Αλκυονίδες ημέρες, 365 μέρες το χρόνο!
Συνέχεια στο χρόνο – Έμπνευση για το μέλλον
Το 1969, με την έναρξη της κινηματογραφικής περιόδου, μια νέα αίθουσα κάνει την εμφάνισή της επί της οδού Ιουλιανού 42, κοντά στην Πλ. Βικτωρίας. Λίγοι μόνο μήνες θα χρειαστούν για να καταστεί το κέντρο του ενδιαφέροντος του κινηματογραφόφιλου κοινού και, πολύ περισσότερο, να αναχθεί στο κέντρο της ανεξάρτητης κινηματογραφικής δημιουργίας, στηρίζοντας κλασικούς δημιουργούς, πολιτικές ταινίες και διεθνικές παραγωγές, διαπαιδαγωγώντας έτσι, μια ολόκληρη γενιά θεατών.
Κινούμενη ακριβώς στο ίδιο πνεύμα, καθώς οι καιροί παρουσιάζουν τεράστιες ομοιότητες με την Ελλάδα της δεκαετίας του ’70, η Αλκυονίδα επιστρέφει στην πόλη της, επιτελώντας ακριβώς το ίδιο έργο και αναδεικνύοντας ακριβώς το ίδιο όραμα με τότε.
Μακρυά από τα πολυδιαφημιζόμενα πρότυπα και τα συστημικά στερεότυπα, ο ιστορικός κινηματογράφος «Αλκυονίς», επαναλειτουργεί ως Artplex, δηλαδή ως πολυχώρος πολιτισμού και ανάγει την ψυχαγωγία σε καθημερινό βίωμα. Με πρόγραμμα από το πρωί μέχρι το βράδυ, 365 μέρες το χρόνο, με πολλαπλές κινηματογραφικές προβολές ανά εβδομάδα, με πρωτοπόρες θεατρικές παραστάσεις, με μουσικές βραδιές και επιλεγμένες βιβλιοπαρουσιάσεις, με θεματικά αφιερώματα σε σπουδαίους δημιουργούς και κινηματογραφικές προτάσεις και από άλλους πολιτισμούς, με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες και πρώτα υλικά από τα συνηθισμένα blockbusters και με εκδηλώσεις εναλλακτικές, που θα καλύπτουν όλο το φάσμα των Τεχνών, η Αλκυονίδα επιστρέφει στην πόλη με την οποία έχει άρρηκτα συνδεθεί. Για να επαναφέρει δείγματα υψηλής αισθητικής στο κοινό και ελεύθερης γραφής στους δημιουργούς. Για να επιστρέψει στην πόλη αυτό που της λείπει: την ελευθερία μιας διαφορετικής έκφρασης και ενός χώρου που θα την προβάλλει.
Η φιλόδοξη αυτή πρωτοβουλία ανήκει στη NEWSTAR, που υπερασπίζεται εδώ και χρόνια ένα διαφορετικό και ανεξάρτητο σινεμά, γεγονός που ταιριάζει απόλυτα με το αρχικό όραμα της Αλκυονίδας και το ρόλο που επιτέλεσε όλα αυτά τα χρόνια και πρόκειται να ξαναδιαδραματίσει: μια εναλλακτική πρόταση διανομής, όπου η αίθουσα τίθεται στην υπηρεσία των δημιουργών και των ταινιών, μια ολοκληρωμένη πρόταση πολιτισμού στην υπηρεσία των σινεφίλ.
Ένας κινηματογράφος – σταθμός, του τότε και του τώρα!
