Αστυνομικό μυστήριο, ερωτικός λαβύρινθος
Την «Απόφαση φυγής» ( Heojil Kyolshim), την έχει σκηνοθετήσει ο νοτιοκορεάτης Παρκ Τσαν-γουκ το όνομα του οποίου είναι συνδεδεμένο με ταινίες όπως «Old Boy», «Sympathy for Mr. Vengeance» και «Lady Vengeance». Κι αν οι εν λόγω ταινίες ήταν σκληρά και βίαια θρίλερ, στην περίπτωση της «Απόφασης φυγής» έχουμε να κάνουμε με ένα αστυνομικό θρίλερ το οποίο βλέποντάς το αναρωτιέσαι αν είναι τέτοιο.
Ένας 60χρονος ορειβάτης έπεσε από έναν βράχο και σκοτώθηκε. Το γεγονός ότι ήταν έμπειρος και είχε σκαρφαλώσει πολλές φορές στο συγκεκριμένο σημείο, δημιουργεί υποψίες πως πιθανόν να πρόκειται για δολοφονία. Οι υποψίες πέφτουν στην κατά πολύ νεότερη σύζυγό του, τη Σο-Ρέι. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο 35χρονος επιθεωρητής Χέι-τζουν, ο οποίος βρίσκει στη δουλειά του το ενδιαφέρον που έχει χάσει στην προσωπική και την οικογενειακή του ζωή. Και ενώ η Σο-Ρέι δεν μοιάζει ιδιαίτερα λυπημένη για το θάνατο του συζύγου της, ο Χέι-τζουν σχεδόν βέβαιος για την ενοχή της και παρά το ακλόνητο άλλοθί της την ανακρίνει συνεχώς και την παρακολουθεί ασταμάτητα. Σιγά-σιγά διαπιστώνουμε πως η εμμονική συμπεριφορά του δικαιολογείται επειδή έχει ερωτευτεί την ύποπτη. Έτσι από ένα σημείο και μετά, αυτό το οποίο ξεκίνησε σαν αστυνομικό φιλμ, σαν ένα φιλμ νουάρ με ίντριγκα, με έναν μοναχικό αστυνομικό και μια γοητευτική μοιραία γυναίκα, μετατρέπεται εντέχνως σε ερωτικό.
Ο Παρκ Τσαν-γουκ υπνωτίζει τους θεατές και οδηγεί τους θεατές σε ένα λαβύρινθο μυστηρίου και πάθους. Είναι στιγμές που το νήμα χάνεται μέσα στον αισθησιασμό για να ξαναβρεθεί λίγο μετά καθώς το μυστήριο παραμένει προς επίλυση. Και τελικά μέσα από στενωπούς ερωτημάτων, ψυχολογικών ακροβατισμών, πάθους και μυστηρίου η ταινία μοιάζει περισσότερο, ιδίως με το συγκλονιστικό της φινάλε, με συγκινητικό αισθηματικό μελόδραμα.
Η «Απόφαση φυγής» δεν είναι μια απλή αστυνομική ή αισθηματική -όπως θέλετε ονομάστε την- ταινία. Είναι μία κινηματογραφική εμπειρία καθώς ο σκηνοθέτης αποφεύγει επιμελώς τη γραμμική αφήγηση, παίζει με το χρόνο και τα πρόσωπα στη δημιουργία ενός παράδοξου παζλ που ενώ συμπληρώνεις ένα κομματάκι, κάποιο άλλο χάνεται! Μια πραγματική αποθέωση της σκηνοθεσίας και αυτού που συνηθίσαμε να λέμε σινεμά του δημιουργού, καθώς ο δαιμόνιος νοτιοκορεάτης κάνει μια ταινία που μπορεί κάτι να φέρνει στο νου αλλά δεν μοιάζει με τίποτε. Ούτε με Χίτσκοκ, ούτε με ντε Πάλμα αλλά ούτε και με Μπέργκμαν. Κι αν ως «εικόνα» και μόνον κάποιες φορές μου θύμισε φον Τρίερ, καμία σχέση δεν έχει με το Δανό συνάδελφό του. Πρόκειται για μια ταινία αποκλειστικά δική τους, μια ταινία του Παρκ Τσαν-γουκ ο οποίος μας παίρνει από τις πρώτες σκηνές από το χέρι και μας οδηγεί βαθιά μέσα στο μυστήριο του ανθρώπινου συναισθήματος. Θεματικά και μόνον, μου έφερε στο νου την ταινία «Το ερωτικό αντικείμενο του εγκλήματος» (Sea of love) που γύρισε το 1989 ο Χάρολντ Μπέκερ, με τον Αλ Πατσίνο στο ρόλο ενός αστυνομικού ο οποίος υποψιάζεται ως κατά συρροή δολοφόνο μια γοητευτική γυναίκα (Έλεν Μπάρκιν) την οποία και ερωτεύεται. Ως εκεί όμως και τίποτε περισσότερο. Είπαμε πως η ταινία αναδεικνύει με ξεκάθαρο τρόπο για μια ακόμη φορά το ταλέντο του Παρκ Τσαν-γουκ, ενός κινηματογραφιστή ο οποίος σκηνοθετεί σαν να ανακατεύει τράπουλα και στη συνέχεια μοιράζει τα χαρτιά στους θεατές και τους βάζει στο παιχνίδι. Μόνο που το παιχνίδι είναι «στημένο» από τον ίδιο για να οδηγήσει το κοινό εκεί που ο ίδιος επιθυμεί. Και στην περίπτωση της «Απόφασης φυγής» τα καταφέρνει και πάλι παρουσιάζοντας ένα συναρπαστικό φιλμ το οποίο δεν ξεχνιέται μόλις ανάψουν τα φώτα της αίθουσας. Γιατί είναι μια ταινία σαγηνευτική μια πραγματική εμπειρία από έναν σκηνοθέτη ο οποίος, αν μη τι άλλο, ξέρει καλά το σινεμά και τους κανόνες του, έχει πρωτότυπες και φρέσκιες ιδέες και πάνω απ’ όλα, αγαπάει αυτό που κάνει.
Να αναφερθώ τελειώνοντας στο μαγευτικό φινάλε που είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές σεκάνς που έχω δει στο σινεμά.
Η ταινία κέρδισε το βραβείο Σκηνοθεσίας στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.
Στράτος Κερσανίδης
Σχολιάστε
Δεν υπάρχουν σχόλια.
Στράτος Κερσανίδης 
Σχολιάστε