ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ

(από την ΕΠΟΧΗ, 27-28/4/2019)

Σε ελεύθερη πτώση τα εισιτήρια

Του Στράτου Κερσανίδη

Ήταν μια πολύ κρύα νύχτα του φετινού χειμώνα όταν επέλεξα τη θαλπωρή της κινηματογραφικής αίθουσας για να περάσω το βράδυ μου. Επέλεξα την τελευταία προβολή, η οποία ξεκινούσε στις 10.30 το βράδυ και περιμένοντας την έναρξη της ταινίας διαπίστωσα πως ήμουν ο μοναδικός θεατής και μάλιστα με δικαίωμα ελευθέρας εισόδου, οπότε η προβολή αναβλήθηκε.

Αποχωρώντας από την αίθουσα και ανταλλάσσοντας λίγα λόγια με τον αιθουσάρχη μου είπε πως η φετινή χρονιά δεν ήταν καθόλου καλή.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 25/4 έως 1/5/2019)

(από το stokokkino.gr)

 Μικρή… Μεγάλη εβδομάδα!

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Μικρή κινηματογραφικά η Μεγάλη εβδομάδα με δύο μόνον ταινίες να βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Πρόκειται για την παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, «Ο γάτος ο Φευγάτος», του Γκάρι Γουάνγκ και για την 22^η ταινία της σειρά των Εκδικητών. «Εκδικητές:Η τελευταία πράξη», των αδελφών Άντονι και Τζο Ρούσο.

 

Ο ΓΑΤΟΣ Ο ΦΕΥΓΑΤΟΣ

CATS AND PEACHTOPIA

Σκηνοθεσία: Γκάρι Γουάνγκ

Ο Φευγάτος είναι ένας γάτος ο οποίος από τη μέρα που γεννήθηκε ζει μέσα σε ένα διαμέρισμα. Μπορεί να μην του λείπει τίποτε αλλά ο ίδιος νιώθει εγκλωβισμένος στο χώρο του διαμερίσματος και αναζητά την ελευθερία του.

ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΑ

(από την ΕΠΟΧΗ, 21/4/2019)

Αθλίων αθλιότητες

Του Στράτου Κερσανίδη

Όργιο παραπληροφόρησης με ψέματα και άθλια σχόλια στήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα με στόχο τον διεθνούς φήμης έλληνα σκηνοθέτη, Κώστα Γαβρά, με αφορμή τη δήθεν χρηματοδότηση της νέας του ταινίας από την ελληνική κυβέρνηση.

Βέβαια στόχος της ενορχηστρωμένης αυτής εκστρατείας κατασυκοφάντησης ήταν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, η οποία, όπως υποστηρίζουν, σκορπά τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου. Και όχι μόνον τα σκορπά αλλά τα χρησιμοποιεί με σκοπό να προπαγανδίσει την πολιτική της και τα σχέδιά της!

Μια σειρά από γελοιότητες, μισές αλήθειες, φανταστικά σενάρια και υποθέσεις συγκροτούν το αφήγημα αυτής της νέας αήθους επίθεσης που εξαπέλυσε η αντιπολίτευση. Δεν της έφτανε ο Μαδούρο, ενέπλεξε και τον Γαβρά!

«IN SITU»

(από την ΕΠΟΧΗ, 21/4/2019)

Μια ταινία για τον αυτοσχεδιασμό

Για το ντοκιμαντέρ «In situ» της Χρύσας Τζελέπη και Άκη Κερσανίδη, η οποία προβάλλεται μόνο στη Θεσσαλονίκη, αναδημοσιεύουμε την κριτική του Κώστα Καρδερίνη από τον ιστότοπο mic.gr.

Θεσσαλονίκη, μια γκρίζα πόλη-πολυκατοικία όπου δεσπόζει σήμερα ο μέγας γερανός του επερχόμενου Μετρό. Η τελική φάση της τσιμεντοποίησής της ξεκίνησε επί δικτατορίας, τη δεκαετία του ’70. Την ίδια πάνω-κάτω περίοδο η Μακεδονική Εταιρία Τέχνη δημιουργεί ένα εργαστήρι τζαζ το οποίο είναι αφορμή για τη γνωριμία του αυτοδίδακτου πιανίστα Σάκη Παπαδημητρίου και του εκκολαπτόμενου σαξοφωνίστα Φλώρου Φλωρίδη. Φλογερός νέος τότε ο Φλώρος σφυρίζει τη φλογέρα του χωρίς νότες και πεντάγραμμα.