Με μια ονομασία που προέρχεται από την αρχαία ελληνική μυθολογία και παραπέμπει σε αστρικούς σχηματισμούς (ο αστέρας Αλκυόνη στις αρχές κάθε χρόνου μεσουρανεί τις εσπερινές ώρες και επομένως κατά τις ανέφελες νύκτες του Ιανουαρίου είναι ορατός στο σύμπλεγμα των Πλειάδων, ως κορωνίδα της Πούλιας, κατά τη δημώδη έκφραση, που σημαίνεται ως προς το ζενίθ, στην ψηλότερη περιοχή του ουράνιου θόλου) , σε μυθικά πλάσματα (οι Αλκυονίδες, στην Ελληνική μυθολογία, ήταν 7 Νύμφες, κόρες του γίγαντα Αλκυονέα. Τα ονόματά τους ήταν Αλκίππη, Ανθή, Αστερία, Δριμώ, Μεθώνη, Παλλήνη και Φθονία. Όταν ο Ηρακλής σκότωσε τον πατέρα τους, λυπήθηκαν τόσο που έπεσαν στη θάλασσα. Η Αμφιτρίτη τις έδειξε συμπόνια και τις μεταμόρφωσε σε αλκυόνες.) και σε πανέμορφα θαλασσοπούλια (το γνωστό αποδημητικό ψαροπούλι Αλκυόνη, το οποίο φθάνει στην Ελλάδα περίπου περί το τέλος του Καλοκαιριού, αρχές Σεπτεμβρίου και αναχωρεί περί τα τέλη Μαρτίου), ο κινηματογράφος Αλκυονίδα δε θα μπορούσε παρά να περάσει κι αυτός στα όρια του θρύλου. Μέσα στον «χειμώνα» που διανύουμε, η Αλκυονίδα προτείνει αυτό που το όνομά της προτάσσει: Αλκυονίδες μέρες, θέρμη και φως. Με τη μόνη διαφορά, πως πλέον «Αλκυονίδες μέρες» θα έχουμε όλο το χρόνο!
ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ – Ιστορικό
Το 1969, με την έναρξη της κινηματογραφικής περιόδου, μια νέα αίθουσα κάνει την εμφάνισή της επί της οδού Ιουλιανού 42. Σε λίγους μήνες θα καταστεί το κέντρο του ενδιαφέροντος του κινηματογραφόφιλου κοινού, για να σφραγίσει με τη λειτουργία της τα κινηματογραφικά δρώμενα μιας ολόκληρης εποχής.
Η δημιουργία της ήταν αποτέλεσμα της απόφασης του πολιτικού μηχανικού Βαγγέλη Σιδέρη να λειτουργήσει ως κινηματογραφική αίθουσα το ιδιόκτητο ισόγειο της νεότευκτης πολυκατοικίας. Τη διεύθυνση ανέλαβε ο φίλος του, οικονομολόγος Μίμης Μανωλάκος και την επιλογή των ταινιών ο νεαρός δημοσιογράφος/κριτικός κινηματογράφου της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη», Χρίστος Χριστοδούλου. Μετά τα πρώτα δειλά βήματα, αποφασίζεται η Αλκυονίς να οδηγηθεί σ’ ένα πρόγραμμα ταινιών ακραιφνώς καλλιτεχνικού περιεχομένου.Οι ευρωπαϊκές ταινίες των μεγάλων δημιουργών κυριάρχησαν στα δύο πρώτα χρόνια λειτουργίας της: Μπέργκμαν, Αντονιόνι, Γκοντάρ, Φελλίνι, Τρυφό, Ρόζι, Παζολίνι, Ντράγερ, Βισκόντι κ.