ΘΟΔΩΡΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΣ – Οι «Ισοβίτες» και η ελευθερία
«Ο ‘βετεράνος’ Θόδωρος Μαραγκός, κουβαλά μια αξιοπρόσεκτη φρεσκάδα. Οι ‘Ισοβίτες’ είναι μια κωμωδία η οποία κινείται στα όρια του σουρεαλισμού, έξυπνη, διασκεδαστική και, όπως συνηθίζει ο Μαραγκός, με άποψη. Η ταινία διαθέτει ρυθμό, καλή μουσική και δύο απολαυστικούς πρωταγωνιστές: τον Τάκη Σπυριδάκη και τον Βαγγέλη Μουρίκη». Αυτά έγραφα σε μικρό σχόλιο όταν η ταινία είχε προβληθεί στο Φεστιβάλ Κινηματόγραφου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μια σύγχρονη κωμωδία που έχει σαν θέμα το περιεχόμενο της ελευθερίας του ανθρώπου και την προσωπική ευθύνη του καθενός σ ‘ αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Ο σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός, μιλώντας στην Εποχή, λέει:
«Η ελευθερία προσδιορίζεται από εσωτερικούς αλλά και από εξωτερικούς παράγοντες. Σ΄ ένα ανελεύθερο κράτος είναι λίγο δύσκολο να υπάρχει ατομική ελευθερία. Η προσωπική ελευθερία του καθενός, εξαρτάται και από υλικές προϋποθέσεις. Για να μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για ελευθερία, θα πρέπει ο άνθρωπος να έχει εξασφαλίσει την επιβίωσή του και την υγεία του, τουλάχιστον. Από κει και πέρα να μην είναι δέσμιος κανενός δόγματος πολιτικού ή θρησκευτικού κι έχει πάθει αγκύλωση το μυαλό του. Για να μπορεί να σκέφτεται ελεύθερα ερευνά, να μαθαίνει και να δημιουργεί. Οι κολλημένοι σκέφτονται τα ίδια και λένε τα ίδια συνέχεια. Η ελευθερία επίσης έχει να κάνει κυρίως με το συναίσθημα του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος μπορεί να νοιώσει χαρούμενος, μπορεί να γελάσει με την καρδιά του, μπορεί να ερωτευθεί, τότε μπορεί να απελευθερώσει δημιουργικές δυνάμεις, να απογειωθεί και να πετάξει ελεύθερος στα σύννεφα».
Στις ταινίες σου επιμένεις να διατηρείς έστω και υπαινιχτικά, πολιτική και κοινωνική προσέγγιση γιατί;
«Γιατί ούτε θέλω, ούτε μπορώ να κάνω αλλιώς. Θέλω οι ταινίες μου να έχουν ξεκάθαρη ιδεολογία και να έχουν ξεκάθαρο στόχο. Αν μία ταινία αγνοήσει τις κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες μέσα από τις οποίες γεννήθηκε, θα είναι αυθαίρετη. Θα είναι μία ταινία του πουθενά. Κι από τη στιγμή που δεν μπορεί να παρακάμψει ούτε τον χώρο, ούτε τον χρόνο, από κει και κάτω το θέμα είναι πώς προσεγγίζει το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Με αλήθεια ή με ψέματα.
Στους «Ισοβίτες», η κριτική δε στρέφεται κυρίως σ’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μας σήμερα, αλλά στον ήρωά μου ο οποίος είναι αυτός που κάνει κριτική, χωρίς να προτείνει κάτι. Την κριτική την έχει σαν δικαιολογία και κρύβεται πίσω απ’ αυτήν. Γι’ αυτό και βρίσκεται σε αδιέξοδο. Δηλαδή το πρόβλημα δεν το εστιάζει η ταινία τόσο σ’ αυτήν την άθλια πολιτική και κοινωνική κατάσταση την οποία την ξέρουν και την βιώνουν ακόμα και τα μικρά παιδιά, εστιάζεται στην κριτική του αυτονόητου, στην κριτική της μόδας. Με αυτό τον τρόπο η ταινία προσεγγίζει τον καθένα και τον ρωτάει ευθέως τι κάνει αυτός ο ίδιος, εκτός από το να κρίνει τους άλλους».
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο, κατά την άποψή μου, δίνει ρέστα. Πως τους διάλεξες;
«Επέλεξα τον Βαγγέλη Μουρίκη και τον Τάκη Σπυριδάκη, γιατί όχι μόνο είναι δύο σπουδαίοι και ισάξιοι ηθοποιοί, όχι μόνο ήταν ιδανικοί γι’ αυτούς τους ρόλους, αλλά και γιατί είναι δύο πολύ καλοί συνεργάτες. Είναι καλλιτέχνες, ψάχνουν να βρουν την ουσία του ρόλου τους, έχουν πηγαίο χιούμορ και οι δύο και δημιουργήσαμε μία ομάδα με πολύ καλή χημεία. Όντως έδωσαν ρέστα όπως είπες και δημιούργησαν ένα δίδυμο πολύ προχωρημένο.Η ταινία ευτύχησε να έχει και σε όλους τους άλλους ρόλους, πολύ καλούς ηθοποιούς. Επίσης πολύ καλό διευθυντή φωτογραφίας, τον Παναγιώτη Θεοφανόπουλο, ηχολήπτη Σπύρο Αραβοσιτά, μοντέζ Claoudia Sprenger, οργάνωση κι εκτέλεση παραγωγής Αλκη και Μένιο Δίτσα και καταπληκτική μουσική του Στάθη Μαραγκού».
Στους κινηματογράφους από την ερχόμενη Πέμπτη.
Η ΕΠΟΧΗ 1 Μαρτίου 2009
Σχολιάστε
Δεν υπάρχουν σχόλια.
Στράτος Κερσανίδης 
Σχολιάστε