ όλα με το ίδιο του τον εαυτό. Συνέχεια
(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 14/5/2018)
Οικογενειακές συγκρούσεις
του Στράτου Κερσανίδη
Η Μαργαρίτα είναι ένα 16χρονο κορίτσι που αμφισβητεί τα πάντα. Περισσότερο όμως αμφισβητεί τον πατέρα της, το Γιώργο, ο οποίος υπηρετεί στα ΜΑΤ. Μια μέρα σε μια διαδήλωση και ενώ οι διαδηλωτές συγκρούονται με τα ΜΑΤ, ο Γιώργος αντικρίζει την κόρη του. Ο Γιώργος για να αποκαταστήσει τη σχέση με τη Μαργαρίτα, της προτείνει να πάνε για δυο μέρες στο εξοχικό, σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο. Η Μαργαρίτα, δέχεται απρόθυμα, μόνο και μόνο για χατίρι της μητέρας της. Εκεί όμως τα πράγματα θα χειροτερέψουν όταν θα τους επισκεφθεί ξαφνικά ο φίλος της Μαργαρίτας, ένας νεαρός αντιεξουσιαστής, ο οποίος δε γνωρίζει τι δουλειά κάνει ο πατέρας της αγαπημένης του. Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι και σύντομα η σύγκρουση ανάμεσα στην κόρη και τον πατέρα θα φτάσει στα άκρα. Συνέχεια
(από το http://www.stokokkino.gr)
Φτωχή εβδομάδα
Του Στράτου Κερσανίδη
Μετριότατη η τρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα, καθώς λείπουν οι ταινίες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Παρόλα αυτά ξεχωρίζει, κατά την προσωπική μου άποψη, η ελληνική ταινία «Χρόνια πολλά», του Χρίστου Γεωργίου η οποία διαπραγματεύεται ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα οικογενειακών σχέσεων με πολύ καλό αφηγηματικό ρυθμό.
Από κει και πέρα ενδιαφέρουσες φαίνονται οι ταινίες «Η ενοχή του Κένεντι», του Τζον Κέραν και «Βηρυτός», του Μπραν Άντερσον. Όσο για τη βιογραφική ταινία του Εντουάρ Ντελίκ, «Πολ Γκογκέν», χωρίς να είναι κακή, δεν ανταποκρίνεται στο βάρος του ονόματος του βιογραφούμενου.
Την εβδομάδα συμπληρώνουν οι κωμωδίες «Κοκομπλόκο» και «Εσύ διαλέγεις», το θρίλερ «Το κουκλόσπιτο του τρόμου» και η παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων «Ένας σκίουρος σούπερ ήρωας».
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
HAPPY BIRTHDAY
Σκηνοθεσία: Χρίστος Γεωργίου
Πρωταγωνιστούν: Νεφέλη Κουρή, Δημήτρης Ήμελλος, Μυρτώ Αλικάκη, Βασίλης Μαγουλιώτης
Η Μαργαρίτα είναι ένα 16χρονο κορίτσι που αμφισβητεί τα πάντα. Περισσότερο όμως αμφισβητεί τον πατέρα της, το Γιώργο, ο οποίος υπηρετεί στα ΜΑΤ. Μια μέρα σε μια διαδήλωση και ενώ οι διαδηλωτές συγκρούονται με τα ΜΑΤ, ο Γιώργος αντικρίζει την κόρη του. Ο Γιώργος για να αποκαταστήσει τη σχέση με τη Μαργαρίτα, της προτείνει να πάνε για δυο μέρες στο εξοχικό, σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο. Η Μαργαρίτα, δέχεται απρόθυμα, μόνο και μόνο για χατίρι της μητέρας της. Εκεί όμως τα πράγματα θα χειροτερέψουν όταν θα τους επισκεφθεί ξαφνικά ο φίλος της Μαργαρίτας, ένας νεαρός αντιεξουσιαστής, ο οποίος δε γνωρίζει τι δουλειά κάνει ο πατέρας της αγαπημένης του. Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι και σύντομα η σύγκρουση ανάμεσα στην κόρη και τον πατέρα θα φτάσει στα άκρα. Συνέχεια