α. Η Αλκυονίς, όμως, αποφασίζει να μην προβάλλει μόνο ταινίες από τα τότε γνωστά γραφεία εισαγωγής και διανομής ταινιών, αλλά να εισάγει και η ίδια ταινίες, που θα προορίζονταν για αποκλειστική προβολή στην αίθουσα της. Έτσι, το νεότερο αθηναϊκό κοινό γνωρίζει τον Αϊζεστάιν από τις ταινίες «Ιβάν ο Τρομερός», «Αλέξανδρος Νιέφσκι» που προβάλλονται για πρώτη φορά, τον Μίκλος Γιάντσο στις ταινίες «Νικημένοι», «Ο ήχος της σιωπής», τον Ναγκίσα Οσίμα με την «Τελετή» και άλλους σπουδαίους σκηνοθέτες, άγνωστους όμως στο κοινό της πρωτεύουσας. Διακριτή, ωστόσο, ήταν και η παρουσία του ελληνικού κινηματογράφου, που από αυτή την εποχή αρχίζει να εμφανίζει έργο ανάλογο μ’ αυτό του καλλιτεχνικού ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Φτάνουμε στο 1971. Μία χρονιά που καταγράφεται μία πολύ μεγάλη επιτυχία στην αίθουσα: κατ’ αποκλειστικότητα προβάλλεται η «Αναπαράσταση» του Θ. Αγγελόπουλου, που αγγίζει τα 11.000 εισιτήρια μόνο την πρώτη εβδομάδα προβολής της. Ανάλογο αριθμό επέτυχαν
το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» του Παζολίνι και ο «Ιβάν ο Τρομερός» του Αϊζεστάιν. Αυτή την περίοδο και μέχρι την πτώση της δικτατορίας το 1974, γεγονότα αποτέλεσαν οι προβολές ελληνικών ταινιών, με αντισυμβατική γραφή και περιεχόμενο, ως σχεδόν πολιτική πράξη απέναντι στη δικτατορία: «Κρανίου Τόπος» του Αριστόπουλου, «Μέρες του ‘36» του Αγγελόπουλου, «Άσπρο Μαύρο» των Ρεντζή και Ζερβού, οι οποίες πυροδότησαν κλίμα έντονα αντιδικτατορικό, εντός της αίθουσας, με κορύφωση την προβολή της, δύο φορές κομμένης από τη λογοκρισία, ταινίες «Ο Βαρθολομαίος» του Μανούσου Μανουσάκη (χαμένης σήμερα) και με άδεια για προβολή σε μία μόνο αίθουσα. Η Αλκυονίδα γέμισε από κόσμο, όπως όμως και όλη η Ιουλιανού, όπου το τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου «Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί», ως υπόκρουση της ταινίας, ακούγονταν από όλους και δονούσε κτήριο και δρόμο. Εξού και το ανέκδοτο της εποχής: «γιατί οι ασφαλίτες μετέρχονται άλλον τρόπον και δεν εισβάλλουν ένα βράδυ στην Αλκυονίδα, για να έχουν στο χέρι τους όλους τους αντιστασιακούς μαζεμένους;».
Σ’ αυτή την πρώτη περίοδο, δεν απουσιάζουν και οι κλασικοί του αμερικανικού κινηματογράφου. Σχετικά αφιερώματα γίνονται στο γουέστερν, στον Ελία Καζάν, στο φιλμ νουάρ.
Με την πτώση της Χούντας και την υποχώρηση της αυστηρής λογοκρισίας ακολούθησαν τα εξής διακριτά γεγονότα: η προβολή του συνόλου σχεδόν της πρωτοπορίας του Σοβιετικού κινηματογράφου. Αϊζεστάιν, Μπουτόβκιν, Ντοβζένκο – κόπηκαν 15.000 εισιτήρια στην πρώτη εβδομάδα προβολής της ταινίας του, «Η γη», Βερτόφ, καθώς και σκηνοθέτες της επόμενης γενιάς. Ντουσκόι, Κόζιτσεφ, Ρομ κ.α, όλοι με σχετικά αφιερώματα. Συνεχίζεται δε η παρουσίαση των νέων τάσεων του παγκόσμιου κινηματογράφου: Ουμπέρτο Σόλας, Αλέα, Λίτιν κ.α. Ταυτόχρονα, το ελληνικό πρόγραμμα, καθ’ όλη τη λειτουργία της Αλκυονίδας, πάντα κατείχε το 1/3 του συνόλου των προβολών, για κάθε χρονιά.