«TRANSIT»

(από την ΕΠΟΧΗ, 21/4/2019)

Η ακινησία της ιστορικής σιωπής

 Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

Η έννοια της ‘ιστορικής σιωπής’ βρίσκεται μέσα στο βιβλίο της Άνα Σέγκερς, στο οποίο είναι βασισμένη η ομώνυμη ταινία «Τράνζιτ», του Κρίστιαν Πέτζολντ.

Χαρακτηριστικά, σημειώνει ο σκηνοθέτης: «Η αυτοβιογραφία του Γκέοργκ Γκλάσερ περιέχει μια υπέροχη φράση: «Ξαφνικά, καθώς τελείωνε η πτήση μου, βρέθηκα περιτριγυρισμένος από κάτι που χαρακτήρισα ως ‘ιστορική σιωπή’. Ο Γκεοργκ Γκλάσερ ήταν Γερμανός κομμουνιστής που έζησε κατά τη χρονική περίοδο που διαδραματιζόταν το ‘Τράνζιτ’, το μυθιστόρημα της Άννα Σάγκερς που γράφτηκε στη Μασσαλία το 1942. Διέφυγε στη Γαλλία και στη συνέχεια στην ελεύθερη ζώνη της, στην οποία ανήκε και η Μασσαλία.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 18 έως 24/4/2019)

(από το stokokkino.gr)

Εγκλωβισμένοι στο χώρο και το χρόνο

 Του Στράτου Κερσανίδη

Ο άνθρωποι των συνόρων, εκείνοι οι οποίοι περιμένουν την ευκαιρία να περάσουν και να φτάσουν αλλού αναζητώντας νέες ρίζες. Μια διαχρονική κατάσταση την οποία αφηγείται με το δικό του τρόπο ο Κρίστοφερ Πέτζολντ στην ταινία «Transit», η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Άννα Σάγκερς.

Η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για την τυρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα.

Το ίδιο ισχύει και για το μουσικό ντοκιμαντέρ, «In situ», της Χρύσας Τζελέπη και του Άκη Κερσανίδη, με θέμα την αυτοσχεδιαζόμενη μουσική, το οποίο όμως προβάλλεται μόνο στη Θεσσαλονίκη.

Βέβαια οι σινεφίλ δεν πρόκειται να αγνοήσουν το συγκλονιστικό φιλμ του Χου Μπο, «Ένας ελέφαντας που στέκεται ακίνητος». Το εξαιρετικό αυτό φιλμ από την Κίνα συνοδεύει η τραγική αυτοκτονία του 29χρονου σκηνοθέτη αμέσως μετά την ολοκλήρωσή του.

Βέβαια ούτε η φιλοσοφικών προεκτάσεων ταινία επιστημονικής φαντασίας της Κλερ Ντενί, «Η μαύρη τρύπα». Ούτε το βασισμένο σε μεξικάνικο μύθο φιλμ του Μάικλ Τσάβες, «Η κατάρα της Γιορόνα», περνούν απαρατήρητες, καθώς τις συνοδεύουν βραβεία και εγκωμιαστικές κριτικές.

Ενδιαφέρουσες είναι και οι ταινίες «Γυναίκες με τα όλα τους», της Πέτρα Μπιοντίνα Βόλπε, με θέμα τον αγώνα για την ισότητα των γυναικών στην Ελβετία, αλλά και η ταινία «Woman walks ahead», της Σουζάνα Γουάιτ, με θέμα τους αγώνες των Ινδιάνων για τα δικαιώματα στη γη τους.

Τέλος προβάλλονται και οι παιδικές ταινίες κινουμένων σχεδίων «Ο ευγενικός κύριος Λινκ» και «Μάρνι, μια τρελή ιστορία».