(από το http://www.stokokkino.gr και το http://www.left.gr)
Εκεί όπου η ποίηση συναντά την ψυχή
του Στράτου Κερσανίδη
Φαντάζομαι πως το όνομα Εμίλ Λοτεάνου (ως Λοτιάνου τον πρωτομάθαμε) δε λέει τίποτε στις νεότερες γενιές. Ακόμη και ανάμεσα στους νεότερους σινεφίλ λίγοι θα είναι εκείνοι στους οποίους το όνομα αυτό κάτι λέει. Θα πρέπει κάποιος ή κάποια να έχουν μεγάλο πάθος για τον παλιό σοβιετικό κινηματογράφο, των δεκαετιών του 1960 και 1970 ώστε να γνωρίζει το έργο ενός από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της εποχής εκείνης. Ακόμη κι έτσι να είναι, δεν υπάρχει περίπτωση να γνωρίζει παρά μόνον ένα μέρος από αυτό αφού οι ταινίες του οι οποίες προβλήθηκαν στη χώρα μας είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μάλιστα είχαν προβληθεί για πρώτη φορά στη χώρα μας, στον ιστορικό κινηματογράφο Αλκυονίς, δηλαδή στον ίδιο χώρο ο οποίος θα φιλοξενήσει από την ερχόμενη Πέμπτη 10 έως την Τετάρτη 16 Μαΐου, ένα αφιέρωμα στον κινηματογράφο της Μολδαβίας, με επίκεντρο έξι (6) ταινίες του Εμίλ Λοτεάνου. Συνέχεια
(από την ΕΠΟΧΗ, 6/5/2018)
Ακόμη μια ρατσιστική ιστορία
Του Στράτου Κερσανίδη
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1930 στη Σουηδία. Η 14χρονη Έλε Μάργια, ανήκει στη νομαδική φυλή των Σάμι και όταν έρχεται η ώρα πηγαίνει μαζί με την αδελφή της ένα οικοτροφείο για να μορφωθεί το οποίο είναι αποκλειστικά για Λάπωνες. Η πολιτική της κυβέρνησης απέναντί του είναι καθαρά ρατσιστική, αφού θεωρούν πως δεν μπορούν να ζήσουν σε πόλεις, ούτε να μορφωθούν ανάλογα με τους «καθαρούς» Σουηδούς. Εκεί θα υποστεί πλήθος βιομετρικών εξετάσεων με τις οποίες η κυβέρνησή, όπως έκαναν και οι ναζί, θέλει να αποδείξει «επιστημονικά» την κατωτερότητά τους. Όμως η Έλε Μάργια αποφασίζει να φύγει μακριά από όλα αυτά, να ζήσει διαφορετικά. Έτσι το σκάει από το σχολείο, αλλάζει το όνομά της σε Κριστίνα και πηγαίνει στην Ουψάλα. Αυτό σημαίνει πως σπάει κάθε δεσμό με τη φυλή της αλλά και με την ίδια της την οικογένεια. Συνέχεια
(από το http://www.stokokkino.gr)
Σκανδιναβικός ρατσισμός
Του Στράτου Κερσανίδη
Η θαυμάσια ταινία της Αμάντα Κέρνελ, «Η καταγωγή των Σάμι», που προβλήθηκε 3 χρόνια πριν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ξεχωρίζει την εβδομάδα αυτή.
Ένα φιλμ το οποίο αποκαλύπτει μια σχετικά άγνωστη πτυχή της σουηδικής ιστορίας, δηλαδή τη ρατσιστική αντιμετώπιση της κυβέρνησης απέναντι στους πληθυσμούς των Λαπώνων.
Βέβαια ούτε η ταινία «Revenge», της Κοραλί Φαρζάτ, η οποία θίγει την κακοποίηση των γυναικών, περνάει απαρατήρητη. Μια ταινία η οποία σόκαρε όταν προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Σάντανς.
Ο Άντριου Νίκολ, με το «Anon», περιγράφει μια μελλοντική κοινωνία στην οποία η ιδιωτική ζωή έχει εξαφανιστεί τελείως και μας θυμίζει την παλαιότερη επιτυχία «Γκάτακα», που γύρισε το 1997.