Η Αλκυονίδα αρχίζει αυτή την εποχή συνεργασία με πρεσβείες χωρών (που θα συνεχιστεί μέχρι τέλους) των οποίων ο κινηματογράφος δεν ήταν ευρέως γνωστός στην Ελλάδα. Έτσι, κάθε χρονιά έχουμε δύο τουλάχιστον αφιερώματα σε εθνικές κινηματογραφίες: Μεξικού, Πορτογαλίας, Βουλγαρίας, Τσεχοσλοβακίας, Πολωνίας, Αργεντινής, Κούβας. Εν τω μεταξύ, στα μέσα του ’70, αναλαμβάνει υπεύθυνος για την επιλογή των ταινιών ο Ζήνος Παναγιωτίδης, φοιτητής τότε της φιλοσοφικής σχολής και εδώ και χρόνια ο ιθύνον νους της Rozebad.
Η Αλκυονίδα συνεργάζεται (1978-1981) με τον κριτικό κινηματογράφου Διαμαντή Λεβεντάκη, ο οποίος διαχειρίζεται ένα μεγάλο αριθμό ταινιών του νέου ελληνικού κινηματογράφου και κάθε Κυριακή πρωί, τις παρουσιάζει με αναλυτική εισαγωγή, ενώ ακολουθεί συζήτηση με το σκηνοθέτη.
Διακριτή ήταν όμως και η συνεργασία της Αλκυονίδας με την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), καθ’ όλη τη λειτουργία της, στις εκδηλώσεις της οποίας παρουσιάζονται ολοκληρωμένα αφιερώματα, με ξεχωριστό σχεδόν το σύνολο των ταινιών του Χίτσκοκ, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όπου στο τιμόνι επιλογής των ταινιών της Αλκυονίδας, μέχρι και το τέλος της λειτουργίας της, αναλαμβάνει ο Κώστας Αλεξάνδρου, μόλις απόφοιτος της σχολής Σταυράκου και πλέον καθηγητής της στην Ιστορία Κινηματογράφου.
Από τα ξεχωριστά γεγονότα της δεκαετίας του ’80, η παρουσίαση μέσα σε τρία χρόνια των περισσότερων ταινιών του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, η λειτουργία απογευματινής ζώνης κάθε Σάββατο και Κυριακή, με τίτλο «Ζήτω οι επαναλήψεις», όπου επανήλθαν στην επικαιρότητα, ταινίες ξεχασμένες των εταιρειών διανομής, η λειτουργία μεταμεσονύκτιας ζώνης, βασισμένη πάνω σε ιδέα του Γιάννη Σολδάτου, κάθε Σάββατο, με ταινίες αντισυμβατικής φόρμας και περιεχομένου. Χαρακτηριστικό είναι πως η ζώνη αυτή σταμάτησε τις προβολές της μετά από μία επεισοδιακή βραδιά, αφιερωμένη στον ερωτισμό, με καλεσμένους τους Νίκο Κούνδουρο, Γιάννη Τσαρούχη, Γιώργο Βέλτσο και συντονιστή το Γιάννη Σολδάτο. Μία βραδιά που, πολύ απλά, δεν άρχισε ποτέ! Ο κόσμος είχε ασφυκτικά γεμίσει την αίθουσα, καθώς και όλη την Ιουλιανού, μεταξύ Αριστοτέλους και Φυλής. Η αστυνομία ήρθε και διακριτικά μάς διεμήνυσε να μη συνεχιστούν οι μεταμεσονύκτιες προβολές. Το γεγονός ήταν στις κύριες ειδήσεις των καλλιτεχνικών στηλών στις εφημερίδες της επόμενης μέρας.
