Ο ιστορικός ΕΞΩΣΤΗΣ της Θεσσαλονίκης, το πρώτο δωρεάν έντυπο στην Ελλάδα, το Νοέμβριο του 2010 θα συμπλήρωσε 24 χρόνια συνεχούς παρουσίας στην πόλη. Δυστυχώς όμως έπεσε θύμα της «ελεύθερης¨οικονομία και έτσι, αναστέλλει την έκδοσή του για οικονομικούς λόγους. Και όλοι όσοι τόσα χρόνια δήλωναν πως τον αγαπούν είναι εξαφανισμένοι. Έτσι είναι αυτήν η πόλη, δυστυχώς.
Ο Τάσος Μιχαηλίδης, ο εμπνευστής του»έφυγε» ξαφικά τον Ιούνιο 2000 στα 40 του χρόνια. Τρα ήρθε η ώρα να μας αφήσει και το «παιδί» του.
Παρακάτω αναδημοσιεύω κείμενο που έγραψε για τον Εξώστη πριν δύο χρόνια στο LIFO η Ντόγια Καρολίνη.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΩΤΟ
Εξώστης
Ήταν Παρασκευή και 13 του Νοεμβρίου του 1987, όταν ο Τάσος Μιχαηλίδης και η παρέα του αποφάσισαν να φτιάξουν ένα φυλλάδιο, μια μικρή εβδομαδιαία εφημερίδα-επιθεώρηση που να διανέμεται δωρεάν και να καλύπτει το κενό που υπήρχε στον Τύπο, δηλαδή να ενημερώνει για τον κινηματογράφο. Και εγένετο το πρώτο free press, όχι μόνο της Θεσσαλονίκης, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας. Μια οικογένεια 20 και κάτι ανθρώπων να γράφει και να τρέχει, χωρίς διακοπή ροής, κανένα τάιμ άουτ, αποδεικνύοντας όλα όσα το δέσιμο κάποιων ανθρώπων και η λαχτάρα τους μπορεί να καταφέρει. Μέχρι που το 500στό τεύχος (14 Ιουνίου 2000) βρίσκει την παρέα φτωχότερη. Ο Τάσος Μιχαηλίδης είναι νεκρός. Έκτοτε, η αρίθμηση συνεχίζει με τον αριθμό 500 + και φτάνει σήμερα, στο εικοστό έτος λειτουργίας του πιο αγαπητού από ποτέ «Εξώστη», να αγγίζει το 500 + 289. Η πιο δυνατή και πιο συναισθηματική σχέση του Θεσσαλονικιού με τον Τύπο είναι χωρίς καμία αμφιβολία με αυτές τις 16 σελίδες του.
3 Σχόλια
Comments RSS TrackBack Identifier URI
Στράτος Κερσανίδης 
Κρίμα…….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ήταν από μικρός όνειρό μου να γράψω στον Εξώστη…από τις λιγες εκδόσεις που τα τελευταία χρόνια περίμενα με ανυπομονησία κάθε εβδομάδα. Η χάρη του έφτασε μέχρι τη Βρετανία όπου πέρασα 7 χρόνια σαν φοιτητής και εργαζόμενος – ο Εξώστης ήταν πάντα σε περίοπτη θέση στα δέματα που δεχόμουν από το σπίτι.
Πριν λίγους μήνες, βλέποντας την κρίση να «γονατίζει» μια-μια ιστορικές εφημερίδες και περιοδικά, άρχισα να σκέφτομαι «τουλάχιστον όχι τον Εξώστη!». Κι όμως ο φόβος αυτός έγινε πραγματικότητα.
Ζώντας σε μία πόλη όπου τα πράγματα που την έκαναν ξεχωριστή χρόνο με το χρόνο μαραζώνουν και αργοπεθαίνουν (και πολλές φορές δε φταίει ο «μπαμπούλας» εκ Νότου) τουλάχιστον ελπίζω ότι το κλείσιμο δεν είναι οριστικό και ο Εξώστης θα είναι σύντομα και πάλι κοντά μας. Για όσους αγαπούν πραγματικά το σινεμά και τις τέχνες στη Θεσσαλονίκη – και δεν είναι λίγοι.
Εις το επανιδείν…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σας χαιρετώ! Θα ήθελα να σας ρωτήσω μήπως μπορώ να βρω τα τεύχη του Οκτωβρίου του 1988; Σας ευχαριστώ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!