Μέσα στο μπαούλο
Το 1948 ο μετρ Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε την αριστουργηματική ταινία «Η θηλιά» ή «Ο βρόχος» (Rope), που βλέπεται με κομμένη την ανάσα, όπως οι περισσότερες ταινίες του.
Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια ταινία γυρισμένη σε έναν χώρο και ουσιαστικά με ένα εντυπωσιακό μονοπλάνο διάρκειας 80 λεπτών.
Δύο νεαροί φίλοι θέλοντας να νιώσουν την ηδονή του φόνου, που τον βλέπουν ως ένα είδος τέχνης, στραγγαλίζουν έναν άλλον φίλο τους και τοποθετούν το πτώμα σε ένα μπαούλο που βρίσκεται στο σαλόνι ενός σπιτιού, όπου μετά από λίγη ώρα πρόκειται να διοργανώσουν ένα πάρτι. Μάλιστα ανάμεσα στους προσκεκλημένους είναι ο πατέρας και η αρραβωνιαστικιά του θύματος. Και ενώ όλοι περιμένουν το θύμα που, όπως είναι φυσικό δεν έρχεται ποτέ, αρχίζει ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι όπου οι δυο δολοφόνοι προσπαθούν να προκαλέσουν έναν καθηγητή τους, προσκεκλημένο κι αυτόν, που φημίζεται για την ευφυία του.
Μια ταινία για γερά νεύρα που είναι βασισμένη σε θεατρικό έργο εμπνευσμένο από αληθινό περιστατικό που συνέβη το 1924 όταν δύο νεαροί δολοφόνησαν έναν συμφοιτητή τους. Η υπόθεση έγινε βιβλίο από τον Μάγερ Λέβιν και το 1959 μεταφέρθηκε εκ νέου στο σινεμά από τον Ρίτσαρντ Φλάισερ με τον τίτλο «Σύντροφοι του κακού» (Compulsion).
Προσωπικά θεωρώ τη «Θηλιά» ως μία από τις κορυφαίες ταινίες του Χίτσκοκ που αξίζει να τη δει και να την ξαναδεί κανείς. (H ΕΠΟΧΗ15/6/2024)
Σχολιάστε
Δεν υπάρχουν σχόλια.
Στράτος Κερσανίδης 
Σχολιάστε