Όμως στις αρχές του ’90, η πολιτική των γραφείων διανομής αλλάζει και η Αλκυονίδα αδυνατεί να προβάλει τις ταινίες που θέλει. Έτσι, ο ιδιοκτήτης της αποφασίζει να μην αλλάξει τη φιλοσοφία λειτουργίας της, ακόμη και με το κλείσιμό της ως κόστος.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι η Αλκυονίδα μπορεί μεν να είχε υπεύθυνο επιλογής ταινιών, αλλά η συμβολή των παρακάτω ανθρώπων στην επιτυχία του προγράμματός της ήταν αδιαμφισβήτητη. Πρόθυμοι ανά πάσα στιγμή να δώσουν, ακόμη και αμισθί, τις συμβουλές τους όποτε τους ζητήθηκε, να προτείνουν μία ταινία, ένα αφιέρωμα ή να γράψουν το εισαγωγικό κείμενο για μία ταινία στο πρόγραμμα του κινηματογράφο, ήταν οι: Βασίλης Ραφηλίδης (από την αρχή της Αλκυονίδας ήταν δίπλα της. Δυστυχώς τον χάσαμε πριν από λίγα χρόνια), Ν. Φ. Μικελίδης και τελευταίο προστιθέμενο στην παρέα, τον αφιχθέντα στα μέσα της δεκαετίας του ’80 από τη Θεσσαλονίκη, Ανδρέα Τύρο. Όλοι τους ξεχωριστοί κριτικοί και θεωρητικοί του κινηματογράφου.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ – ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ
Πολλά μπορεί να άλλαξαν στην πόλη, ωστόσο η Αλκυονίδα παρέμεινε πιστή στο αρχικό της όραμα. Ξεκινώντας το πρόγραμμά της καταμεσής της χούντας, ο ιστορικός αυτός κινηματογράφος κατόρθωσε να καθιερώσει την πολυπολιτισμικότητα και την πολυμορφία και στο καλλιτεχνικό στερέωμα της 7ης Τέχνης, κάτι που μπορεί να είχε καθιερωθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, ωστόσο στην Ελλάδα και φυσικά μέχρι τότε στην Αθήνα, αποτελούσε δραματική εξαίρεση. Και καθώς στην ίδια λογική κινείται και η NEWSTAR, από την αρχή της δημιουργίας της, πιστά προσηλωμένη σε ένα σινεμά ποιότητας προσιτό στον κόσμο, σε ένα σινεμά των δημιουργών για όλους τους θεατές, η σύμπραξη των δύο, ειδικά σε μία εποχή που ο πολιτισμός θεωρείται πολυτέλεια, μάλλον επιβεβλημένη ήταν, παρά συγκυριακή.
Όταν οι κρατικοί φορείς εγκαταλείπουν τον πολιτισμό ή τον βάζουν σε πρόγραμμα «αποκρατικοποιήσεων», όταν η καλλιτεχνική δημιουργία εξαρτάται κατά πολλοίς από την προθυμία ιδιωτών, χορηγιών και ιδρυμάτων και όταν η προβολή και παρουσία της, για οικονομικούς κυρίως λόγους, στον κόσμο, γίνεται με συγκεκριμένα κριτήρια για συγκεκριμένο κοινό, τότε το πολιτισμικό κενό που «ανοίγει» στην πόλη είναι γεγονός και η ανάγκη να καλυφθεί ανάγεται σχεδόν σε καθήκον.
Με βάση αυτή τη λογική και με ισχυρή την αίσθηση της συνέχισης του οράματος του ιστορικού αυτού κινηματογράφου, η NEWSTAR επαναλειτουργεί την Αλκυονίδα, ώστε τον Δεκεμβρίο του 2013, το artplex που «περιμένει» η πόλη και για την αναγκαιότητα δημιουργίας του οποίου μιλούσαν όλοι, να γίνει πραγματικότητα και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο: μέσω της αναβίωσης ενός κινηματογράφου σταθμό για την Αθήνα. Στο πρόγραμμά του, σαν πολυχώρο πολιτισμού και δημιουργίας πλέον, πράγματα του παρελθόντος που δοκιμάστηκαν και πέτυχαν θα συνταιριαστούν με καινοτομίες και νεωτερισμούς σε κάθε πεδίο των Γραμμάτων και των Τεχνών, ως προς την παρουσίασή τους βεβαίως.