TRANSIT

Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Πέτζολντ
Πρωταγωνιστούν: Φραντζ Ρογκόφσκι, Πάουλα Μπέερ, Γκόντεχαρντ Γκίζε, Λίλιεν Μπάτμαν, Μπάρμπαρα Άουερ, Ματίας Μπραντ, Σεμπάστιαν Χουλκ, Μάριαμ Ζάρε

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος,  τα ναζιστικά στρατεύματα πλησιάζουν στο Παρίσι. Ο Γκέοργκ Γκλάσερ, γερμανός πρόσφυγας, το σκάει για τη Μασσαλία. Μέσα στη βαλίτσα του κουβαλάει τα έγγραφα ενός συγγραφέα που έχει αυτοκτονήσει, του Βάιντελ.

«HOLY BOOM»

(από την ΕΠΟΧΗ, 14/4/2019)

Ανθρώπινο μωσαϊκό στη σύγχρονη Αθήνα

 Του Στράτου Κερσανίδη

 Η Αθήνα είναι μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μητρόπολη η οποία βρίσκεται στο σταυροδρόμι που ενώνει τρεις ηπείρους. Ως εκ τούτου δε θα μπορούσε –λαμβάνοντας υπόψη και τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο- παρά να υποδεχτεί ανθρώπους οι οποίοι ζητούν το αυτονόητο: να ζήσουν!

Μια τέτοια ιστορία ανθρώπων, αφηγείται η Μαρία Λάφι στην ταινία της «Holy boom», η οποία προβλήθηκε στο 59 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον περασμένο Νοέμβριο. Μια ιστορία με ήρωες, οι ρίζες των οποίων βρίσκονται μακριά κι αυτό που θέλουν είναι να ριζώσουν εδώ, στον ξένοι τόπο που τους έλαχε για πατρίδα.

«Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ»

(από την ΕΠΟΧΗ, 14/4/2019)

Η ζωή ως θέατρο

του Στράτου Κερσανίδη

Το θέατρο, λένε, αντιγράφει τη ζωή. Το σίγουρο όμως είναι πως η ζωή δεν είναι θέατρο. Τώρα γιατί ο Νίκος Κορνήλιος επέλεξε να δώσει στην ταινία του τον ‘προκλητικό’ τίτλο «Η τέχνη καταστρέφει», μάλλον μόνον βλέποντάς την θα λάβετε την απάντηση. Χωρίς κι αυτό να είναι σίγουρο. Πάντως ο ίδιος ο σκηνοθέτης, σημειώνει: «Η Τέχνη, ως γνωστόν, σώζει. Επίσης, πίσω από την Τέχνη – την ισχυρότερη μορφή εξουσίας, τη λεγόμενη ‘πνευματική’ – έχουν καλυφθεί εγκλήματα κατά της ζωής, της ζωής ανθρώπων που βρέθηκαν δίπλα στους καλλιτέχνες. Ιδιαίτερα οι ‘μεγαλοφυείς’ δημιουργοί χαίρουν μιας ιδιότυπης ασυλίας, της ασυλίας του Ωραίου. Αυτή η αντίφαση – να δημιουργείς ομορφιά σκορπίζοντας γύρω καταστροφή – είναι το θέμα αυτής της ταινίας μέσα από τις σχέσεις μιας οικογένειας ηθοποιών».

Ενώ αναρρώνει μετά από έμφραγμα, ένας διάσημος ηθοποιός ζητά από τις δυο τους κόρες, οι οποίες προέρχονται από διαφορετικές γυναίκες, να ανεβάσουν μια παράσταση του ‘Μάκβεθ’.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (από 11 έως 17/4/2019)

(από το http://www.stokokkino.gr)

Ανθρώπινες συναντήσεις στην Αθήνα

Του Στράτου Κερσανίδη

Στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, η Αθήνα είναι μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μητρόπολη η οποία υποδέχεται ανθρώπους. Ανθρώπους οι οποίοι φτάνουν εδώ αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, μακριά από πολέμους, φτώχια, οικολογικές και φυσικές καταστροφές, καταπιεστικά καθεστώτα.

