Ζωή στο μεταίχμιο
Το 1985 ο Τάκης Σπετσιώτης με το «Μετέωρο και σκιά» προσπάθησε να σκιαγραφήσει τη ζωή του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη (1888-1944). Πρόκειται για μια βιογραφική ταινία εποχής με την οποία ο σκηνοθέτης δεν προσεγγίζει το ποιητικό έργο αλλά τη ζωή του Λαπαθιώτη μέσα από μια σειρά στιγμιότυπα, μια αλληλουχία από σεκάνς. Κι αυτό είναι εκείνο που δίνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ταινία. Ενώ υπάρχει μια χρονική σειρά στην αφήγηση των γεγονότων, με την κλασική δομή αρχή-μέση-τέλος, ο Σπετσιώτης παραθέτει αυτές τις σεκάνς-στιγμιότυπα, που είναι κατά κάποιον τρόπο αυτόνομα το ένα από το άλλο. Μοιάζουν σαν κομμάτια ενός παζλ που συντίθενται και συνθέτουν την πορεία της ζωής του Λαπαθιώτη.
Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, με πατέρα στρατιωτικό, που διετέλεσε και υπουργός του Βενιζέλου, ήρθε σε επαφή με τα κατώτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα κι αυτό τον οδήγησε σε μια πραγματική μεταστροφή. Αφουγκράστηκε τη ζωή των φτωχών ανθρώπων και των ανθρώπων του κοινωνικού περιθωρίου και μέχρι ένα βαθμό, έγινε μέρος τους. Έτσι ανακάλυψε και μπόρεσε να εκφράσει την ομοφυλοφιλία του, γνώρισε και εθίστηκε στις ναρκωτικές ουσίες και ασπάστηκε τις κομμουνιστικές ιδέες. Υπάρχει μάλιστα, μια πολύ ενδιαφέρουσα ατάκα στην ταινία, όταν ερωτώμενος εάν είναι μέλος του Κ.Κ. απαντά πως δεν είναι κι αυτό επειδή «δεν τον ενδιαφέρουν οι κομμουνιστές, ο κομμουνισμός τον ενδιαφέρει». Ξεχωρίζοντας έτσι τις ιδέες από τους ανθρώπους που αναλαμβάνουν να τις υλοποιήσουν, συχνά ανεπιτυχώς.
Στράτος Κερσανίδης 