Πιο αναλυτικά και ανά τομέα:
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ: Η κλασική λογική της προβολής μίας ταινίας, τρεις φορές την ημέρα και μόνο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αλλάζει. Στην Αλκυονίδα θα προβάλλονται την ίδια μέρα, πολλές και διαφορετικού ύφους ταινίες. Με άλλα λόγια, αυτό που ονομάζουμε «artplex» θα γίνει πράξη και πραγματικότητα: η μία οθόνη γίνεται πολλαπλές, με το να προβάλλει ακριβώς πολλές ταινίες την ημέρα, που θα εναλλάσσονται με συγκεκριμένο καλλιτεχνικό πλάνο και θεματικό ή υφολογικό περιεχόμενο, ανά ώρα και ανά εβδομάδα.
Θα υπάρξει φιλοξενία φεστιβάλ του εξωτερικού, αφιερώματα σε σπουδαίους σκηνοθέτες, βήμα στις εθνικές κινηματογραφίες σε συνεργασία με Πρεσβείες, πολιτιστικά ιδρύματα του εξωτερικού και αντίστοιχους Συλλόγους και φυσικά θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στους Έλληνες δημιουργούς, στις μικρού μήκους ταινίες, στα ντοκιμαντέρ και σε ειδικού ενδιαφέροντος θέματα, πάντα με γνώμονα πως ο κινηματογράφος ξεφεύγοντας από συστημικά, αλλά και καλλιτεχνικά στεγανά, ανάγεται στην τέχνη όπου η γλώσσα, οι εικόνες, τα χρώματα, οι συνήθειες, οι πρωτοπορίες και οι μουσικές συγκλίνουν. Η ταυτότητα και η καταγωγή μιας ταινίας δεν θα αποτελούν εμπόδιο, αλλά εφόδιο.
Καθώς ο κόσμος περιμένει να γνωρίσει το άλλο, το διαφορετικό, μία διαφορετική φιλοσοφία, άλλους ρυθμούς (ειδικά τη σημερινή εποχή όπου η διαφορετικότητα διώκεται με πλείστους τρόπους και από πολλές οδούς), θα πρέπει και ο κινηματογράφος να κινείται στην ίδια λογική και όλα αυτά να τα εντάξει στην καθημερινότητα όλων και περισσότερους ανθρώπων. Γι αυτό και οι τιμές θα είναι πολύ προσιτές, θα υπάρχει πολύ φθηνό εισιτήριο για ανέργους (πέραν των άλλων ατελειών ή ομάδων με ειδικές τιμές, όπως για παράδειγμα οικογενειακό εισιτήριο). Από κει και πέρα, θα βρίσκονται πάντα τρόποι, μέσω προσκλήσεων ή άλλων, ώστε ο κόσμος να έχει όσο το δυνατόν πιο εύκολη πρόσβαση στα θεάματα αυτά.
ΘΕΑΤΡΟ: Η Αλκυονίδα έχει όλα τα εχέγγυα που απαιτεί μία παράσταση αξιώσεων, τόσο αμιγώς θεατρική, όσο και παραστάσεις Καραγκιόζη/θεάτρου Σκιών, κουκλοθέατρο, μαριονέτες κ.λπ. – μια μεγάλη σκηνή, πολλά και άνετα καμαρίνια, κατάλληλα συστήματα φωτισμού και ήχου. Κάθε Δευτέρα θα ανεβαίνει μία θεατρική παράσταση σε βραδυνή ώρα, σε σταθερή βάση. Κατά τις απογευματινές ώρες ωστόσο, αλλά και άλλες στιγμές της ημέρας, θα υπάρχουν παραστάσεις που θα εκπλήσσουν ευχάριστα τόσο μικρούς (για τους οποίους θα υπάρχει ειδικό και ποικίλο πρόγραμμα) όσο και μεγάλους.