Μια ιστορία με πρωταγωνιστές τέτοιους ανθρώπους αφηγείται η Μαρία Λάφι στην ταινία της «Holy booom», η οποία προβλήθηκε στο 59^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον περασμένο Νοέμβριο.

Από το ίδιο φεστιβάλ, αλλά της προηγούμενης χρονιάς έρχεται και η ταινία του Νίκου Κορνήλιου, «Η τέχνη καταστρέφει», στο επίκεντρο της οποία είναι η σχέση της ζωής με την τέχνη και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται.

Ένα ακυβέρνητο αλιευτικό γεμάτο πρόσφυγες καταμεσής της θάλασσας είναι το θέμα γύρω από το οποίο εκτυλίσσεται η υπόθεση της συγκλονιστικής ταινίας, «Styx», του Βόλφγκανγκ Φίσερ.

Ο Μίκαελ Χερτς στην «Αμάντα», αφηγείται τη σχέση ανάμεσα σε έναν νεαρό και την ανιψιά του, της οποία ανέλαβε την κηδεμονία μετά το χαμό της αδελφής του, ενώ η  Μαλγκορζάτα Σιμόφσκα, στο «Με άλλο πρόσωπο», περιγράφει το πώς βιώνει μια νέα πραγματικότητα ένας άνθρωπος ο οποίος έχει υποβληθεί σε μεταμόσχευση προσώπου μετά από ατύχημα.

Προβάλλονται επίσης το αισθηματικό δράμα «After», της Τζένι Γκέιτζ, η φανταστική περιπέτεια «Hellboy: Ξαναγύρισα από την Κόλαση», του Νιλ Μάρσαλ και η παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, «Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας 3», του Ντιν Ντεμπλουά.

Τέλος, για όσους και όσες επιθυμούν να δουν ή να ξαναδούν ένα αριστούργημα του παγκόσμιου κινηματογράφου, δεν έχουν παρά να επιλέξουν την ταινία «Ο γαλαξίας» του Λουίς Μπουνιουέλ ταινία που γυρίστηκε το 1969.

HOLY BOOM

Σκηνοθεσία: Μαρία Λάφι
Πρωταγωνιστούν: Νένα Μεντή, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Σαμουέλ Ακινόλα, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Λούλι Μπίτρι, Βάσω Καβαλιεράτου, Μελέτης Γεωργιάδης, Λάερτης Μαλκότσης, Σπύρος Μπαλεστέρος, Ιφιγένεια Τζόλα,  Κασέμ Χόξα, Αμάντο Νταούτι.

Ο 16χρονος Ιγκέ είναι από τις Φιλιππίνες και ζει με τους γονείς του οι οποίοι διατηρούν εστιατόριο. Ο Μανού είναι από την Αφρική, συγκατοικεί με την κοπέλα του, τη Λένα η οποία το έχει σκάσει από το σπίτι της και έχει ύποπτα πάρε-δώσε. Η Άντια είναι από την Αλβανία και ζει σε ένα υπόγειο μαζί με το μωρό της και χωρίς διαβατήριο που το κρατούν κάποιοι μαφιόζοι.

ΑΝΙΕΣ ΒΑΡΝΤΑ

(από την ΕΠΟΧΗ, 7/4/2019)

Η γυναίκα του Νέου Κύματος

Του Στράτου Κερσανίδη

Η απελευθέρωση του σινεμά από τα δεσμά του, δηλαδή από τα καθιερωμένα αισθητικά αλλά και εμπορικά πλαίσια ήταν εκείτο το οποίο δημιούργησε την εμφάνιση του νέου κύματος στο γαλλικό κινηματογράφο από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τη δεκαετία του 1970.

Επρόκειτο για μια πραγματική ‘επανάσταση’ στο χώρο του κινηματογράφου η οποία αμφισβήτησε το κυρίαρχο μοντέλο, έδωσε την πρωτοκαθεδρία στο σκηνοθέτη. «Δεν υπάρχουν έργα παρά μόνο δημιουργοί», υποστήριζε ο Τριφό.