Προβάλλονται επίσης η δραματική ταινία «Ο κύρος και η κυρία Άντελμαν», του Νικολά Μπεντός, το θρίλερ «Ο γιος μου», του Κριστιάν Καριόν, το φιλμ τρόμου «Θάρρος ή αλήθεια;», του Τζεφ Γουάντλοου και τη ρομαντική κωμωδία «Ζευγάρι με το ζόρι», των Μπομπ Φίσερ και Ρομπ Γκρίνμπεργκ. 
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΑΜΙ
SAMEBLOD
Σκηνοθεσία: Αμάντα Κέρνελ
Πρωταγωνιστούν: Λένε Σεσίλια Σπάροκ, Μία Έρικα Σπάροκ, Μαζ-Ντόρις Ρίμπι, Γιούλιους Φλαΐσάντλερ
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1930 στη Σουηδία. Η 14χρονη Έλε Μάργια, ανήκει στη νομαδική φυλή των Σάμι και όταν έρχεται η ώρα πηγαίνει μαζί με την αδελφή της ένα οικοτροφείο για να μορφωθεί το οποίο είναι αποκλειστικά για Λάπωνες. Η πολιτική της κυβέρνησης απέναντί του είναι καθαρά ρατσιστική, αφού θεωρούν πως δεν μπορούν να ζήσουν σε πόλεις, ούτε να μορφωθούν ανάλογα με τους «καθαρούς» Σουηδούς. Εκεί θα υποστεί πλήθος βιομετρικών εξετάσεων με τις οποίες η κυβέρνησή, όπως έκαναν και οι ναζί, θέλει να αποδείξει «επιστημονικά» την κατωτερότητά του. Όμως η Έλε Μάργια αποφασίζει να φύγει μακριά από όλα αυτά, να ζήσει διαφορετικά. Έτσι το σκάει από το σχολείο, αλλάζει το όνομά της σε Κριστίνα και πηγαίνει στην Ουψάλα. Αυτό σημαίνει πως σπάει κάθε δεσμό με τη φυλή της αλλά και με την ίδια της την οικογένεια. Συνέχεια
Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου κυκλοφορεί για 25η συνεχόμενη χρονιά την έκδοση «Κινηματογράφος», τη μοναδική καταγραφή της κινηματογραφικής μας πραγματικότητας στην ελληνική βιβλιογραφία.
Στον «Κινηματογράφο 2017», που παρουσιάστηκε από τους αρχισυντάκτες του Γιάγκο Αντίοχο, Νέστορα Πουλάκο και Ιωσήφ Πρωϊμάκη το Σάββατο 28 Απριλίου στις 20.00 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Κεραμεικός) στα πλαίσια της τριήμερης διοργάνωσης «Με το Βλέμμα της Κριτικής», περιλαμβάνονται:
Κριτική ανάλυση όλων των ταινιών που κυκλοφόρησαν στις ελληνικές αίθουσες ολόκληρη την χρονιά, με κείμενα μελών της Ένωσης που δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό Τύπο και το διαδίκτυο.
Αναλυτικό box office της χρονιάς, από τον Δημήτρη Κολιοδήμο: Το 2017, κυκλοφόρησαν συνολικά 383 ταινίες στα σινεμά της Ελλάδας, από τις οποίες 37 ήταν ελληνικές, 25 ήταν ντοκιμαντέρ και 36 ήταν επανεκδόσεις, ενώ κόπηκαν 9.181.247 εισιτήρια για τις ξένες και 909.060 εισιτήρια για τις ελληνικές ταινίες.
Η ετήσια ψηφοφορία, με την οποία κάθε χρόνο οι Έλληνες κριτικοί κινηματογράφου αναδεικνύουν την καλύτερη ελληνική και ξένη ταινία της χρονιάς, για φέτος έφερε στην κορυφή το Amerika Square του Γιάννη Σακαρίδη και το Χωρίς Αγάπη του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ.
Στην έκδοση Κινηματογράφος 2017 επίσης βρίσκουμε: Συνέχεια
Στράτος Κερσανίδης 