ΜΟΥΣΙΚΗ – ΧΟΡΟΣ: Η Αλκυονίδα διαθέτει ικανό εξοπλισμό – από θέμα εύρους σκηνής, αλλά και χώρου μπροστά από τη σκηνή, φωτισμών και ηχητικών εγκαταστάσεων – ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει από ολοκληρωμένες συναυλίες έως χορευτικές παραστάσεις. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στα νέα συγκροτήματα και στους σύγχρονους δημιουργούς, στους οποίους θα δοθεί βήμα σε συγκεκριμένες ώρες και μέρες. Θα υπάρχουν πρωινές μουσικές παραστάσεις, αλλά και λογοτεχνικές βραδιές και συναντήσεις με μουσική. Επίσης, θα επανέλθει κάτι που είχε καθιερωθεί και κατά την πρώτη περίοδο λειτουργίας της Αλκυονίδας, πως πριν ή μετά ή και κατά τη διάρκεια του διαλείμματος της κινηματογραφικής προβολής, το κοινό θα συνδιαλέγεται μουσικά με διάφορα ακουστικά σύνολα – συγκροτήματα της περιοχής που θα έχουν την ευκαιρία να αναδειχθούν και να υπάρξουν δημιουργικά στην ίδια τους τη γειτονιά και άλλα.
Γι αυτό και απευθύνεται ανοιχτό κάλεσμα προς όλους τους δημιουργούς για νέες προτάσεις και συνεργασία.
ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ: Τόσο στο φουαγιέ όσο και στους λοιπούς ελεύθερους χώρους της Αλκυονίδας, όπως για παράδειγμα ένας χώρος 70 τ.μ. που διαθέτει, πέραν την κεντρικής σκηνής, θα φιλοξενούνται εικαστικές εκθέσεις σε μόνιμη βάση. Εκθέσεις φωτογραφίας, ζωγραφικής, γλυπτικής, animationvideoart και εγκαταστάσεις θα έχουν μόνιμα τη βάση τους στην Αλκυονίδα, ώστε το κοινό δωρεάν να τις παρακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας: είτε καθώς περνάει και διαθέτει λίγο χρόνο είτε ενώ βρίσκεται εκεί για να παρακολουθήσει κάποια άλλη εκδήλωση. Κάθε 15 ημέρες και διαφορετικοί δημιουργοί.
ΒΙΒΛΙΟ: Κάθε Τετάρτη στις 12 το μεσημέρι θα γίνεται βιβλιοπαρουσίαση νέων εκδοτικών προτάσεων και πονημάτων, με ανοιχτή συζήτηση, ομιλητές, καθώς και προβολή ταινίας σχετικής με το βιβλίο, μετά από συνεννόηση με τον συγγραφέα. Οι παρουσιάσεις αυτές θα είναι διαδραστικές και ανοιχτές προς το κοινό, με δωρεάν είσοδο με προσκλήσεις.
ΔΙΚΤΥΟ ΑΙΘΟΥΣΩΝ – ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ
Καθώς όλα τα παραπάνω θα λάβουν σάρκα και οστά, γίνεται αντιληπτό πως το πολύ σημαντικό αυτό εγχείρημα θα πρέπει να υποστηριχθεί και από παρόμοιες προσπάθειες με την ίδια οπτική και φιλοσοφία και κάτω από την ίδια οργανωτική «ομπρέλα». Φιλοδοξία μας αποτελεί να δημιουργηθεί ένα δίκτυο αιθουσών που θα ολοκληρώνει το όραμά μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η προσπάθεια αυτή ξεκινάει στην ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ, μαζί με τους κινηματογράφους ΤΡΙΑΝΟΝ και ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Ι και ΙΙ, που επιστρέφει και ξανανοίγει στην Καλλιθέα, σε μία ακόμη ιστορική περιοχή με δεκάδες κινηματογραφικές αίθουσες παλαιότερα.
Γι αυτό και κάνουμε ανοιχτό κάλεσμα σε αιθουσάρχες, κινηματογράφου, θεάτρου και χώρων πολιτισμού, στην Αθήνα και στην επαρχία, που θέλουν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους και την ποιότητα των παραστάσεων που φιλοξενούν, να έρθουν σε επαφή μαζί μας.
Γραφείο Τύπου,
NEWSTAR.
Σχολιάστε
Δεν υπάρχουν σχόλια.
Στράτος Κερσανίδης 
Σχολιάστε